Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας
Οικονομολόγος-Ψυχολόγος
Όσο τα νταούλια χορεύουν τους πολίτες σε νέους υφεσιακούς ρυθμούς και τα ταμ ταμ κρατούν τον αυτοσχεδιαστικό τόνο της δημιουργικής ασάφειας, τα γατάκια της κυβερνητικής διαπλοκής χαϊδεύονται στα αναπαυτικά μαξιλάρια των εκδοτικών συμφερόντων. Τα νιαουρίσματα μάλιστα είχαν αρχίσει πολύ πριν την ανάληψη της εξουσίας με αλλεπάλληλες επαφές… τετάρτου τύπου στις οποίες προφανώς διερευνήθηκαν οι δυνατότητες αμοιβαίου οφέλους από την ανάληψη της εξουσίας από την αριστερά.
Δεν είναι πρωτόγνωρο, ούτε υποχρεωτικά επιλήψιμο το να συναντιούνται οι εκδότες με τους πολιτικούς. Όσο αυτό παραμένει μια διαδικασία λουσμένη στο φως της διαφάνειας, με σαφείς όρους και στόχους, κανείς δεν δικαιούται να αναζητεί ύποπτες συναλλαγές και μυστικές συμφωνίες από πίσω τους. Όταν όμως όλα σκεπάζονται από ένα πέπλο μυστικοπάθειας και κρυψίνοιας, τότε καθένας μπορεί να οδηγείται σε αντανακλαστικά συμπεράσματα για την θεματολογία, τα προαπαιτούμενα και τα εκατέρωθεν ζητούμενα.
Αν επιθυμείς να εκθέσεις εμφαντικά, στο δημόσιο διάλογο, τις απόψεις σου για το μιντιακό τοπίο, το κάνεις με ξεκάθαρες τοποθετήσεις που θα κριθούν στην πορεία για την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα τους. Οι τακτικές, κρυφές συνομιλίες με ισχυρούς εκδοτικούς παράγοντες το μόνο που αποκαλύπτουν είναι την διάθεση των εν δυνάμει κυβερνώντων να διαπραγματευτούν με σαφήνεια τον τρόπο διαμόρφωσης του νέου περιβάλλοντος στο χώρο των ΜΜΕ.
Ο έλεγχος του αριθμού των τηλεοπτικών αδειών και η πρόθεση για αντίστοιχες παρεμβάσεις στον ραδιοφωνικό και το διαδικτυακό κόσμο δεν αποτελούσαν απλώς ιδεοληπτικές εμμονές. Όπως αντιλαμβανόμαστε, μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις, αυτές οι εξαγγελίες αποτελούσαν ένα προεκλογικό εργαλείο πίεσης για την διαμόρφωση των συνθηκών για μια πιο θετική αντιμετώπιση προς τον ΣΥΡΙΖΑ από τα ΜΜΕ. Ένας μηχανισμός πειθαναγκασμού εξαπλώνονταν με σκοπό την εξασφάλιση επιδοκιμαστικών αντιδράσεων και αντάλλαγμα την σωτηρία της θέσης στο υπό αναδιαμόρφωση μιντιακό στάτους.
Αν η κυβέρνηση και προσωπικά ο Τσίπρας επιθυμούσαν να καθαρίσουν τον κόπρο του Αυγεία της επιχειρηματικο-πολιτικής διαπλοκής θα έθετε κανόνες υγιούς ανταγωνισμού στην αγορά που θα απέτρεπαν και την προνομιακή ανάληψη συμβάσεων σε παράπλευρα έργα από μιντιάρχες, θα εξασφάλιζε την ελευθερία του λόγου και την ισονομία στην προβολή μακριά από προνομιακές σχέσεις και επιλεκτικές θεοποιήσεις ή φαιδροποιήσεις προσώπων.
Η τακτική των υπογείων συναλλαγών είναι ίδιον ανελεύθερων, υποταγμένων καθεστώτων που στηρίζουν την υπόσταση τους στη νομή της εξουσίας με αντιπαροχή μια ειδική σχέση καθαγιασμού της εικόνας τους. Η “ευλογημένη” αριστερά δεν είναι τελικά τίποτε άλλο παρά η άλλη όψη του ίδιου ξεπερασμένου νομίσματος. Η πιο σκοτεινή όψη του διαπλεκόμενου νιαουρίσματος!
