Απέραντη θλίψη σκόρπισε η είδηση του θανάτου της μεγάλης ηθοποιού, Μαίρης Χρονοπούλου, χθες.
Καλεσμένος στην ΕΡΤ, ο πρόεδρος του Χαμόγελου του Παιδιού, Κώστας Γιαννόπουλος, μίλησε για τη μεγάλη της δωρεά στο ίδρυμα, ενώ μετέφερε και άγνωστες ιστορίες από τα τελευταία γενέθλια της ηθοποιού που τα πέρασε στο «Χαμόγελο του Παιδιού».
«Έλεγε φοβερά πράγματα και έβγαζε μια αισιοδοξία, όμως πονούσε. Πονούσε πάρα πολύ γιατί είχε τραβήξει με τα ατυχήματα το ένα πίσω από το άλλο. Είχε τραβήξει πάρα πολλά» είπε ο κ. Γιαννόπουλος για εκείνη την ημέρα και θυμήθηκε πως η αξέχαστη ηθοποιός είχε βάλει πάνω στην τούρτα 100 χρόνια.
«Εκεί έλεγε ότι το πιο σημαντικό πράγμα ήταν που γνώρισε τα παιδιά, που γνώρισε το Χαμόγελο και μάλιστα είχε το αγαλματάκι αυτό, που τη βραβεύσαμε και έλεγε πόσο σημαντικό ήταν ανέφερε και αναφέρθηκε στη γνωριμία τους. «Τη γνώρισα όταν με κάλεσε πριν από πολλά χρόνια και ήθελε να μας δώσει κάποια χρήματα. Δύο εκατομμύρια δραχμές ήθελε να μας δώσει και σε μια ταβέρνα που καθίσαμε να φάμε μιλώντας, κατάλαβα ότι θα ήταν τα τελευταία της χρήματα. Και την παρακάλεσα να μην δεχτώ αυτά τα χρήματα, να πάρω τουλάχιστον κάποια. Και μετά από εκεί γνωριστήκαμε και θεωρούσε και το έλεγε πολύ έντονα οικογένειά της» σημείωσε ο κ. Γιαννόπουλος.
«Αν ήταν εδώ, την περιουσία θα την ακύρωνε από τη μια στιγμή στην άλλη γιατί είχε μια άλλη στάση ζωής. Αυτή η στάση ζωής ήταν ότι φεύγω από τη ζωή και δεν θέλω να έχω τίποτα στο όνομά μου και θέλω να κάνω πράγματα τα οποία είναι πολύ σημαντικά για την κοινωνία, για τα παιδιά που αγαπούσε και που θα ήθελε τελικά να έχει, αλλά ήταν τώρα σε αυτή τη φάση της ζωής της».
«Ήταν σταθερή σε αυτά που πίστευε και λάτρευε. Είχε πάθος για ότι έκανε, το έκανε με συνέπεια, είχε δύναμη, Μου έδινε δύναμη. Όταν εγώ αρρώστησα με τον καρκίνο και έπρεπε να κάνω εγχείρηση, μου λέει γιατρός τι πάθος έχει αυτή η γυναίκα μαζί σας, με παίρνει κάθε τόσο τηλέφωνο να μου πει να κάνω το καλύτερο».
«Και σηκώθηκε όταν τη βραβεύσαμε με το βραβείο Ανδρέας Γιαννόπουλος, που ήταν πολύ τιμητικό και αισθάνθηκε πάρα πολύ όμορφα. Αλλά ξέρετε, εμάς μας παραπλανούσε. Την έβλεπες σαν άνθρωπο που είναι έτσι, και όμως μετά την υπόλοιπη μέρα πονούσε και πονούσε πάρα πολύ. Έτσι αυτό ήταν η δύναμη που μας έδινε και εμάς και αυτή η μοναδικότητα αυτού του ανθρώπου».
«Αυτό το αγαλματάκι» έλεγε ότι «είναι το πιο σημαντικό που έχω δεχτεί στη ζωή μου, γιατί είναι από τα παιδιά» πρόσθεσε σε άλλο σημείο και τόνισε ακόμη ότι έχει τα τακτοποιήσει μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια ενώ συμπλήρωσε ότι «δεν θέλει να ταφεί, θέλει να μπει στη διαδικασία της καύσης. Είχε δώσει λοιπόν εντολές τι και πώς και ότι η μόνη οικογένεια είναι κάποιοι φίλοι της».
«Φεύγω χωρίς τίποτα. Φεύγω χωρίς να μου ανήκει τίποτα» έλεγε η μεγάλη ηθοποιός ενώ ο κ. Γιαννόπουλος σημείωσε πως είχε γράψει στο Χαμόγελο του Παιδιού ένα διαμέρισμα στην Αχαρνών όπου «έμεναν 2 παιδιά μας τα οποία τελείωσαν το Πανεπιστήμιο και πρόλαβε να δει ότι έχει αποτέλεσμα αυτό το πράγμα».
Επιπλέον ο κ. Γιαννόπουλος πρόσθεσε πως «έλεγε ότι εγώ δεν είχα παιδιά, αλλά εγώ έχω 34.000 παιδιά, τα παιδιά που είχαμε στηρίξει, και καυχιόταν έντονα για την οικογένεια της, που είναι το Χαμόγελο του Παιδιού».
Τέλος, ο κ. Γιαννόπουλος είπε για την αντίδραση ενός κοριτσιού την ώρα που ανακοινώθηκε ο θάνατος της Μαίρης Χρονοπούλου, με την έφηβη να βουρκώνει και να λέει «έφυγε η Μαίρη μας».
«Θέλω να πω, είχε καταφέρει και είναι για τα παιδιά, το φιλαράκι. Αυτή τη μοναδικότητα λοιπόν που είχε με τα παιδιά και που το έκανε όχι για να δείξει πως ήταν φιλάνθρωπη».
