«Νέο μέτωπο στην Αρκτική» είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος της Süddeutsche Zeitung, η οποία διαβλέπει νέο πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία μετά την προσχώρηση της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Μεταξύ άλλων διαβάζουμε: «Οι δύο προσχωρήσεις θα άλλαζαν σημαντικά τα γεωπολιτικά δεδομένα, ιδιαίτερα στη Βαλτική Θάλασσα και στην Αρκτική. Η Ρωσία θα ήταν πλέον η μοναδική χώρα που βρέχεται από τον Αρκτικό Ωκεανό και δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ. Οι ειδικοί αναμένουν ότι και στις δύο αυτές περιφέρειες το ρωσικό υπουργείο Άμυνας θα εντείνει τα εξοπλιστικά του προγράμματα στο μέτρο του δυνατού, αρχίζοντας μάλλον από το Καλίνινγκραντ και την Καρελία. Στο εσωτερικό της χώρας το Κρεμλίνο θα προβάλει τις δύο προσχωρήσεις ως μία ακόμη απόδειξη για τον ισχυρισμό του ότι η Ρωσία περιβάλλεται από εχθρούς. Έτσι δικαιολογεί εδώ και χρόνια και την πάταξη κάθε κριτικής στο εσωτερικό».
Η αριστερή εφημερίδα Tageszeitung (TAZ) κάνει έναν ιστορικό παραλληλισμό ανάμεσα στη Φινλανδία των αρχών του 20ού αιώνα και τη σημερινή Ουκρανία: «Μέχρι το 1917 η χώρα ανήκε στη Ρωσία, ενώ στη συνέχεια δεν προσχώρησε στη Σοβιετική Ένωση. Το 1939 ο Στάλιν, που ήταν σύμμαχος του Χίτλερ, επιχείρησε να επαναφέρει τα πράγματα στην προτέρα κατάσταση και ξεκίνησε έναν επιθετικό πόλεμο, η πορεία του οποίου θυμίζει απόλυτα τον σημερινό ρωσικό πόλεμο στην Ουκρανία. Η Φινλανδία προέβαλε επίμονη αντίσταση και ο πόλεμος τελείωσε μετά από τρεισήμισι μήνες με μία συνθήκη ειρήνης, απώλειες εδαφών για τη Φινλανδία και τον αποκλεισμό της Ρωσίας από την Κοινωνία των Εθνών, πρόδρομο του ΟΗΕ. Μία παρόμοια έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία φαίνεται πιθανή, αν και η Ουκρανία δέχεται σήμερα πολύ μεγαλύτερη υποστήριξη από ότι η Φινλανδία την εποχή εκείνη».
Συγκρίνει Ελλάδα και Σκανδιναβία ο Ερντογάν
Το Spiegel Online αναφέρεται στις τουρκικές αντιρρήσεις για μία επικείμενη ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, όπως τις εκφράζει ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν: «Ο Ερντογάν είπε ότι δεν θέλει να γίνει το ίδιο ‘λάθος’, όπως είχε γίνει με την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Η Τουρκία διατηρεί δύσκολες σχέσεις με τη γειτονική χώρα, ενώ ούτε η κοινή συμμετοχή στο ΝΑΤΟ έχει αλλάξει κάτι σε αυτό. Επιπλέον, ο Ερντογάν αιτιολόγησε τη στάση του λέγοντας ότι ‘οι σκανδιναβικές χώρες μοιάζουν με ξενώνα φιλοξενίας για τρομοκρατικές οργανώσεις’. Εδώ και καιρό ο Ερντογάν κατηγορεί τις βόρειες χώρες – και ιδιαίτερα τη Σουηδία, όπου ζουν πολλοί μετανάστες – ότι φιλοξενούν ακραίες κουρδικές ομάδες, καθώς και οπαδούς του μουσουλμάνου ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν, ο οποίος ζει πλέον στις ΗΠΑ».
«Η πείνα ως όπλο»
Αυξάνονται οι κίνδυνοι για μία επισιτιστική κρίση, καθώς η Ρωσία κάνει ό,τι μπορεί για να εμποδίσει τις ουκρανικές εξαγωγές σιτηρών. Σε σχόλιο με τίτλο «Η πείνα ως όπλο» η Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) αναφέρει: «Φαίνεται ότι ο Πούτιν χρησιμοποιεί την πείνα ως όπλο, ώστε να εντείνει την πίεση, ιδιαίτερα προς τη Δύση. Ο αποκλεισμός των ουκρανικών λιμένων είναι ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχει, αν δούμε τα πράγματα από την πλευρά του. Αυτός ο αποκλεισμός μάλλον δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με στρατιωτικά μέσα σε εύθετο χρόνο. Η Δύση καταδικάζει και στηλιτεύει την πολιτική Πούτιν που περιφρονεί τα ανθρώπινα δικαιώματα και αυτό φαντάζει ως αδυναμία, όταν συγκρίνεται με μία κτηνώδη πολιτική ισχύος. Αλλά από τη στιγμή που τα μεγαλύτερα αποθέματα σιτηρών της Ουκρανίας βρίσκονται στο μη κατεχόμενο κομμάτι της χώρας, προβάλλει μία ευκαιρία: Πρέπει να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε τα σιτηρά που προορίζονται για εξαγωγές να μην πέσουν στα χέρια των κατακτητών και να διοχετευθούν στη διεθνή αγορά. Αυτό δεν θα ήταν μόνο μία πράξη αντίστασης απέναντι στον επιτιθέμενο, αλλά και έμπρακτη απάντηση ανθρωπισμού απέναντι στο έγκλημα».
Για το ίδιο ζήτημα η Mitteldeutsche Zeitung από το Χάλε της Σαξονίας προειδοποιεί: «Αυτή τη χρονιά λείπουν πολλά εκατομμύρια τόνοι σιτηρών, γιατί στην Ουκρανία δεν μπορούν ούτε να σπείρουν, ούτε να θερίσουν. Γιατί τα χωράφια έχουν αχρηστευτεί από νάρκες και πυρομαχικά. Και κυρίως γιατί τα λιμάνια της χώρας δέχονται επίθεση. Η απειλή της πείνας εξαπλώνεται σε όλον τον κόσμο. Δεν απειλείται πρωτίστως η Γερμανία, αλλά χώρες όπως η Αίγυπτος και το Μπαγκλαντές, οι οποίες εισάγουν μεγάλο μέρος των τροφίμων που χρειάζονται. Αλλά και το επισιτιστικό πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών κινδυνεύει. Η ασιτία μπορεί να αποσταθεροποιήσει ολόκληρες χώρες».
Πηγή: DW
