Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπαλτάς
Ο κ. Θεοδωράκης μπορεί να είναι σχετικά νέος στην πολιτική, ωστόσο δεν επιτρέπεται να κάνει σοβαρά επικοινωνιακά λάθη δεδομένης της δημοσιογραφικής του πείρας.
Μαζί με τη Λαϊκή Ενότητα, είναι στους δύο χαμένους των προχθεσινών εκλογών. Ωστόσο, είναι εκείνος που έβγαλε τη μεγαλύτερη πικρία και έδειξε να μην έχει ιδέα γιατί τα ποσοστά του μειώθηκαν κατά το ήμισυ.
Ένας βασικός κανόνας πολιτικού πολιτισμού που αποτελεί παράδοση στην Ελλάδα, είναι το βράδυ των εκλογών και όταν η νίκη του πρώτου είναι καθαρή, οι πολιτικοί του αντίπαλοι να αναγνωρίζουν την νίκη του, να τον συγχαίρονται και να αφήνουν την επόμενη ημέρα για να ξεκινήσουν την αντιπολίτευσή τους για τη νέα περίοδο.
Αυτό ακριβώς έκανε ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης. Αναγνώρισε τη νίκη του αντιπάλου του, τον συνεχάρη και του ευχήθηκε να συστήσει μία καλή κυβέρνηση. Ο κ. Θεοδωράκης από την πλευρά του είπε ότι «δεν βλέπει κανένα λόγο να μιλήσει με τον Αλέξη Τσίπρα». Σημείωσε ότι αναγνωρίζει την νίκη του και συνέχισε κάνοντας εκτενή αναφορά στα «τραγικά λάθη του Τσίπρα, που κόστισαν στον ελληνικό λαό». Το πρώτο φάουλ του αρχηγού του Ποταμιού, ήταν ότι έκανε αυτό που δεν έκαναν ποτέ οι πολιτικοί αρχηγοί στην εποχή ακόμη και των μεγάλων μαχών των Α. Παπανδρέου και Κ. Καραμανλή. Έκανε αντιπολίτευση για την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο το βράδυ που ο κόσμος είχε δώσει και πάλι την πρωτιά στον απελθόντα πρωθυπουργό.
Το δεύτερο σημαντικό λάθος του Σ. Θεοδωράκη ήταν κάτι παραπάνω από την απόλυτη άγνοια των αιτιών της πτώσης των εκλογικών του ποσοστών. Είναι απόλυτα αποδεκτό να ζητήσει χρόνο ένας αρχηγός για να δει τι πήγε στραβά στις εκλογές την περίοδο που ακολουθεί. Κάτι τέτοιο άλλωστε δήλωσε και ο κ. Θεοδωράκης. Όμως αντί να μείνει εκεί, συνέχισε με δηλώσεις εκφράζοντας μια πικρία απέναντι στα άλλα κόμματα αλλά και τους ίδιους τους πολίτες που «δεν έπραξαν με ψυχραιμία σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία».
Αφού κατηγόρησε τους πολίτες για έλλειψη ορθής κρίσης που οδήγησε στα χαμηλά ποσοστά του Ποταμιού, τόνισε ότι το Ποτάμι δεν είναι ένα «επαγγελματικό κόμμα και δεν έχει κομματικό στρατό όπως τα άλλα». Τα μέλη και τους ανθρώπους που δούλεψαν για το Ποτάμι τους αποκάλεσε «εθελοντές» ενώ έκανε λόγο για «κομματικούς στρατούς» στην περίπτωση των άλλων κομμάτων. Παρά το γεγονός ότι αυτό πολιτικά δεν βγάζει ιδιαίτερο νόημα, είναι κατανοητό σαν επικοινωνιακό σχήμα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι σε αυτό απέδωσε την μεγάλη πτώση των ποσοστών του Ποταμιού στην περιφέρεια, τη στιγμή που στην Αθήνα παρέμεινε στην τέταρτη θέση.
Για τον κ. Θεοδωράκη δηλαδή αποκλείεται να έφταιγε η πολιτική ατζέντα του κυβερνητικού εταίρου – μπαλαντέρ που προώθησε έντονα προεκλογικά ή έστω η έλλειψη προτάσεων για τα προβλήματα των πολιτών στα νησιά, τις επαρχίες και όσους ασχολούνται με τον τουρισμό ή την καλλιέργεια της γης.
Εν τέλει ο κ. Θεοδωράκης απέδωσε την πτώση των ποσοστών του στο γεγονός ότι δεν έχει κομματικό στρατό και όχι στο γεγονός ότι δεν είχε πολιτικό ακροατήριο.
