Το ζήτημα που θέτει ο τίτλος, είναι πραγματικό και πολύ κρίσιμο. Διότι ενώ οι πάντες ορκίζονται στο όνομα της ανάπτυξης, εντούτοις σχεδόν τίποτα δεν πιστοποιεί αυτή τη βούληση στην πράξη. Όμως την ανάπτυξη δεν θα τη φέρουν τα μεγάλα λόγια αλλά τα μεγάλα έργα. Κι εκεί τα πράγματα είναι επιεικώς απογοητευτικά.
Ο κατασκευαστικός κλάδος στους τομείς των μεταφορών και των υποδομών υπήρξε επί σειρά ετών βασικός μοχλός ανάπτυξης. Σήμερα η εικόνα είναι πολύ διαφορετική. Μέσα σε τρία χρόνια (2008-2011) χάθηκαν 157.000 θέσεις εργασίας από τον κατασκευαστικό κλάδο, απώλειες οι οποίες είναι οι υψηλότερες σε σύγκριση με κάθε άλλο κλάδο οικονομικής δραστηριότητας στην Ελλάδα, δηλαδή, χάθηκαν μιάμιση φορά περισσότερες απ’όσες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν στη διάρκεια της δεκαετίας 1998-2008, όπως έδειξε ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Τεχνικών Εταιρειών, σε έκθεση για τις εξελίξεις στον κατασκευαστικό κλάδο που δημοσιοποιήθηκε τον Φεβρουάριο.
Βασική αιτία αυτής της δραματικής μεταβολής, συνιστά η συνεχής συρρίκνωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και ένα από τα μεγάλα «θύματα» αυτής της κατάστασης οι νέοι μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι. Η κατασκευή τους όχι μόνο θα εξασφάλιζε θέσεις εργασίας αλλά οφείλουμε να έχουμε στο νου μας πως τα δίκτυα των αυτοκινητοδρόμων και η διασύνδεσή τους με τα μεγάλα διευρωπαϊκά δίκτυα, έχουν εθνική σημασία. Όσο σημαντικό είναι να έχεις ακτοπλοϊκές συνδέσεις στο Αιγαίο άλλο τόσο σημαντικό είναι να έχεις σύγχρονους και ασφαλείς αυτοκινητόδρομους.
Παρά τη σπουδαιότητά τους, οι νέοι αυτοκινητόδρομοι βρίσκονται σε πλήρη ακινησία. Δημόσιο χρήμα δεν υπάρχει, οι πόροι του ΕΣΠΑ δεν αξιοποιούνται και οι τράπεζες δεν χρηματοδοτούν τα έργα θέτοντας ζήτημα βιωσιμότητάς τους, χρησιμοποιώντας ως αστείο άλλοθι τους «Δεν πληρώνω».
Πληροφορούμαι ότι ο Υπουργός Μεταφορών Μάκης Βορίδης έχει μια σύσκεψη για το θέμα τη Μ. Πέμπτη. Κατ’αρχήν και μόνο ότι τοποθετήθηκε μια τέτοια σύσκεψη την επομένη της πιθανής προκήρυξης των εκλογών, προϊδεάζει πως τίποτα ουσιαστικό δεν πρόκειται να αποφασιστεί και η συνάντηση θα αποδώσει τα γνώριμα ευχολόγια και μερικά ενθαρρυντικά χτυπήματα στην πλάτη. Η χώρα και η ανάπτυξή της όμως χρειάζονται πολλά περισσότερα από αυτά.
Ανήκω σε αυτούς που δεν αναμασούν παλιές ιστορίες για τον Μάκη Βορίδη. Στο κάτω κάτω της γραφής λίγο ενδιαφέρει τι έκανε στο παρελθόν, αλλά τι κάνει σήμερα και τι μπορεί να κάνει στο μέλλον. Πολύ δε περισσότερο, όταν είναι Υπουργός μιας παράταξης που διεκδικεί την κυβερνητική αυτοδυναμία στις εκλογές με σημαία την ανάπτυξη. Ένας τέτοιος Υπουργός λοιπόν κλείνεται στον «Αστέρα» με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη (τεχνικές εταιρείες, τράπεζες, υπηρεσίες, διαχειριστικές αρχές) και δεν βγαίνουν από εκεί μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια για να ξαναμπούνε οι δρόμοι μπροστά, για να ξαναμπεί η Ελλάδα σε δρόμο ανάπτυξης. Τα τσεκούρια ενίοτε είναι χρήσιμα, αλλά για να κόβουν Γόρδιους Δεσμούς.
ΥΓ: Αύριο θα περιμένω τον Λουκά να προκηρύξει εκλογές, εκτός αν δεν το κάνει. Σε κάθε περίπτωση θα τοποθετηθώ αναλόγως.
