Σε γνωστή ελληνική κωμωδία, ο Ντίνος Ηλιόπουλος εξηγεί με το νι και με το σίγμα, τη μέθοδο του «στρίβειν διά του αρραβώνος», που σημαίνει εξαγοράζω χρόνο. Αυτό σκέφτηκε ο Βενιζέλος και σε αυτό συμφώνησε και ο Σαμαράς. Να στήσουν μια κωμωδία για να «αλλάξουν» το κλίμα και την ψυχολογία της χθεσινής μέρας.
Το «καμπανάκι» για αποσύνθεση και άμεση κατάρρευση της κυβέρνησης χτύπησαν δυνατά από προχθές, όταν ο Χαρδούβελης, αναφερόμενος στις συζητήσεις με την τρόικα και τα αντιφατικά μηνύματα που εξέπεμπαν υπουργοί και κυβερνητικοί παράγοντες, προέβη στη δήλωση «να ακούτε τον υπουργό Οικονομικών». Που σημαίνει απλά «μην ακούτε όλους τους άλλους που αυτοσχεδιάζουν λέγοντας ό,τι θέλουν». Την ίδια μέρα, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης εμφανίστηκε αυτόκλητος στη σύσκεψη με την τρόικα…
Την επομένη, δηλαδή χθες, απειλήθηκε το «μπαμ». Ο Γκίκας Χαρδούβελης δεν εμφανίστηκε στην πρωινή σύσκεψη με τους εκπροσώπους της τρόικας. Οι διαρροές μιλούσαν για ίωση από την οποία προσεβλήθη ο υπουργός Οικονομικών. Λίγες ώρες αργότερα, άλλες διαρροές έλεγαν ότι ο κ. Χαρδούβελης «εμφανίστηκε νωρίς το μεσημέρι» στο υπουργείο Οικονομικών – προφανώς η ίωση διήρκεσε όσο ακριβώς και η σύσκεψη με τους τροϊκανούς επισκέπτες… Η φημολογία πάντως ήθελε τον κ. Χαρδούβελη να τελεί υπό παραίτηση!
Στη συνέχεια, άναψαν τα τηλέφωνα (εθνικές και υπερεθνικές συνδιαλέξεις…) και πήραν φωτιά οι συσκέψεις στο Μαξίμου. Το συμπέρασμα ήταν σαφές: Κατάρρευση «εδώ και τώρα» και εκλογές υπό συνθήκες που θα διαλύσουν τα κυβερνητικά κόμματα και θα αναδείξουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε απόλυτο ηγεμόνα της πολιτικής σκηνής για χρόνια. Οι Ευρωπαίοι «φίλοι» μας ξεκαθάρισαν πως «δεν επιτρέπουν» κάτι τέτοιο, και τότε άστραψε η «μεγάλη ιδέα» στο μυαλό του Βενιζέλου: ψήφος εμπιστοσύνης.
Ο Βενιζέλος που δεν θέλει με τίποτα εκλογές διότι θα πάει στο 1,5%, παρακολουθούσε όλο το προηγούμενο διάστημα με εκνευρισμό κι ανησυχία το περιβάλλον του πρωθυπουργού να εκπέμπει «σήμα» πρόωρης προσφυγής στις κάλπες σε συνθήκες μετωπικής σύγκρουσης Δεξιάς – Αριστεράς, με την κυβέρνηση να επιμένει στις «κόκκινες γραμμές» με την τρόικα, στην αποχώρηση του ΔΝΤ και το «τέλος μνημονίων και τρόικας», ώστε να ισχυροποιήσει τον ισχυρισμό ότι δεν πρόκειται για σύγκρουση μνημόνιο – αντιμνημόνιο, αλλά για σύγκρουση μεταξύ εθνικής υπευθυνότητας (που εκπροσωπείται από τη ΝΔ) και εθνικής περιπέτειας (που εκπροσωπείται από τον ΣΥΡΙΖΑ). Σε αυτό το σχήμα πόλωσης το ΠΑΣΟΚ δεν χωράει πουθενά κι ο Βενιζέλος έβαλε τα δυνατά του να το αποτρέψει, εξαγοράζοντας χρόνο.
Στην πραγματικότητα ο Βενιζέλος «έδεσε» τον Σαμαρά, για να έχει ήσυχο το κεφάλι του πως δεν θα του κάνει καμία «ηρωική έξοδο». Με το «στρίβειν διά του αρραβώνος» γίνεται δύσκολη η προσφυγή στις κάλπες μέσα στο επόμενο τρίμηνο καθώς μια κυβέρνηση που ζήτησε και πήρε ψήφο εμπιστοσύνης δεν μπορεί αμέσως μετά να ζητεί εκλογές…
Συμπέρασμα: Ο Βενιζέλος κερδίζει χρόνο για να συνεχίσει να κυβερνά τη χώρα και ο Σαμαράς χάνει εναλλακτικές λύσεις πολιτικής επιβίωσης . Διότι η συνοχή της κεντροδεξιάς παράταξης δεν είναι θέμα ψήφου εμπιστοσύνης. Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά η απουσία Ηγέτη κι αυτό θέτει εν αμφιβόλω την τύχη της παράταξης στο μέλλον. Η συνταγή «ό,τι μπορούμε να κάνουμε σήμερα, το αφήνουμε για αύριο» είναι μια αμυντική και φυγόπονη απάντηση που μόνο σε τραγέλαφους οδηγεί, όπως και στις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες.
ΥΓ: Μετά τη ΔΕΘ που ο πήχης ανέβηκε ψηλά, η εμφάνιση του Αλ. Τσίπρα στη συζήτηση που θα γίνει το Παρασκευοσαββατοκύριακο θα δείξει και το πόσο «έτοιμος» είναι. Γι αυτό και θα πρέπει να επιλέξει προσεκτικά αν θα μιλήσει σαν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή σαν εν αναμονή πρωθυπουργός. Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη, ειδικά αυτή την ώρα.
