Οι διαγραφές δημοσιογράφων από την ΕΣΗΕΑ με αφορμή το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015 θύμισαν στον Σταύρο Θεοδωράκη την περιπέτεια που έζησε με το Πειθαρχικό της Ενωσης πριν από 10 χρόνια, όταν βρέθηκε στο στόχαστρο το εστιατόριό του «Αλάτσι» για τα αναψυκτικά που πούλαγε στους πελάτες του.
Ο ίδιος γράφει στη σελίδα του στο facebook:
“«Αν αύριο συγκρουσθεί η Ελλάδα με την Αμερική εσύ τι θέση θα πάρεις;»
– Και αυτό τι σχέση έχει με το Αλάτσι;
«Έχει. Πουλάς Coca Cola. Δεν πουλάς; Ποιου τα συμφέροντα θα υποστηρίξεις λοιπόν;»
Ευτυχώς για τη δημοσιογραφική μου καριέρα το Αλάτσι δεν πουλούσε Coca Cola παρά μόνο Μπυράλ και έτσι γλίτωσα την οριστική διαγραφή. Τιμωρήθηκα, αν θυμάμαι καλά, μόνο με επίπληξη.
Η διαγραφή των δημοσιογράφων που υποστήριξαν το «Ναι» είναι γελοία όπως πολλές άλλες αποφάσεις του πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ. Υπάρχουν κάποιοι δημοσιογράφοι -συνταξιούχοι κυρίως- που θεωρούν τους εαυτούς τους ιεροεξεταστές και κυνηγούν όσους δεν στρατεύονται μαζί τους ή όσους «παρεκκλίνουν». Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτοί. Το πρόβλημα είναι όλοι οι άλλοι που ανέχονται στη δημοσιογραφία συμπεριφορές τύπου Κιμ Γιονγκ Ουν.”
