Γράφει ο Σεραφείμ Κοτρώτσος
Follow @serkot65
Προβληματισμό προκαλεί στα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ μια δεύτερη ανάγνωση των στοιχείων της δημοσκόπησης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας για την τηλεόραση του Σκάϊ. Γιατί τελικά, σχεδόν τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται…
Πέραν των κεντρικών στοιχείων της Πρόθεσης Ψήφου και της (αναμενόμενης) δυσαρέσκειας του εκλογικού σώματος για τις κυβερνητικές πολιτικές, προκύπτουν τάσεις που δημιουργούν εύλογα την πεποίθηση πως σημαντική μερίδα των ψηφοφόρων παραμένουν στο περιθώριο των εξελίξεων, είτε αγανακτισμένοι, είτε επειδή δεν διαβλέπουν πολιτικές επιλογές διεξόδου από την πολύπλευρη κρίση που μαστίζει τη χώρα.
Η Ν.Δ κρατά, όπως είναι λογικό, ένα καθαρό προβάδισμα 10 ποσοστιαίων μονάδων και ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται δημοφιλέστερος του Αλέξη Τσίπρα. Όμως από εκεί και πέρα υπάρχουν στοιχεία που προκαλούν προβληματισμό:
– Η Ν.Δ καταγράφει στην Πρόθεση Ψήφου ποσοστό 27,5% με ποσοστό συσπείρωσης 81,5%! Η συσπείρωση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αγγίζει εκλογικά ποσοστά, ήτοι κινείται περίπου στο ανώτατο ύψος που θα κατέγραφε εάν διεξάγονταν εκλογές την προσεχή Κυριακή. Κάτι τέτοιο πιθανώς δείχνει πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει περίπου εξαντλήσει τη δυναμική άντλησης ψήφων από άλλες δεξαμενές πλην της παραδοσιακής της παράταξής του και παρόλα αυτά το δημοσκοπικά εκλογικό ποσοστό του δεν ξεπερνά εκείνο που κατέγραψε το κόμμα στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2016. Κι αυτό παρά τις άκρως επώδυνες πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση με την περαιτέρω πτωχοποίηση τμήματος του πληθυσμού, την υπερφορολόγηση, τις ληξιπρόθεσμες οφειλές και την ανεργία. Μάλιστα, η Ν.Δ εμφανίζεται να χάνει μία μονάδα σε σύγκριση με μέτρηση της ίδιας εταιρείας τον Ιούνιο, γεγονός που επιβεβαιώνει πως η αξιωματική αντιπολίτευση συσπειρώνει μεν σε πολύ μεγάλο βαθμό τους ψηφοφόρους της του Σεπτεμβρίου του 2015, όμως δεν μπορεί να προκαλέσει σαφές ρεύμα νίκης επειδή, ίσως, απουσιάζει το πολιτικό αφήγημα μιας πειστικής εναλλακτικής πρότασης που θα οδηγεί σε έξοδο από την κρίση.
– Ο Σύριζα υφίσταται μια κατακρήμνιση των ποσοστών του από το εκλογικό 34% πριν ένα χρόνο σε ένα δημοσκοπικό 17,5%. Χάνει, δηλαδή, περίπου το 50% των ψηφοφόρων του κι αυτό είναι ένα ηχηρότατο αρνητικό σήμα για τον Αλέξη Τσίπρα. Όμως εδώ αρχίζουν τα “περίεργα”:
1. Το 60,5% των ψηφοφόρων που κινούνται προς την αποχή (δηλώνουν πως δεν θα ψηφίσουν), το άκυρο ή το λευκό προέρχονται από τον Σύριζα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της μέτρησης το ποσοστό αυτό είναι το 24% του εκλογικού σώματος ( 17% αποχή και 7% άκυρο, λευκό). Δηλαδή, από το 24% των ψηφοφόρων το 60%, ήτοι περίπου το 14,5% του σώματος είχαν ψηφίσει Σύριζα και τώρα δηλώνουν πως είτε θα πάνε να ψηφίσουν, είτε θα ρίξουν άκυρο και λευκό. Κάνουν μια επιλογή αντι-Σύριζα και αρνούνται (τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα) να μετακινηθούν είτε προς τη Ν.Δ, είτε προς οποιοδήποτε άλλο κόμμα, ακόμα κι εκείνα (ΛΑΕ, Πλεύση) που προέρχονται από τον παλαιό Σύριζα. Το ποσοστό αυτό είναι πολύ μεγάλο και οποιαδήποτε αλλαγή στη συμπεριφορά του μπορεί να ανατρέψει άρδην τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα. Αυτό το ποσοστό, άλλωστε, είναι αυτό που μπορεί να διασώσει πολιτικά το κυβερνών κόμμα αφού εάν έστω και την ύστατη ώρα πειθόταν από ένα νέο αφήγημα του Αλέξη Τσίπρα ή από την ανάγκη να κυβερνηθεί η χώρα ίσως (ένα μέρος αυτών) να επαναπατριζόταν.
2. Το προηγούμενο κρίσιμο στοιχείο επεκτείνεται και στη συσπείρωση του Σύριζα η οποία -όπως συνέβη και πριν την αναμέτρηση του Σεπτεμβρίου του 2015- κινείται σε εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά, μόλις στο 43,5%. Η ανάλυση, όμως, των μετακινήσεων των ψηφοφόρων του Σύριζα επιβεβαιώνει το γεγονός ότι αυτό το τμήμα του εκλογικού σώματος δεν επιλέγει κεντρικά και μαζικά κάποιο άλλο κόμμα. Μόλις το 6% αυτών κινείται προς τη Ν.Δ (σε ποσοστά εκλογικού πληθυσμού αυτό είναι κάτι λιγότερο από 2 μονάδες), ενώ το 23% κινείται προς το άκυρο, λευκό και την αποχή, ενώ το 12% δηλώνει πως δεν ξέρει ή δεν απαντά τι θα ψηφίσει.
Συμπέρασμα: Ο Αλέξης Τσίπρας έχει εξοργίσει και απογοητεύσει μεγάλο μέρος εκείνων που τον στήριξαν και στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 και σε εκείνες του τρίτου μνημονίου ένα χρόνο πριν. Το κόμμα του δημοσκοπικά καταρρέει, όμως οι ψηφοφόροι δεν του γυρνούν την πλάτη αλλά στέκονται στο περιθώριο αφήνοντας την τελική αξιολόγηση σε δεύτερο χρόνο.
Ως προς τη Ν.Δ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης συγκρατεί τους ψηφοφόρους του κόμματος, όμως η πολιτική του παρουσία δεν αποκτά χαρακτηριστικά πολιτικού ρεύματος που θα του εξασφάλιζε εύκολη νίκη. Με τα δεδομένα της μέτρησης δύσκολα θα μπορούσε, σε συνθήκες εκλογών, να υπερβεί το 30%, κάτι που είναι μακράν από οιαδήποτε πρόθεση περί αυτοδυναμίας ή εύκολου σχηματισμού συμμαχικής κυβέρνησης.
Εφόσον, δε, το συμμαχικό Ποτάμι παραμείνει στα χαμηλά ποσοστά του 1,5% που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις (αυτό δείχνει πως στο δημοσκοπικό 27,5% της Ν.Δ έχει ήδη ενδεχομένως ενσωματωθεί ένα ποσοστό του Ποταμιού του Σεπτεμβρίου του 2015), τα περιθώρια συνεργασιών στενεύουν και φέρνουν ως σχεδόν μοναδικό αλλά διόλου σίγουρο εταίρο το ΠΑΣΟΚ- Δημοκρατική Συμπαράταξη που συγκεντρώνει ποσοστό 5,5% (άρα ούτε εκείνο ωφελείται από την πτώση του Σύριζα).
Υπενθυμίζουμε, απλώς, πως σε περίπτωση που διεξάγονταν εκλογές και η διαδικασία σχηματισμού κυβέρνησης δεν κατέληγε σε σχήμα με κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τότε θα στηνόταν πάλι κάλπες αλλά με… απλή αναλογική.
Αναδημοσίευση από το fortuno.gr
