Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Πληροφορίες του Βήματος, μιλούν για έντονη προσπάθεια ανώτατων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν επαφές με το Άγιον Όρος, να πείσουν τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας, Αναστάσιο να δεχθεί πρόσκλησή τους να είναι υποψήφιος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Μετά τις αντιδράσεις που ολοένα και περισσότερο ακούγονταν μέσα από το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από τη βάση του, για το ενδεχόμενο υποψηφιότητας Αβραμόπουλου, φαίνεται πως πλέον μάλλον έχει εγκαταλειφθεί. Βέβαια εξαρχής ήταν ένα μόνο από τα ονόματα που συζητιόνταν. Στην ίδια συλλογιστική είχε προταθεί και το όνομα του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος όμως επίσης, δεν πιστεύεται απαραίτητα ότι έχει μετακινηθεί από την παλαιότερη θέση του που απέρριπτε το ενδεχόμενο να βρισκόταν στη θέση υποψηφίου για ΠτΔ.
Παράλληλα συνεχίζει να είναι στο τραπέζι και το όνομα του Κώστα Γαβρά, πρόσωπο κοινής αποδοχής που δεν προέρχεται από τον κοινοβουλευτικό χώρο αλλά έχει επιδείξει έντονες πολιτικές ανησυχίες μέσα από το καλλιτεχνικό του έργο.
Όμως φαίνεται πως στο ΣΥΡΙΖΑ προτιμούν ένα πρόσωπο – σύμβολο, έναν άνθρωπο που αν κάποια στιγμή τα πράγματα είναι πραγματικά δύσκολα για τη χώρα, ο κόσμος θα βλέπει σε αυτόν το σημείο αναφοράς του λαού. Ο Αναστάσιος Αλβανίας είναι ίσως μία από τις καλύτερες περιπτώσεις που θα μπορούσαν να αναλάβουν ένα τέτοιο ρόλο. Εδώ βέβαια δίνεται ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός ότι μεγάλο μέρος της ζωής του και του έργου του σαν ιεράρχης το έχει ζήσει κοντά σε ανθρώπους και λαούς κατατρεγμένους και εξαθλιωμένους, ενώ παράλληλα έχει συνδεθεί με μια ίσως από τις πιο υγιείς εκφάνσεις του ελληνισμού, δηλαδή του οικουμενικού εκείνου μηνύματος που προσπαθεί να επιβιώσει μέσα από κοινότητες σε περιοχές με αυταρχικά καθεστώτα. Έτσι μπορούμε να εξηγήσουμε και την επιμονή των ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ, που πιέζουν τον Αρχιεπίσκοπο ακόμη και μετά την πρώτη του άρνηση.
Άποψη μου είναι πως ο ίδιος δεν θα δεχτεί. Οι ορθόδοξοι χριστιανοί στην Αλβανία, τον έχουν σαν πατέρα, αλλά και πολλές κοινότητες ακόμη και εκτός εκκλησίας προσμένουν από αυτόν και το κοινωνικό του έργο πολλά. Ακόμη και αν δεν είχε πρόβλημα να έρθει στην Ελλάδα και να αναλάβει έναν ρόλο εν πολλοίς διακοσμητικό, έχει πολύ μεγάλη αγωνία για το ποιος θα αναλάμβανε τη θέση του και θα καλούνταν να συνεχίσει το έργο του.
Παρά τα παραπάνω, δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε εξαιρετική πολιτική ευφυΐα στους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ, που όχι μόνο θα είχαν μια υποψηφιότητα, την οποία κανένας πολιτικός χώρος (πλην ΚΚΕ και Χρυσής Αυγής, για διαφορετικούς λόγους) δε θα μπορούσε να αρνηθεί αλλά θα πρότειναν ίσως για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια κάποιον που δεν είναι απλώς διαχειριστικά μια καλή επιλογή για τους συσχετισμούς της εκάστοτε Βουλής, αλλά ένα πρόσωπο που τιμά το θεσμό, ουσιαστικά.
