Η συμφωνία έκλεισε και… «σωθήκαμε». Οι ευρωπαίοι εταίροι θα μας χρηματοδοτήσουν με ένα πακέτο 130 δις. Ευρώ, κουρεύεται κατά πενήντα και κάτι το χρέος μας και ζούμε πλέον με την ελπίδα πως το 2020 το χρέος της χώρας θα είναι κοντά στο 120% του ΑΕΠ.
Το ερώτημα είναι εφόσον στα προηγούμενα δύο χρόνια είχαμε «σωθεί» με ανάλογο τρόπο και αντίστοιχους πανηγυρισμούς άλλες δύο φορές, γιατί χρειάστηκε και τρίτη; Απλά, γιατί χαθήκαμε στη μετάφραση. Κι αυτός είναι εξίσου σοβαρός κίνδυνος σήμερα, στο βαθμό που δεν ληφθούν υπόψη και δεν «μεταφραστούν» σωστά, οι πέντε βασικές προειδοποιήσεις που πρέπει να διαβαστούν πίσω από τις γραμμές της συμφωνίας.
1. Πρέπει να αλλάξουν άμεσα οι Υπουργοί στα τέσσερα – πέντε άμεσης και υψηλής προτεραιότητας Υπουργεία.
Το ό, τι πρέπει να γίνουν σε ένα μήνα όσα δεν έγιναν σε χρόνια δεν είναι λόγος να συνεχίζουν να κάθονται στις θέσεις τους αυτοί που δεν τα έκαναν και δεν πρόκειται να τα κάνουν ποτέ.
2. Οι νέοι Υπουργοί πρέπει να αναλάβουν σήμερα κιόλας τα χαρτοφυλάκιά τους και να τα διατηρήσουν και μετά τις εκλογές.
Ο κ. Παπαδήμος πρέπει να συμφωνήσει αυτά τα πρόσωπα (τεχνοκράτες ή πολιτικοί δεν έχει σημασία, αρκεί να είναι ικανοί) με τους πολιτικούς αρχηγούς, αποσπώντας εγγράφως τη δέσμευσή τους πως θα συνεχίσουν να βρίσκονται στις θέσεις του και την επομένη των εκλογών. Έτσι κι αλλιώς στις εκλογές του Απριλίου (ή όποτε…) δεν θα προκύψει κυβέρνηση αυτοδύναμης πλειοψηφίας, συνεπώς γιατί να μην κάνουν από πριν αυτό που θα αναγκαστούν να κάνουν μετά.
3. Οι νέοι Υπουργοί (όποιοι είναι πολιτικοί) δεν θα είναι υποψήφιοι στις εκλογές, ώστε απερίσπαστοι να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να μετρούν τις πράξεις τους με τη μεζούρα του πολιτικού κόστους.
Αποδείχθηκε καταστροφικό να παίζουν οι Υπουργοί το παιχνίδι των καθυστερήσεων, εφευρίσκοντας διαδικασίες για να μην φτάσουν ποτέ στο «δια ταύτα», όπως για παράδειγμα οι αξιολογήσεις των δημοσίων υπαλλήλων προκειμένου να μην γίνουν οι απολύσεις που απαιτούνται.
4. Να αλλάξει η αντίληψη του χρόνου.
Το να αναζητάμε διαρκώς τον χαμένο χρόνο έχει καταντήσει βαρετό και εξοργιστικό. Δυστυχώς και στην Ευρώπη αλλά κυρίως στην Ελλάδα η αίσθηση του πολιτικού timing είναι από μέτρια έως ανύπαρκτη. Για το ελληνικό πολιτικό σύστημα ακόμη κι ένας «υπνάκος» 3- 5 το απόγευμα, δεν είναι κακή ιδέα. Οφείλει λοιπόν ο πρωθυπουργός να έχει διαρκώς πάνω στο γραφείο του απλωμένο ένα λεπτομερειακό action plan, βάση του οποίου θα ελέγχει καθημερινά τους Υπουργούς του.
5. Κάποιος ικανός και με ευρύ ορίζοντα Έλληνας, να κλειστεί σε ένα γραφείο που θα το ξέρει μόνο ο Πρωθυπουργός και εκεί να δουλεύει νυχθημερόν πάνω στο Plan B.
Όπερ σημαίνει μελετά και σχεδιάζει λεπτομερώς και βήμα βήμα, το τι και πώς πρέπει να γίνει σε αυτή τη χώρα, στην περίπτωση που είτε επιλέξουμε είτε εξαναγκαστούμε να επιστρέψουμε στη δραχμή. Οι απλοί πολίτες μπορούν και να πανικοβάλλονται, ο Ηγέτης όχι. Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι τα διαγγέλματα για την αποτροπή μιας καταστροφής. Το ζητούμενο είναι να υπάρχει σχέδιο αντιμετώπισης. Και μάλιστα όχι απλά ένα σχέδιο crisis management, αλλά ένα ρεαλιστικό σχέδιο damage control.
Η ηγεσία της χώρας πρέπει κάποια στιγμή να σοβαρευτεί και να πάψει να παριστάνει τον μάγο της φυλής που ξορκίζει το κακό. Ηγεσία σημαίνει ετοιμότητα στρατηγικής, σχεδίου δράσεων και εργαλείων υλοποίησης, για κάθε ενδεχόμενο. Αλλιώς, είναι ηγεσία μόνο για τα πανηγύρια.
