Γράφει ο Όμηρος Τσάπαλος
Follow @OmirosTsapalos
Η Νέα Δημοκρατία ξεκινά τον Γολγοθά της προσωπικής της ανανέωσης. Ανανέωση σε επίπεδο δομών, προσώπων και φυσικά πολιτικών προτάσεων. Το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και που κατάφερε να κυβερνήσει στα μισά περίπου χρόνια της Μεταπολίτευσης, επέλεξε πριν από τρεις μήνες να αλλάξει ρότα για να αποφύγει το αδιέξοδο. Στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη του νέου Προέδρου αποφάσισε μέσα από μια μαζική εκλογική διαδικασία να φύγει μπροστά και με τολμηρές όσο και σκληρές αποφάσεις να αλλάξει τα κακώς κείμενα και να προσεγγίσει και πάλι την πλατιά μάζα των απλών ακομμάτιστων πολιτών.
Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη υπήρξε η αρχή για να αλλάξει το κόμμα «από την αρχή…». Σε αυτές τις εκλογές οι νεοδημοκράτες επέδειξαν πρωτοφανές πολιτικό ένστικτο, το οποίο στη προκείμενη περίπτωση ταυτίστηκε με το ένστικτο της επιβίωσης για την ίδια την Νέα Δημοκρατία. Γιατί κακά τα ψέματα, αν η πλειοψηφία είχε πράξει αλλιώς δεν θα μιλούσαμε σήμερα για μια Νέα Δημοκρατία που τελειώνει με τις παθογένειες του παρελθόντος της. Θα μιλούσαμε περισσότερο για μια Νέα Δημοκρατία όπου μαζί με το παρελθόν της τελειώνει και αυτή…
Μέσα σε 100 ημέρες ο νέος Πρόεδρος ανακοίνωσε ένα αναλυτικό πρόγραμμα οικονομικής εξυγίανσης του κόμματος βάζοντας τέρμα σε παράλογες σπατάλες που κανένας μέχρι τότε δεν ήθελε να ακουμπήσει (γιατί άραγε;). Ανανέωσε τις γραμματείες με νέα πρόσωπα που πολλά εξ αυτών συνδέονται με την αγορά και δεν εξαρτώνται για την επιβίωση τους από το κόμμα. Από την πρώτη στιγμή ανακοίνωσε την κατάρτιση του προγράμματος διακυβέρνησης, ούτως ώστε το κόμμα να είναι έτοιμο να προτείνει ένα εναλλακτικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση,απέναντι σε μια Κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που θα μπορούσε ανα πάσα στιγμή να πέσει, είτε για λόγους σκοπιμότητας είτε για λόγους ανικανότητας…
Η Νέα Δημοκρατία προσήλκυσε πάνω από 700 εμπειρογνώμονες για την κατάρτιση του προγράμματος, άνθρωποι που και μπορούν και θέλουν να προσφέρουν την προστιθέμενη αξία τους στη παράταξη και κατ’επέκτασιν στην ίδια την Κοινωνία. Οξυγόνο ανανέωσης μπήκε σε όλες τις δομές της, με τις εσωκομματικές εκλογές να αποφέρουν ανανέωση προσώπων σε επίπεδο 65% και τους νεοδημοκράτες να αγκαλιάζουν και πάλι τις τοπικές οργανώσεις με την μαζική τους προσέλευση στις κάλπες.
Εκατοντάδες από τους 2.500 χιλιάδες εκλεγμένους συνέδρους είναι νέοι άνθρωποι που μέχρι σήμερα δεν είχαν εμπλακεί καθόλου με τις κομματικές διεργασίες. Κατέβηκαν υποψήφιοι, ψηφίστηκαν και κατοχύρωσαν την παρουσία τους στο πιο κρίσιμο Συνέδριο. Δείγμα υγείας, δείγμα αισιοδοξίας, δείγμα αλλαγής προς το καλύτερο, σε μια εποχή όπου η πολιτική συμμετοχή έχει λίγο-πολύ ποινικοποιηθεί και το πολιτικό σύστημα έχει απολέσει σημαντικό τμήμα της λαϊκής του αποδοχής.
Εδώ και 100 ημέρες κανείς δεν αμφισβήτησε κάποια απόφαση του Προέδρου, ούτε καν οι πρώην συνυποψήφιοι του. Ίσως γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει το πολιτικό θάρρος να λειτουργήσει ως επιταχυντής εσωτερικών μεταρρυθμίσεων και πολιτικών πρωτοβουλιών που κάποιοι μέχρι σήμερα δίσταζαν να πράξουν, είτε γιατί μέσα τους επικρατούσε ο φόβος είτε ο συντηρητισμός τους. Η απόφαση του να επανιδρύσει την ΟΝΝΕΔ μετά το φιάσκο του Συνεδρίου της Θεσσαλονίκης, μπορεί να ξάφνιασε τους πάντες, ουδείς όμως αμφισβήτησε ότι δεν αποτελεί μια αναγκαιότητα δεκαετιών για το τέλος μιας παθογένειας που συνεχώς κρυβόταν κάτω από το χαλί. Τώρα η Νέα Δημοκρατία έχει την ευκαιρία να δημιουργήσει μια πραγματικά σύγχρονη πολιτική νεολαία που θα αντιπροσωπεύει όλους τους νέους πολίτες που επιμένουν να ζουν και να δημιουργούν στην πατρίδα τους.Νέοι πολίτες που μέχρι πρότινος ένιωθαν απομονωμένοι, είτε εντός είτε εκτός της ΟΝΝΕΔ, και που τώρα βλέπουν πως ένα απόστημα δεκαετιών σπάει για να δημιουργηθεί στη θέση του ένα νέο σύστημα διαλόγου και παραγωγής πολιτικής.
Το Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας που ξεκινά την Παρασκευή είναι κάτι παραπάνω από κρίσιμο, γιατί πέρα από τις σοβαρές και ευρείες οργανωτικές αλλαγές που θα επιφέρει, θα εγκριθεί δια της πλειοψηφίας και η νέα φυσιογνωμία του κόμματος. Μια φυσιογνωμία που βασίζεται στο διαζύγιο με αναχρονιστικές πρακτικές του παρελθόντος, διαζύγιο με τον λαϊκισμό και την πελατειακή εξάρτηση και ρήξη με την πρακτική της συστηματικής αποφυγής της αλήθειας, ακόμα και για θέματα που αφορούν την ίδια την επιβίωση της παράταξης (η καταστατική απαγόρευση δανεισμού του κόμματος και ο διαχωρισμός κομματικού και κρατικού αξιώματος είναι προτάσεις που θέτουν πρωτίστως το κόμμα και τα στελέχη του προ των ευθυνών τους).
Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι ακόμη η μεγάλη φιλελεύθερη κεντροδεξιά παράταξη που θα ενώσει υπό την σκέπη της όλες τις πατριωτικές, μεταρρυθμιστικές και ευρωπαϊκές δυνάμεις του τόπου. Μπορεί όμως να γίνει μέσα από την διαρκή της αυτορύθμιση που μοιραία θα προσελκύσει τους άξιους και τους ικανούς στους κόλπους της, οι οποίοι με την σειρά τους θα εμπνεύσουν τα μεγάλα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας να εμπιστευθούν και πάλι μια Νέα Δημοκρατία που μέχρι πρότινος κρινόταν ως τελειωμένη υπόθεση.
Η ανάγκη μιας ισχυρής και ανανεωμένης Νέας Δημοκρατίας είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη. Η Νέα Δημοκρατία, μέσα από το 10ο τακτικό της Συνέδριο, καλείται να ξανασυστήσει τον εαυτό της στη Κοινωνία. Με νέα όψη, νέα φυσιογνωμία και νέες πολιτικές. Είναι εθνική και πολιτική αναγκαιότητα σε μια χώρα που αποζητά τις καθαρές αλήθειες και το αποτέλεσμα στη Πολιτική.
Η Κοινωνία παρακολουθεί και περιμένει…
