Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
H Σούπερ Λιγκ είναι το χειρότερο πρωτάθλημα του κόσμου σύμφωνα με έρευνα και αξιολόγηση της Daily Mail.
Η είδηση έρχεται σαν επιστέγασμα της απαράδεκτης εικόνας της Ελλάδας στα προκριματικά για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα αλλά και την παραίτηση Ρανιέρι. Το ελληνικό πρωτάθλημα αναδείχθηκε σε πρώτο από το τέλος, ανάμεσα στα πρωταθλήματα 34 χωρών από Ευρώπη, Αυστραλία, ΗΠΑ, Αφρική και Ασία.
Σε παραπάνω θέσεις από την Ελλάδα τοποθετούνται πρωταθλήματα χωρών όπως της Αλγερίας, της Τουρκία της Νιγηρίας και της Κροατίας. Τα κριτήρια για την αξιολόγηση περιλαμβάνουν έσοδα, μισθούς, τιμές εισιτηρίων, προσέλευση, τα τρόπαια που έχουν κατακτηθεί εντός και εκτός της χώρας, η παραγωγή ποδοσφαιρικών ταλέντων, ο ανταγωνισμός μεταξύ των ομάδων αλλά και η προσφορά τους στην Εθνική ομάδα.
Η βαθμολογία της Ελλάδας σε όλους τους παραπάνω τομείς είναι τόσο χαμηλή ώστε να την κατατάσσει στην τελευταία θέση με 28 βαθμούς σύνολο. Δίνει μια συγκριτική εικόνα το γεγονός ότι η άριστη βαθμολογία στους περισσότερους τομείς είναι το 10, όπως επίσης ότι την πρώτη θέση κατέλαβε η Premier League με 77 βαθμούς.
Την Premier League ακολουθούν κατά σειρά η Bundesliga, η Primiera Division, η Ligue 1 και η Serie A.
Δεν πρέπει να εκπλήσσονται οι έλληνες φίλαθλοι με αυτά τα στοιχεία, όπως άλλωστε και με άλλη μια διάκριση που λαμβάνει το ελληνικό πρωτάθλημα μέσα στους ειδικούς τομείς της αξιολόγησης. Η Σούπερ Λίγκ έρχεται τελευταία και συγκεκριμένα στον τομέα του ανταγωνισμού. Δύο ομάδες έχουν καταφέρει να κατακτήσουν τον τίτλο του πρωταθλήματος τα τελευταία 10 χρόνια. Με τον Ολυμπιακό να ‘το έχει πάρει’ 9 φορές και τον Παναθηναϊκό μία. Αντίστοιχο σκορ με τον Ολυμπιακό έχει εμφανίσει η Ντιναμό Ζάγκρεμπ στην Κροατία μόνο, σύμφωνα με το Νewsroom του ΔΟΛ.
Για έλλειμμα σοβαρότητας, θέμα ματαιοδοξίας, πρόβλημα αξιοπιστίας και αθεράπευτο επαρχιωτισμό έγραφε εχθές ο Σπύρος Ριζόπουλος αναφερόμενος στην απαράδεκτη επιλογή προπονητή στο πρόσωπο του Ρανιέρι, στον πολύ λίγο Σαρρή για πρόεδρο της ΕΠΟ, αλλά και σε μια προσπάθεια να περιγράψει το ελληνικό ποδόσφαιρο και τους ανθρώπους του. Το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίθει από ανθρώπους που είναι μέσα σε αυτό όχι for the sake of it, που θα έλεγαν οι Άγγλοι, δηλαδή για το ίδιο το ποδόσφαιρο. Είναι απλά άλλη μια αρένα για ανάδειξη υπερτροφικών ‘εγώ’ επιχειρηματιών, παραγόντων και ποδοσφαιριστών αλλά και το γνωστό παιχνίδι συμφερόντων και διαπλοκής. Είναι τόσο οικείο αυτό το περιβάλλον που μου θυμίζει σε κάποιο βαθμό και πτυχές της πολιτικής μας ζωής. Άλλωστε αν κρίνουμε από το Δημοτικό Συμβούλιο του Πειραιά, αυτά τα δύο δεν είναι καν τελείως διαχωρισμένα.
