«Στρατοπεδεύουμε» στα ορεινά, αλλά και στα πεδινά, περιδιαβαίνουμε λιθόστρωτα καλντερίμια, υποκλινόμαστε μπροστά σε μεγαλειώδη αρχοντικά και αποτίνουμε φόρο τιμής στα 21 πιο όμορφα χωριά της Ελλάδας.
ΣΥΡΡΑΚΟ
Θαρρείς πως οι βράχοι γεννούν, όταν αντικρίζεις ένα ολόκληρο χωριό «ντυμένο» με γκρίζα πέτρα! Το Συρράκο, σκαρφαλωμένο στην απότομη πλαγιά του όρους Περιστέρι (ή Λάκμος) σε ύψος 1.200 μ. και σε απόσταση 52 χλμ. νοτιοανατολικά της πόλης των Ιωαννίνων, είναι παιδί της πέτρας. Κάθε κτήριο στο Συρράκο, από τα χαμόσπιτα μέχρι τα καλοδιατηρημένα αρχοντικά και τα παντοπωλεία, αποτελεί τμήμα μιας λίθινης ενότητας, αδιάσειστος μάρτυρας παρελθοντικής οικονομικής ευημερίας. Ξενώνες και εστιατόρια τηρούν κατά γράμμα το νόμο των Τζουμέρκων, ενώ το βουκολικό τοπίο ολοκληρώνουν οι βρύσες και τα καλντερίμια.
ΑΡΑΧΩΒA
Τον 16ο αιώνα, στο άκουσμα της λέξης «Αράχωβα» σκεφτόταν κανείς τον ήσυχο οικισμό στους πρόποδες του Παρνασσού. Σήμερα, όμως, η Αράχωβα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το πιο κοσμοπολίτικο χειμερινό θέρετρο της Ελλάδας! Το πέτρινο ρολόι μάς προϋπαντεί στην κουκλίστικη κωμόπολη, ο κεντρικός δρόμος μάς οδηγεί στην Πλατείας Λάκκα και τα σκαλιά του Εγκάρσιου μάς προκαλούν να τ’ ανεβούμε. Αφού απολαύσουμε τη θέα από την εκκλησία του Αϊ Γιώργη, κατηφορίζουμε στον κεντρικό δρόμο με σκοπό να υποκύψουμε σε gourmet πειρασμούς και παραδοσιακές γεύσεις!
ΑΒΔΗΡΑ
Στην κεντρική πλακόστρωτη πλατεία των Αβδήρων, στην Ξάνθη, μας υποδέχονται τα διώροφα παλιά σπίτια, το άγαλμα του φιλοσόφου Δημόκριτου και το παλαιό διδακτήριο-νυν Λαογραφικό Μουσείο. Τα αρχοντικά μάς προκαλούν να τους ρίξουμε μια ματιά, ενώ τα γραφικά δρομάκια να αφήσουμε πάνω τους τα ίχνη μας.
ΔΙΚΟΡΦΟ
Δίκορφο, ένα ανόθευτο κομμάτι γης, στα Ζαγοροχώρια, όπου ο τουρισμός δεν κατόρθωσε να διεισδύσει. Τα πρώτα «σκιρτήματα», όμως, είναι εμφανή, με κουκλίστικους ξενώνες και εστιατόρια που υμνούν την ηπειρώτικη κουζίνα.
ΑΝΩ ΔΟΛΙΑΝΑ
Τα Άνω Δολιανά «στέκουν» περήφανα στις πλαγιές του Πάρνωνα. Αμφιθεατρικά χτισμένα σε υψόμετρο 1.050 μ., έχουν χαρακτηριστεί ως το «μπαλκόνι της Αρκαδίας». Πραγματικά, το βλέμμα ταξιδεύει στο οροπέδιο της Τρίπολης, ενώ ευδιάκριτα είναι το Μαίναλο και ο Χελμός. Σημαντικό αξιοθέατο είναι το αρχηγείο του Νικηταρά.
ΑΣΠΡΟΠΟΤΑΜΟΣ
Ένας ποταμός με δύο ονόματα, Ασπροπόταμος ή Αχελώος, «ευλόγησε» την ομώνυμη περιοχή, στην Πίνδο. Βαθιές χαράδρες, άγρια βλάστηση και δεκάδες πηγές συνθέτουν το τοπίο. Από τις εικόνες που έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μας είναι αυτή της Μονής Δολιανών.
ΑΓΙΟΣ ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ-ΨΑΡΑΔΕΣ
Οι Πρέσπες, ανακηρυγμένες, σε εθνικό δρυμό -τον μεγαλύτερο της χώρας μας- προστατεύονται από τη Συνθήκη Ramsar και συγκαταλέγονται στους σημαντικότερους υδροβιότοπους της Γηραιάς Ηπείρου. Τα χωριά που αγγίζουν τις όχθες τους ελάχιστα. Σημαντικότερα εξ αυτών, ο παραδοσιακός οικισμός των Ψαράδων στη Μεγάλη Πρέσπα και ο Άγιος Αχίλλειος, το νησάκι που «πλέει» στα γαλήνια νερά της Μικρής. Σύμφωνα με έναν θρύλο λέγεται ότι μόνο 11 σπίτια υπάρχουν εκεί, καθώς το δωδέκατο πάντα καταρρέει! Ευτυχώς, το ένα έχει μετατραπεί σε ξενώνα! Όσο για τους Ψαράδες, είναι ο μοναδικός ελληνικός οικισμός στις όχθες της Μεγάλης Πρέσπας. Στο παραλίμνιο χωριό βρίσκονται αρκετά ενοικιαζόμενα καταλύματα και ψαροταβέρνες.
ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ
Στον πολυτραγουδισμένο βράχο στο νοτιοανατολικό τμήμα του νομού Λακωνίας, βρίσκεται η μοναδική βυζαντινή καστρόπολη που έφτασε έως το σήμερα σχεδόν ανέπαφη από το χρόνο. Η Μονεμβασιά παραμένει ζωντανή, με ιππότες να «ξεπηδούν» από τα καλντερίμια και ζευγάρια να ζουν το απόλυτο όνειρο σε έναν τόπο με άρωμα Μεσαίωνα. Βαδίζουμε στην οδό Γιάννη Ρίτσου, το κεντρικό λιθόστρωτο καλντερίμι με μαγαζάκια τοπικών προϊόντων, λιγοστά cafes, εξίσου λιγοστά ταβερνάκια.
ΑΝΩ ΠΟΡΟΪΑ
Ο γραφικός οικισμός, χτισμένος αμφιθεατρικά στις δυτικές πλαγιές του όρους Μπέλες, αγναντεύει από υψόμετρο 395 μ. τα προστατευόμενα από τη Συνθήκη Ramsar ύδατα της λίμνης Κερκίνης. Το πλησιέστερο στον ξακουστό υδροβιότοπο χωριό χαρακτηρίζεται από σπίτια μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής. Τα νερά από τις πηγές του Μπέλες κυλούν άφθονα, ενώ οι δεκάδες πέτρινες βρύσες που «ξεπηδούν» σε κάθε γωνιά χαρίζουν δροσιά σε ντόπιους και περαστικούς. Η «καρδιά» του χτυπά στην κεντρική πλατεία, εκεί όπου τα μικρά καφενεδάκια σφύζουν από ζωή.
ΔΙΛΟΦΟ
Μόνο 32 χλμ. από τα Ιωάννινα απέχει το βασίλειο της πέτρας. Εν μέσω πυκνής βλάστησης και κοντά στη χαράδρα του Βίκου, το Δίλοφο μας συστήνει έναν τόπο, όπου τα πάντα είναι λιθόχτιστα. Καλντερίμια, αρχοντικά και χαμόσπιτα, εκκλησιές, βρύσες και τοξωτά γεφύρια δηλώνουν υποταγή στο πιο σκληρό και άκαμπτο φυσικό υλικό. Η πρώτη ονομασία του χωριού ήταν Σομποτσέλι (στα βλάχικα σημαίνει «τόπος με πολλά νερά») απόλυτα δικαιολογημένη καθώς σε κοντινή απόσταση βρίσκονται οι ποταμοί Βοϊδομάτης και Μπαγιώτικος που προσφέρονται για extreme sports, όπως rafting.
ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ
«Βλέπει» δύο λίμνες και μαγεύει τον ταξιδιώτη με την πέτρινη όψη του. Ο Άγιος Γερμανός, το πιο μεγάλο και ζωντανό χωριό στις Πρέσπες, με πολλές επιλογές διαμονής και σίτισης, ανακηρυγμένος παραδοσιακός οικισμός, είναι από τους λίγους που έχουν διατηρήσει εξολοκλήρου την παλιά αρχιτεκτονική του τόπου. Δεν είναι παρόχθιος, ωστόσο απέχει μόλις 7 χλμ. από τις μαγικές υδάτινες αγκαλιές και αποτελεί ιδανικό ορμητήριο για να τις εξερευνήσει κανείς.
ΑΜΠΕΛΑΚΙΑ
Εδώ, σε αυτή την περιοχή της Λάρισας, το 1778 συστάθηκε ο πρώτος συνεταιρισμός. Πετρόχτιστα σπίτια και αρχοντικά «ξεφυτρώνουν» ανάμεσα σε κυπαρίσσια, ενώ το σημαντικότερο αξιοθέατο αποτελεί η κατοικία του Σβαρτς, προέδρου του συνεταιρισμού, που έχει διασωθεί μέχρι σήμερα.
ΚΑΣΤΑΝΙΤΣΑ
Η Καστάνιτσα, χτισμένη στη ράχη ενός απότομου λόφου του Πάρνωνα σε υψόμετρο 900 μ., με πετρόκτιστα σπίτια, δάση ελάτης και καστανιάς να την «πολιορκούν» και λουλουδιασμένες αυλές, είναι ένα από τα πιο όμορφα ορεινά χωριά του νομού Αρκαδίας.
ΚΑΛΑΡΡΥΤΕΣ
Οι Καλαρρύτες, στα Τζουμέρκα, αναπτύσσονται με αργά και σταθερά βήματα. Και καλόγουστους ξενώνες θα βρείτε, και μικρά οικογενειακά εστιατόρια και θα νιώσετε πως βρίσκεσαι στο σπίτι σας! Δείτε τη Μονή Κηπίνας, χτισμένη το 13ο αιώνα ανάμεσα σε κατακόρυφους βράχους, που ορθώνονται πάνω από τον Καλαρρύτικο Ποταμό!
ΝΥΜΦΑΙΟ
Με ένα παρθένο δάσος οξιάς να οριοθετεί τον οικισμό, με χιόνι να καλύπτει Νυμφαίο το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου και με πετρόχτιστα αρχοντικά να αποτελούν τη φυσική συνέχεια του περιβάλλοντος, η βλάχικη ονομασία του (Νιβεάστα) δικαιολογείται απόλυτα. Αυτό το ομορφοχώρι της Φλώρινας, σε υψόμετρο 1.346 μ. στο όρος Βίτσι είναι ο δεύτερος καλύτερος παραδοσιακός οικισμός της Ευρώπης. Περπατούμε γύρω από την κεντρική πλατεία και γυρίζουμε πίσω στο χρόνο αντικρίζοντας το λαογραφικό μουσείο «Σπίτι των Χρυσικών».
ΠΑΛΙΟ ΕΛΑΤΟΧΩΡΙ
Μια πινακίδα πριν από το χωριό Ρητίνη οδήγεί αριστερά, στο Παλιό Ελατοχώρι Πιερίας. Διασχίζοντας το στενό καλντερίμι που περνάει μέσα από τον παλιό οικισμό, λιθόχτιστα σπίτια ορθώνονται σαν ακίνητοι φρουροί του. Μετά από μερικές εκατοντάδες μέτρα, ο δρόμος τερματίζει ακριβώς μπροστά στην «τρανή βρύση». Λίγο πιο πάνω υπάρχει ένα ξέφωτο όμοιο με εξώστη κινηματογράφου, από όπου το βλέμμα ταξιδεύει μέχρι την κορυφή του Ολύμπου, τον κάμπο και την πόλη της Κατερίνης.
ΒΛΑΣΤΗ
Τα πάντα, υπό την επιβλητική σκιά του όρους Άσκιο ή Σινιάτσικο, είναι χιονισμένα το χειμώνα. Και πώς να μην είναι, αφού η Βλάστη στο νομό Κοζάνης είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.240 μέτρων; Το πανέμορφο τσελιγκοχώρι, 22 χλμ. μακριά από τη γη των αρχοντικών, έχει ανακαινιστεί πλήρως! Κάθε σπίτι, ξενώνας και δημόσιο κτήριο στη Βλάστη αναπαλαιώθηκε, βάφτηκε στο χρώμα της ώχρας και το γαλάζιο του ουρανού και μεταμορφώθηκε!.. Στη μνήμη μας αποτυπώνονται εικόνες από το εντυπωσιακό πετρόχτιστο κτήριο του Κ.Ε.Π., τις προτομές επιφανών ανδρών και το Παρθεναγωγείο.
ΣΑΜΑΡΙΝΑ
Το πιο ψηλό χωριό της χώρας, η Σαμαρίνα, βρίσκεται σε υψόμετρο 1.450 μ. και είναι το τελευταίο χωριό του νομού Γρεβενών, στα δυτικά. Γύρω από την κεντρική πλατεία στη Σαμαρίνα απλώνονται ψησταριές και ταβέρνες, που ενίοτε εκτελούν και χρέη καφετέριας, καθώς οι περισσότερες επιχειρήσεις ανοίγουν Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Κατευθυνόμαστε προς το δημοτικό σχολείο κι επισκεπτόμαστε την εκκλησία της Μεγάλης Παναγιάς. Κοιτάζοντας ψηλά στη στέγη απορούμε με το πεύκο που έχει φυτρώσει μέσα από το ιερό.
ΠΛΑΤΑΝΟΣ
Πενήντα τρία χιλιόμετρα ασφάλτου χωρίζουν τη Ναύπακτο από τον Πλάτανο! Σε υψόμετρο 880 μ. λοιπόν, βρίσκεται ο Πλάτανος, το για πολλούς πιο όμορφο και αρχοντικό κεφαλοχώρι της Ναυπακτίας. Χτισμένο στην πλαγιά του βουνού Αλωνάκι, κάτω από ένα υπέροχο δάσος με μεγάλη ποικιλία σε χλωρίδα, χαρακτηρίζεται με καμάρι από τους ντόπιους «ελληνική Ελβετία». Περπατούμε, θαυμάζοντας την αρχιτεκτονική των πέτρινων σπιτιών και τους όμορφους λιθόστρωτους δρόμους. Στο κέντρο του χωριού, κοντοστεκόμαστε μπροστά στο ναό του Αγίου Νικολάου, ο οποίος χτίστηκε με χρήματα που συγκεντρώθηκαν από έρανο το 1866, με τα δύο υπέροχα κωδωνοστάσια.
ΣΙΑΤΙΣΤΑ
Η πατρίδα ξακουστών γουναράδων στην Κοζάνη, είναι χωρισμένη σε δύο τμήματα: τη Γεράνεια και τη Χώρα. Περιδιαβαίνοντας τα πλακόστρωτα σοκάκια της πρώτης, νιώθουμε πως αρχίζει ένας διάλογος με την ιστορία εδώ στη Σιάτιστα. Στο κέντρο της, ανάμεσα σε κλειδαμπαρωμένες πόρτες με σιδερόκαρφα, το Αρχοντικό Πούλκως προκαλεί δέος.
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ
Με πληθώρα ξενοδοχείων να «υπηρετούν» τις ανάγκες των επισκεπτών και ταβέρνες στα ηνία του… φαγητού, η Δημητσάνα της Ορεινής Αρκαδίας έχει μπει δυναμικά στο παιχνίδι του τουρισμού. Στην είσοδό του υπάρχουν cafe με μπαλκόνια που μοιάζουν σαν να αιωρούνται στο κενό.
ΠΕΡΤΟΥΛΙ
Αμφιθεατρικά χτισμένο στη δυτική πλαγιά του όρους Φούρκα, σε υψόμετρο 1.090 μ., το Περτούλι είναι ένα από τα πιο παλιά χωριά της Θεσσαλίας. Το χιονοδρομικό κέντρο Περτουλίου, σε απόσταση 3 χλμ., μας επιτρέπει να χαράξουμε πορεία με τα χιονοπέδιλά μας ή να πιούμε τον καφέ μας στο chalet.
