Για τις διαπραγματεύσεις των κομμάτων αναφορικά με το σχηματισμό κυβέρνησης ύστερα από τις εκλογές της 17 Ιουνίου μίλησε στο CNN International και στον John Defterios, ο επικοινωνιολόγος και Διευθύνων Σύμβουλος της Spin Communications, Σπύρος Ριζόπουλος. Δείτε την ανάλυσή του εδώ.
Όσο παίξανε, παίξανε. Για τα κόμματα λέω, που μας έβαλαν στην περιπέτεια δύο διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων με το «έτσι θέλω» για να ικανοποιήσουν τους κομματικούς εγωισμούς τους. Και να τα αποτελέσματα! Η Ελλάδα μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι στη μέση του τυφώνα της κρίσης και με δέκα εκατομμύρια υποψήφιους ναυαγούς.
Μπορεί όλες οι συζητήσεις που γίνονται αυτές τις μέρες να καταλήγουν στο «δια ταύτα» μιας πρόβλεψης του εκλογικού αποτελέσματος της Κυριακής, θα προσπαθήσω όμως να αντισταθώ σε αυτόν τον πειρασμό και να μείνω μόνο στα δεδομένα, όπως έχουν διαμορφωθεί μέχρι αυτή τη στιγμή.
Δεσμεύτηκα την περασμένη Πέμπτη, στη βάση όσων έγραψα εδώ, να προτείνω και τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης. Ωστόσο, οι μέρες που ακολούθησαν μέχρι και σήμερα δεν ήταν πρόσφορες για ονοματολογία. Περίμενα να κριθεί το σημαντικό πρώτα, δηλαδή το αίσθημα ευθύνης προκειμένου να αποκτήσει ηγεσία η χώρα.
Πριν από ένα μήνα έγραφα πως το πολιτικό σύστημα δεν έχει συνειδητοποιήσει τις ευθύνες του και πάει σε εκλογές με υπαρκτό το ενδεχόμενο να οδηγηθούμε μετεκλογικά σε μια «βουλή σούργελο» και να μπει η χώρα σε πολύ μεγάλες περιπέτειες. Διατύπωσα μάλιστα και μια ρεαλιστική πρόταση για το πώς θα μπορούσε να διασφαλιστεί ένας χρόνος σταθερής διακυβέρνησης ώστε να υλοποιηθούν βασικές προβλέψεις της συμφωνίας για το PSI και να μην αποδειχθούμε για άλλη μια φορά αναξιόπιστοι και αφερέγγυοι.
Mετά την εποχή του αειμνήστου Κωνσταντίνου Καραμανλή, του τελευταίου Ηγέτη που μπορούμε να αποκαλούμε Εθνάρχη, η Νέα Δημοκρατία άρχισε να μεταλλάσσεται σε ένα φοβικό κόμμα. Η διαδοχή των αρχηγών της πρόσθεσε πολλά επίθετα στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, αλλά φοβάμαι τίποτα ουσιαστικό. Η Νέα Δημοκρατία εδώ και τρεις δεκαετίες φοβάται τον εαυτό της.
Η Ελλάδα για να δει φως πρέπει να αποκτήσει ηγεσία. Αυτό είναι, τη στιγμή αυτή, το απόλυτο πρόβλημα της χώρας. Όπως είχα γράψει σε προηγούμενο άρθρο,η οικονομική χρεοκοπία είναι απότοκος της πολιτικής χρεοκοπίας, και όχι το αντίστροφο. Αλλά ένα νέο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να γεννηθεί από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται χρόνος μετάβασης.
