Μεγάλο εύρημα ο Τύμβος της Αμφίπολης από κάθε άποψη. ιστορική και αρχαιολογική, εθνική, αλλά και γεωπολιτική. Ξεχειλίζει ελληνικότητα με τους ρόδακες του, με τις σφίγγες του, με τα ιωνικά επιστύλια του. Για αυτό και εξαιτίας του μεγέθους του, από την πρώτη στιγμή, προσέλκυσε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ωστόσο, όπως πάντα συμβαίνει με τα μεγάλα πράγματα, έγινε και αυτός ελκυστικός για την πολιτική σκοπιμότητα, που πάντα αναζητάει τρόπους για να εκμεταλλεύεται τα γεγονότα.
Έτσι, η διακίνηση των ειδήσεων αναφορικά με την εξέλιξη της ανασκαφής και την ταυτότητα του νεκρού και το όλο στημένο σκηνικό των συνεχών ανταποκρίσεων από τα ΜΜΕ, έγινε αρχικά με τέτοιο τρόπο, που τουλάχιστον σε εμένα δημιούργησε την αίσθηση, πως είχαν σκοπό να «αρμέξουν» το ζήτημα της Αμφίπολης μέχρι αίματος, που λένε! Από τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς της πασαρέλας, μέχρι ακόμη και τους ίδιους τους κάτοικους, ορισμένοι εκ των οποίων άρχισαν ήδη να μεταφράζουν σε Ευρώ, την αξία της ιστορικής ανακάλυψης. Μεταμοντέρνα αξιολόγηση, εφόσον το ενδιαφέρον ξεπερνάει το ίδιο το αντικείμενο, εστιάζοντας στην προς πώληση αξία του, δημοσιογραφικά, πολιτικά, εμπορικά.
Όπως και αν έχει, οι Έλληνες χάρηκαν για την ανακάλυψη, παρόλο που η όλη αντιμετώπιση του θέματος, η ροή και το ύφος των πληροφοριών που μεταδίδονταν μέσα από την τηλεόραση και το διαδίκτυο, προσιδιάζοντας και στο αυθόρμητο και ενθουσιώδες της ιδιοσυγκρασίας μας, ήταν περισσότερο ένα συνεχές «ράδιο αρβύλα», ένα «πανηγύρι» υπερβολών και υποθέσεων, στο οποίο συμμετείχαν οι περισσότεροι χτυπώντας τα νταούλια δυνατά και ανεβάζοντας πολύ ψηλά τον πήχη της προσδοκίας.
Έτσι, αποδομώντας και μετρώντας πέτρα-πέτρα τον διαφραγματικό τοίχο, για να μπούμε στο μνημείο, έχει ήδη περάσει ενάμιση μήνας τώρα, μέσα στον οποίο και τι δεν ακούσαμε! Ο καθένας είπε το μακρύ του και το κοντό του! Μου είπε ο ένας, μου είπε ο άλλος! Μαζεύτηκαν όλοι οι ειδικοί, οι σχετικοί και οι ξερόλες, οι ιστορημένοι και οι ανιστόρητοι, για να εκφέρουν γνώμη κατά το: «Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον εβγάλαμε». Είναι ο τύμβος του Αλέξανδρου αυτός, ή μήπως είναι της Ρωξάνης; Είναι του Νεάρχου ή μήπως είναι του Αλεξάνδρου του Δ΄; Είναι συλημένος, δεν είναι συλημένος, είναι άντρα ή είναι γυναίκας; Οι καθημερινές αντιφάσεις και διαψεύσεις προηγούμενων δηλώσεων ή υποθέσεων, δημιούργησαν σύγχυση σε πολλούς και πλανεμένες προσδοκίες. Θόρυβος και φασαρία, εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει η νηφάλια στάση της υπομονής και το δέος από τον ήχο της αρχαιολογικής σκαπάνης που ανασκάπτει έναν τάφο. Το ζητούμενο είναι η σοβαρότητα, η υπεύθυνη και ουσιαστική ενημέρωση στα πλαίσια της επιστημονικής έρευνας και μόνο. Και τώρα τι θα γίνει, αν όπως ακούγεται πάλι, ο τύμβος είναι τελείως άδειος επειδή έχει συληθεί; Πολλοί, από όλους αυτούς που πίστεψαν τα «σενάρια», μη αποδεχόμενοι την ιδέα της σύλησης ως αιτία, έχουν αρχίσει ήδη να σκέπτονται την συνωμοτική πιθανότητα, να τα έχουν αφαιρέσει ακόμη και οι πολιτικοί, ενώ δεν λείπουν και αυτοί, που θα το αποδώσουν και στα Νεφελίμ!
Ενώ, το μόνο που χρειάζεται, είναι κοινή λογική και αυτοσυγκράτηση. Οι νηφάλιοι και φιλίστορες, γνώριζαν τι θα μπορούσαν να περιμένουν από τον τύμβο, ελπίζοντας πάντα για κάτι περισσότερο. Δεν υπάρχουν μετά Χριστόν προφήτες, υπάρχουν όμως άνθρωποι με λογική, που βλέπουν τα γεγονότα στη σωστή τους διάσταση και παρατηρούν τα στοιχεία, που άλλοι, εξαιτίας του υπερβολικού και άσκεφτου ενθουσιασμού τους, δε μπορούν να τα αντιληφθούν.
Η ύπαρξη χώματος και από τις δύο πλευρές του τοίχου της σφράγισης, ήταν εξαρχής ένα εμφανές σημάδι, που και ένας απλός οικοδόμος θα μπορούσε να αντιληφθεί. Πως κάτι δεν πάει καλά. Διότι το να υπάρχουν χώματα, μόνο στην εξωτερική πλευρά της σφράγισης, είναι λογικό και αναμενόμενο. Το να υπάρχουν όμως και από μέσα, αυτό δείχνει δύο περιπτώσεις. α) της εσωτερικής κατακρήμνισης από σεισμό και β) αυτό που όλοι απευχόμαστε, τη σύληση από τυμβωρύχους. Προσωπικά πιστεύω το δεύτερο, αν και θα ήθελα πολύ να διαψευστώ. Ελπίζω πάντως, πως κάτι θα τους έπεσε, κάτι θα άφησαν πίσω τους, που θα μας αποκαλύψει τουλάχιστον το όνομα του νεκρού,
Η κοινή λογική φωνάζει ακόμη, πως δεν είναι δυνατόν ο τύμβος να ανήκει στην Ρωξάνη και στον διάδοχο του Αλέξανδρου, για τον πολύ απλό λόγο, ότι ο δολοφόνος τους και σφετεριστής Κάσσανδρος, όπως και κάθε άλλος στη θέση του, δεν θα έφτιαχνε ποτέ έναν τέτοιο μεγαλόπρεπο τάφο για την δολοφονημένη χήρα και τον γιο, στον οποίο κληρονομικά ανήκε ο θρόνος της Μακεδονίας. Να τους εξαφανίσει όμως, ή να τους «παραχώσει» στην Πέλλα, θα ήταν το πιο λογικό, αφού κανείς δεν εκθέτει το έγκλημα του, αλλά αντίθετα θέλει να το κρύβει. Θα ήταν το ίδιο παράλογο, για παράδειγμα, να κάνει ο Σαμαράς ΠτΔ τον Μητσοτάκη, ή να κάνει ο Βενιζέλος το τραπέζι στον ΓΑΠ και να μην του ρίξει δηλητήριο στο φαγητό! Πόσο μάλλον, να τον θάψει με τιμές και να του φτιάξει και τύμβο!
Η κοινή λογική κραυγάζει επίσης, ότι όσο λογικό είναι να πει κάποιος πως, το σύμβολο του Λέοντα, που είναι κατά βάση φαλλικό, όπως ο Ίππος και ο κίονας ή το ξίφος, συνδέεται με κάποια γυναίκα, ή ως σύμβολο θάρρους και ανδρείας, ταιριάζει σε ένα δωδεκάχρονο παιδί, άλλο τόσο «λογικό» είναι να πει κανείς, ότι αυτός ο τύμβος είναι κάποιου δούλου και όχι ενός στρατηγού! Ενός ένδοξου στρατηγού, για την ακρίβεια, που η αξία της δόξας του θα δικαιολογούσε την τιμή ενός τέτοιου τύμβου.
Και βέβαια, δεν πρέπει να είναι του Αλέξανδρου! Ακόμη και αν ο τύμβος χτίστηκε λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του, (εφόσον η χρονολόγηση ισχύει κάπου ανάμεσα στο 320-300 π.Χ) για να μεταφερθεί εκεί το λείψανο του, όπως λένε κάποιοι, αυτό αποτελεί μια πρόκληση της λογικής, από τη στιγμή που είναι ιστορικώς καταγεγραμμένο πως το λείψανο βρισκόταν στην Αλεξάνδρεια, τουλάχιστον μέχρι το 31 π.Χ! (Άλλες αναφορές φτάνουν και μέχρι τον 4ο μ.Χ αιώνα). Αυτό σημαίνει κάτι παράλογο. Ότι ο τύμβος θα πρέπει να ήταν «άδειος» για σχεδόν 300 χρόνια, περιμένοντας να μεταφέρουν κάποτε εκεί τον Αλέξανδρο! Ή απλά, να ήταν κάποιου άλλου; Ο τύμβος είναι ίσως κάποιου στρατηγού-αντιβασιλέα, ή ναυάρχου, με επικρατέστερους ένοικους τον σφετεριστή του θρόνου Κάσσανδρο ή τον περίφημο Νέαρχο.
Η υπόθεση αυτή, περί Αλεξάνδρου, εμπεριέχει πάντως μια πιθανή ιδέα. Ότι αρχικά, μπορεί να φτιάχτηκε πραγματικά για εκείνον (αυτό εξηγεί και το μέγεθος του), με την προοπτική ότι θα μεταφερόταν από την Αλεξάνδρεια εκεί, κάτι που ποτέ όμως δεν έγινε. Άλλωστε, η δημοφιλία και η αγάπη του λαού προς τον Αλέξανδρο, οπωσδήποτε θα πίεζε για την «επιστροφή» του. Σε αυτήν όμως την περίπτωση, θα έπρεπε να μιλάμε για «κενοτάφιο» και όχι για τύμβο!
Όμως, ακόμη και αν ο τύμβος βρεθεί άδειος, αυτό σε τίποτα δεν μπορεί να υποβαθμίσει την τεράστια αξία του, σε ό,τι αφορά την ιστορική «θωράκιση» του εθνικού μας δικαίου, σε πείσμα των όποιων σχεδιασμών προανήγγειλε προ δεκαετίας σχεδόν, η Ψαρούδα-Μπενάκη. Ίσα-ίσα, μάλιστα! Είναι βέβαιο, πως ο τύμβος θα γεμίσει από τον φόβο που προκαλεί η ύπαρξη του, στους τυμβωρύχους και παραχαράκτες της ιστορίας.
Ίσως τώρα οι αινιγματικοί πολιτικοί μας, που είναι πιο σφίγγες και από τις σφίγγες, σε ό,τι αφορά τα αληθινά σχέδια τους για το όνομα της Μακεδονίας, να αναλογίζονται, πόσο ψηλά να ανεβάζει ο πήχης της ιστορίας, έπειτα από την ανακάλυψη του τύμβου της Αμφίπολης, την τιμή της προδοσίας; Διότι, την ίδια στιγμή που στην Αμφίπολη ανασκάπτεται η ελληνική ιστορία, οι ίδιοι σιωπούν δουλικά, μπροστά στην ιταμή πρόκληση του «σύμμαχου» ΝΑΤΟ και της Γερμανίας, που απέναντι σε κάθε έννοια δικαίου και ιστορικής αλήθειας, συνεχίζουν παράνομα, με βάση τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, να αποκαλούν τα Σκόπια με το όνομα Μακεδονία!
