Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Όποιος έχει μεγαλώσει σε πόλεις με κωπηλατική δραστηριότητα και έχει φίλους κωπηλάτες -έχω πολλούς τέτοιους φίλους Γιαννιώτες- σίγουρα έχει διδαχθεί πως στην κωπηλατική υπάρχει το λεγόμενο «νεκρό σημείο». Αυτό συνήθως προσδιορίζεται στα 1000 από τα 2000 μέτρα και εκεί ο αθλητής είναι είτε έτοιμος να τα παρατήσει είτε να τα δώσει όλα.
Οι τελευταίοι 6 μήνες λοιπόν ήταν το νεκρό σημείο της ΝΔ.
Στα πλαίσια των εσωκομματικών μαχαιριών υπήρξαν ακόμα και χτυπήματα κάτω από το ζώνη, όπως θεωρίες συνωμοσίας που ήθελαν τον Μητσοτάκη να μην αντέχει ως την τελική ευθεία.
Όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης όπως και στην εσωκομματική αναμέτρηση, ακριβώς τη στιγμή που δεν το περιμένει κανείς, απέδειξε οτι είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει.
Ακόμα και μέσα στην εσωκομματική γκρίνια διαφόρων στελεχών και την εκπεφρασμένη δυσαρέσκεια για το ποιοί μίλησαν και ποιοι εμφανίστηκαν στα προσυνέδρια , ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε, ο Μητσοτάκης κορύφωσε τις συναντήσεις με τους πρώην πρωθυπουργούς ανατρέποντας το κλίμα εσωστρέφειας. Για αυτό και στις δημόσιες τοποθετήσεις τους είδαμε λοιπόν ένα Καραμανλή που μας θύμησε τον παλιό καλό του εαυτό κι έναν Σαμαρά που καλώς ή κακώς ξέρει να είναι πρωθυπουργικός.
Και οι δύο όμως με διάθεση να δώσουν το δρόμο που χρειάζεται ο Κυριάκος για να σπάσει τελείως το εσωτερικό απόστημα.
Ο ίδιος σε μια αλλαγή πολιτικού λόγου έκανε μια στροφή, εκπέμποντας μηνύματα τα οποία ή προσπαθούσε μέχρι πρότινως να τα περάσει και δεν έβρισκαν ακρορατήριο ή τα εισήγαγε για πρώτη φορά. Δεν είμαι βιογράφος του για να σας πω τι από τα δύο ισχύει αλλά σημασία έχει ότι τα μηνύματα ήταν σαφή και ακούστηκαν.
Αποσαφήνισε το ιδεολογικό στίγμα του κόμματος, τόνισε τον μη ταξικό του χαρακτήρα και τη γνήσια λαϊκότητά του ενώ έκανε σαφές προσκλητήριο στη νέα γενιά προαναγγέλοντας αλλαγές που μπορεί να είναι οδυνηρές αλλά είναι απαραίτητες για την επόμενη μέρα. Παρά τον εύγλωττο και ήπιο τρόπο το μήνυμα ήταν σαφές. Και οι τυφλοί είδαν και οι κουφοί άκουσαν. Ακόμα και οι πλέον δύσπιστοι πήραν το μήνυμα οτι η εσωστρέφεια και η συνεχιζόμενη φαγωμάρα δεν οδηγεί πουθενά.
Η προσέλευση του κόσμου, τα συναινετικά στοιχεία και η ανακοίνωση των επερχόμενων αλλαγών ήταν το ουσιαστικό σπάσιμο του σπυριού που οδηγεί στο 40%, τις κοινωνικές συναινέσεις και την αυτοδυναμία.
Πλέον η δυναμική αυτή πρέπει να αποτυπωθεί και στην εσωτερική αλλαγή της δομής και λειτουργίας του κόμματος. Χρειάζεται ένα «ήπιο Blitz»- γρήγορες κινήσεις τακτικής οι οποίες μπορούν να δρομολογηθούν και να δώσουν μια άλλη εικόνα της ΝΔ ακόμα και από το νεό έτος.
Για το τέλος αφήνω την Ντόρα Μπακογιάννη. Κάποτε έιχα γράψει για τη Λούκα Κατσέλη γιατι λιγοστές είναι οι κυρίες. Αυτή η εισήγηση της Ντόρας έδειξε οτι όταν κάποιος αντιλαμβάνεται τα σημεία των καιρών και μπορεί να δει τον εαυτό του στη μεγάλη εικόνα με ανιδιοτέλει, μπορεί να κερδίσει και από την προσφορά, όχι μόνο από τη διεκδίκηση. Υπήρξε λοιπόν όχι απλά κυρία αλλά πραγματική αρχόντισσα.
ΥΓ. Παρακολουθώντας τις διεργασίες θεωρώ οτι εμβληματική υπήρξε η τοποθέτηση του Υπ. Οικονομικών της Κύπρου Χάρη Γεωργιάδη. Για τους λιγότερους που καθήσαμε να τον ακούσουμε ήταν η ζωντανή απόδειξη οτι υπάρχει τρόπος εξόδου από την κρίση με χαμηλή φορολογία. Αν και Κύπριος, ο κ. Γεωργιάδης ήταν ο καλύτερος εκπρόσωπος της οικονομικής στρατηγικής της ΝΔ.
ΥΓ2. Μου άρεσε ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης. Θα ήθελα να τον δω υπουργό Πολιτισμού. Τέτοιες φυσιογνωμίες πρέπει να ρίχνονται στη μάχη όχι να στολίζουν ως εξωτικά φρούτα το ψηφοδέλτιο Επικρατείας.
