Πάνω που είχα αρχίσει να ανησυχώ με τις συχνές συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών και εταίρων της συγκυβέρνησης, διαβλέποντας πως θα φάμε πάλι όλο το χρόνο στη διαβούλευση για τις εντυπώσεις και την εσωτερική κατανάλωση, διάβασα σήμερα το πρωτοσέλιδο των ΝΕΩΝ και σταυροκοπήθηκα, αναφωνώντας: «Θαύμα…. Θαύμα!».
Όποιος πιστεύει πως η Ε. Ε μετά την τελευταία Σύνοδο Κορυφής έχει βρει τη συνταγή για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, είναι μάλλον γελασμένος. Δεν είμαστε στην αρχή του τέλους της κρίσης αλλά μάλλον στο τέλος της αρχής της κρίσης.
Γράφοντας χθες το πρωί πως «έρχεται ο Τσίπρας» δέχθηκα δυο – τρία απανωτά τηλέφωνα από φίλους που δραστηριοποιούνται σε διαφορετικούς χώρους και με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες. Στις αντιδράσεις τους ωστόσο είχαν ως κοινό παρανομαστή το «είσαι υπερβολικός». Οι ώρες που ακολούθησαν, είμαι βέβαιος πως τους έκαναν να ξανασκεφθούν σοβαρά αν είμαι εγώ ο υπερβολικός ή αν ζούμε σε μια χώρα υπερ…. βολική.
Πέντε μέρες πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου, όταν στατιστικά φαινόταν ακόμη πως ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ έδιναν μάχη για…
