Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος
Αυτό που σημειώνω στον τίτλο θα σου έλεγε ο ανυπέρβλητος Karl Kraus αν ζούσε σήμερα και μαζί του θα συμφωνούσαν ο Bertolt Brecht και ο δικός μου Ludwig Wittgenstein, μαζί με τους Theodor Adorno και Max Horkheimer.
Γίνε επιτέλους άνδρας! Και αν δεν το αντέχεις στις δύσκολες μέρες μας, κατά τις οποίες το τρίτο φύλο δοξάζεται, κάνε τουλάχιστον αποχή όταν στη βουλή ψηφίζεται το σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών. Πες «δικαίωμα» και ξανακοίταξε με προσοχή τα χαρτιά σου! Όχι τα χέρια σου, τα χαρτιά σου!
Το μόνο ουσιαστικό δικαίωμα που απέμεινε σε εμάς τους άνδρες είναι το «δικαίωμα», αντί για «πάσο», «τα βλέπω», «ρέστα», στο πολιτικό παίγνιο των φύλων, που έχει πλέον αγριέψει, μια και ο ρομαντισμός και ο μεταρομαντισμός διέρχονται σοβαρή κρίση.
Ας κάνουμε καθήκον μας τα ανθρώπινα και αστικά δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, όπως κάναμε κάποιοι προηγουμένως τα δικαιώματα των γυναικών, μήπως διατηρήσουμε κάτι από τον ανδρισμό μας κατά τα επόμενα δύσκολα χρόνια για οτιδήποτε ανδρικό!
Πολιτικώς σου μιλώ, ασφαλώς! Για την «σωτηρία σου» μιλώ και όχι για την ηγεμονία σου… άνδρα! Στον εαυτό μου αναφέρομαι, με τον οποίο τα ξεκαθαρίσαμε: στο βαθμό που κάνουμε καθήκον μας τα δικαιώματα των γυναικών παραμένουμε στο παιχνίδι, ενώ στο βαθμό που κάνουμε καθήκον μας τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, μπορούμε να ελπίζουμε πως δεν θα διασυρθούμε στο παιχνίδι της ζωής και της καθημερινότητας.
Αυτό δεν το γνωρίζουν κάποιοι αγανακτισμένοι «ποιμένες»; Το γνωρίζουν, αλλά δίνουν αγώνα οπισθοφυλακής για μια πατριαρχία που μεταμορφώνεται στις μέρες μας δια της ολοκληρωτικής αγοράς. Φωνάζουν υστερικά και χτυπούν τις καμπάνες θλιβερά επειδή νοιώθουν να τους κλέβει η αγορά το πατριαρχικό προνόμιο! Αν, ωστόσο, ήταν άνδρες χωρίς «δυσφορία του φύλου», απαλλαγμένοι από σχετικές ψυχώσεις, θα εστίαζαν το πρόβλημα στην αγορά και όχι στην βουλή. Ναι, αλλά έτσι θα αποκαλυπτόταν η κύρια, μη άμεσα οικονομική πηγή του προνομίου τους που είναι η ίδια με εκείνη της ολοκληρωτικής αγοράς: ο αυτοερωτισμός.
Και ποια είναι η διαφορά της πατριαρχικής ψύχωσης μεταξύ «ποιμένα» και ολοκληρωτικής αγοράς; Στην πρώτη περίπτωση η libido αποσύρεται από τα αντικείμενα, ενώ στη δεύτερη τα επενδύει σε υπερβολικό βαθμό. Στην πρώτη περίπτωση ο αυτοερωτισμός γίνεται πηγή παραληρήματος καταδίωξης, αφού αυτοί καθώς έχουν αποσύρει την libido τους είναι μόνοι για να αντιμετωπίσουν φαντασιακά έναν κόσμο εχθρικό. Αντίθετα στην δεύτερη περίπτωση το Εγώ κτίζεται ως τρίτο φύλο αποκλειστικά στην αγορά, η οποία συνθέτει μια νέα, σύγχρονη παράσταση μεταμοντέρνας πατριαρχίας και εκκλησίας.
Προδήλως και στις δύο περιπτώσεις τα συμπτώματα του αυτοερωτισμού, που φτάνουν στο βαθμό του παραληρήματος μεγαλομανίας, προέρχονται από απωθημένα σεξουαλικά συμπλέγματα. Είναι εδώ που το ασυνείδητο παράγει ψευδαισθήσεις, οι οποίες αντιστοιχούν σε απωθημένες επιθυμίες …και στο σημείο αυτό οι απωθημένες επιθυμίες αρχίζουν να κάνουν πολιτική και να προκαλούν για αποκλεισμό.
Πως σώζεσαι, λοιπόν, από την ανωμαλία ως άνδρας; Σού είπα: θεωρώντας καθήκον σου τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, όπως ακριβώς και των γυναικών! Αυτό, φίλε άνδρα αναγνώστη, είναι το φιλελεύθερο και δημοκρατικό «κόλπο» ημών των ανδρών. Έτσι παίζεται σωστά το ανδρικό χαρτί στις μέρες μας, εάν φυσικά το Εγώ μας δεν συνδέεται άρρηκτα με το παραδοσιακό πατριαρχικό πρότυπο ή με εκείνο το ιδιόμορφα πατριαρχικό, αλλά πάντως πατριαρχικό της ολοκληρωτικής αγοράς.
Καλέ μου, σου μιλώ για την επιβίωση των ανδρών στις μέρες μας και όχι για μια κάποια αντρική ηγεμονία και αν δεν καταλάβεις τι εννοώ σε βλέπω πάσχοντα είτε από πρώιμη άνοια, είτε από υστερία. Και τα δύο τροφοδοτούν τον μεταμοντέρνο φασισμό. Γιατί να πέσεις τόσο χαμηλά; Άφησε τα σύμφωνα συμβίωσης για τους ομοφυλόφιλους και τους ανασφαλείς ετεροφυλόφιλους και κοίτα με ερωτισμό τον γάμο σου ή μετουσιώσου στην αγκαλιά της γκόμενάς σου! Αυτό το δικαίωμα δεν μας το στέρησε ακόμη κανείς!
