Γράφει o Γιάννης Νάκος
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, που έρχονται τόσο από πηγές κοντά στους δανειστές, όσο και στην ελληνική κυβέρνηση, το νέο αγκάθι στις διαπραγματεύσεις είναι η τρύπα στα δημοσιονομικά στοιχεία του 2016.
Η πλευρά της Τρόικας δείχνει να προσανατολίζεται σε αρκετά ακραία μέτρα, όπως αυτά της κατάργησης της έκπτωσης φόρου για μισθωτούς και συνταξιούχους, ενώ από την πλευρά της η κυβέρνηση αντιπροτείνει νέο φόρο σε όλους.
Η «έκτακτη» εισφορά που σκέφτεται να προωθήσει η κυβέρνηση,σύμφωνα με πληροφορίες, θα αγγίξει τον ανώτατο συντελεστή 10% από 8% σήμερα, και βρίσκεται ήδη στο τραπέζι των συζητήσεων, ως ελληνική πρόταση.
Επιπλέον ,κυβερνητικά στελέχη επιμένουν να δίνουν τροφή για σχόλια με απόψεις που συνηγορούν σε μια ταυτόχρονη αύξηση του ανώτατου συντελεστή φορολογίας εισοδήματος, ακόμα και κατά 60%.
Όμως όπως είναι γνωστό, μόνη της αυτή η πρόταση δεν φτάνει, και λογικά θα τεθεί στο τραπέζι εκ νέου και η «αναδρομική φορολόγηση του 2015», παρά την κατηγορηματική – έως πρόσφατα τουλάχιστον – άρνηση ενός τέτοιου ενδεχομένου από τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο.
Θα μου πείτε τώρα, ποιός είναι ο απώτερος σκοπός όλων των προαναφερόμενων; Μα φυσικά η ανάγκη να προκύψουν έσοδα 550 εκατ. ευρώ, προκειμένου να κλείσει η διαφορά στο δημοσιονομικό κενό.
Από το επιτελείο των δανειστών , σύμφωνα με πληροφορίες όπως είναι λογιό, δεν αποδέχονται τις προτάσεις της κυβέρνησης ως έχουν, και αιτιολογούν την άποψη τους αυτή αναφέροντας πως εφόσον εφαρμοστούν θα σημάνουν αυτομάτως συνολική ανώτατη άμεση φορολογική επιβάρυνση 70%.
Και επιπλέον δείχνουν πρόθυμοι,να προτείνουν, « δραστική μείωση ή και κατάργηση της έκπτωσης φόρου των 2.100 για μισθωτούς και συνταξιούχους, με το επιχείρημα της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης». Με τον τρόπο αυτό όμως, το αφορολόγητο θα φτάσει τα 5.000 ευρώ, από τα 9.550 που είναι σήμερα.
Εν κατακλείδι αυτό που δυστυχώς αρχίζω και κατανοώ και επαληθεύω μέρα με την μέρα, είναι πως ολόκληρη η διαπραγμάτευση του Αυγούστου έχει τοποθετηθεί σε λάθος πλαίσιο με σωστούς ορίζοντες όμως. Και εξηγώ την πρόταση μου με την απλή ρήση « πώς νέοι φόροι δεν φέρνουν νέα ανάπτυξη αλλα ύφεσης και μιζέρια» όταν από την μια θα το καταλάβει αυτο ο ΣΥΡΙΖΑ και από την άλλη οι δανειστές μας, τότε θα μπορέσει να επιτευχθεί στην χώρα μας η λεγόμενη “fiscal adjustment”- Δημοσιονομική προσαρμογή. Όταν δηλαδή οι φόροι θα έχουν αντικατασταθεί από επενδυτικά πλαίσια και ρυθμίσεις,και ο λαϊκισμός θα έχει δώσει την θέση του στην αισιοδοξία και την ρεαλιστική απεικόνιση της πραγματικότητας.
