Όταν βρέθηκα στο Μόναχο πριν από μερικές ημέρες για τον τελικό του Champions League δοκίμασα μια οδυνηρή έκπληξη στο αεροδρόμιο. Τίποτε δεν ήταν όπως παλιά και δεν εννοώ τις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις του αεροδρομίου αλλά το πώς γίνεται πλέον δεκτός σε αυτή την χώρα ένας Έλληνας. Η συμπεριφορά των Γερμανών είναι από απαξιωτική έως και ρατσιστική.
Οι Γερμανοί έχουν ως βασικό ιστορικό γνώρισμα να τραβάνε όλες τις καταστάσεις στα άκρα. Ενώ αναγνωρίζουμε όλοι τα σοβαρά λάθη που έγιναν στην αρχιτεκτονική της ευρωζώνης, ενώ θα έπρεπε όλοι, αυτή την ώρα να προσπαθούμε να διορθώσουμε τα λάθη που έγιναν, έχουν επιλέξει να τραβούν το δικό τους «γερμανικό» δρόμο και όχι αυτόν που θα μπορούσε να εγγυηθεί τη συνέχεια του κοινού ευρωπαϊκού οράματος. Διότι αν σήμερα είναι οι Έλληνες αυτοί που φοράνε το «αστέρι» του μιάσματος, αύριο θα είναι οι Πορτογάλοι, μεθαύριο οι Ισπανοί, την άλλη εβδομάδα οι Ιταλοί και τον άλλο μήνα οι Γάλλοι.
Η Ευρώπη ως υλοποίηση ενός οράματος συνεργασίας και εταιρικής αμοιβαιότητας ήταν η απάντηση στις στάχτες του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Τον οποίο ως γνωστόν έχασαν μεν οι Γερμανοί αλλά στα χρόνια που κύλησαν μάλλον το έχουν ξεχάσει. Επιπλέον, έχουν ξεχάσει ότι στις νικήτριες συμμαχικές δυνάμεις ανήκει και η Ελλάδα, πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος.
Μια στρατιωτική ήττα παράγει πάντα αποτελέσματα που είναι αδύνατον να ανατραπούν με την πολιτική, τη διπλωματία ή την οικονομία. Αυτό είναι καλό να το θυμηθούν σήμερα οι Γερμανοί στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, στις Βρυξέλλες. Να το θυμηθούν και να βάλουν νερό στο κρασί τους. Άλλωστε μέχρι σήμερα η Ευρώπη έχει προχωρήσει μέσα από επίμονους και επίπονους συμβιβασμούς. Με δεδομένη πλέον τη στάση των ΗΠΑ καθώς ο Μπάρακ Ομπάμα – όπως έγραψα και χθες – ξεκαθάρισε πως ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα επηρεάζει τις ΗΠΑ.
Είναι λοιπόν η ώρα να ανοίξει η συζήτηση για το ευρωομόλογο. Η ανάπτυξη δεν θα έρθει ούτε από τον ουρανό, ούτε από τις δημοσιονομικές πολιτικές της ύφεσης. Η ανάπτυξη θέλει λεφτά. Και τα λεφτά θα φέρουν λεφτά. Οικονομολόγος δεν είμαι για να μπορέσω να γίνω πιο σαφής. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι η Στρατηγική της Λισαβόνας απέτυχε καθώς η Ευρώπη δεν έγινε η ανταγωνιστικότερη οικονομία στον κόσμο, στα πεδία που στόχευε. Δηλαδή στην υψηλή κατάρτιση του ανθρώπινου δυναμικού, στην καινοτομία, στην έρευνα, στην εφαρμοσμένη δημιουργικότητα. Στην αποτυχία αυτή, οι συνυπεύθυνοι Γερμανοί αντιπροτείνουν η Ευρώπη να γίνει…. Μπαγκλαντές. Τυφλωμένοι από τον εθνικό εγωισμό τους, αδυνατούν να δουν τις ευρύτερες γεωπολιτικές προεκτάσεις αυτού που επιχειρούν.
Το μεγάλο ζητούμενο λοιπόν στην πραγματικότητα δεν είναι η Ελλάδα. Καλώς ή κακώς, η Ελλάδα είναι ένα μικρό πιόνι σε μια μεγάλη σκακιέρα. Το ζητούμενο είναι να επιτευχθεί ο ιστορικός συμβιβασμός που θα επιτρέψει στην Ευρώπη να ανακτήσει εκ νέου ένα αξιόπιστο όραμα. Διότι μόνο ένα αξιόπιστο όραμα μπορεί να εγγυηθεί και ένα αξιόπιστο ευρωομόλογο.
Τι σημαίνει αξιόπιστο όραμα; Σημαίνει πως οι ελληνικοί αυτοκινητόδρομοι είναι ευρωπαϊκοί αυτοκινητόδρομοι και εξυπηρετούν τις ευρωπαϊκές μεταφορές. Για να ολοκληρωθούν απαιτείται ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Τα ελληνικά θαλάσσια σύνορα είναι ευρωπαϊκά θαλάσσια σύνορα και για να προστατευθούν από γιγαντιαία κύματα μεταναστευτικών ροών, απαιτείται ευρωπαϊκή χρηματοδότηση ώστε να μη φτάσει το πρόβλημα στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι αγωγοί ενέργειας είναι ευρωπαϊκοί, συνεισφέρουν στην ενεργειακή επάρκεια της Ευρώπης και πρέπει να χρηματοδοτηθούν με ευρωπαϊκά χρήματα.
Έδωσα τρία απλά παραδείγματα που καταδεικνύουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να επωμίζεται όλα τα κόστη, χωρίς να συμμετέχει στις προστιθέμενες αξίες που παράγονται στις χώρες του Ευρωπαϊκού Βορρά. Το ευρωομόλογο λοιπόν με την εγγύηση της ανάπτυξης του Ευρωπαϊκού Βορρά μπορεί να εξασφαλίσει στην Ελλάδα, πως θα συνεχίσει να διασφαλίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις αυτής της ανάπτυξης.
Αντί λοιπόν η γερμανική κοινή γνώμη να εκπαιδεύεται στον λαϊκισμό «ταΐζουμε τους Έλληνες» που αργά ή γρήγορα η κ. Μέρκελ θα βρει μπροστά της, είναι καλύτερο να εκπαιδευτεί στην αντίληψη: τα λεφτά φέρνουν λεφτά. Όπως και το αντίστροφο. Η ύφεση θα σπείρει παντού την ύφεση. Κι όταν σπέρνεις την ύφεση, θερίζεις …Τσίπρες!
