Εντός (ευρώ), εκτός (ευρώ) και επί τα αυτά, δηλαδή εκλογές. Για τις οποίες τα μέχρι στιγμής δεδομένα δείχνουν πως απλά θα επιβεβαιώσουν το τέλος του δικομματισμού όπως τον ξέραμε και την ανάδυση ενός ρευστού διπολισμού , ο οποίος όμως θα γίνει αιτία να παραταθεί η ακυβερνησία. Δεν θα γράψω σήμερα ποιοι είναι αυτοί που κερδίζουν από μια Ελλάδα χωρίς ηγεσία (θα έρθει σύντομα η ώρα να το κάνω αυτό), οφείλω όμως να τονίσω πως αυτή που σίγουρα καταστρέφεται είναι η μεσαία τάξη της χώρας.
Το γεγονός αυτό είναι ήδη ορατό δια γυμνού οφθαλμού, καθώς πρόκειται για την τάξη η οποία ενώ επί δεκαετίες υπήρξε η ραχοκοκαλιά της οικονομίας και η εγγύηση της δημοκρατίας, έχει μείνει σήμερα χωρίς πολιτική εκπροσώπηση. Συμπιέζεται οικονομικά ανάμεσα στις γερμανικές ακρότητες και τον εγχώριο λαϊκισμό. Είναι όμως και αμήχανη πολιτικά, διότι μέχρι σήμερα τη μια ψήφιζε ΠΑΣΟΚ και την άλλη Ν.Δ. Στην πραγματικότητα η μεσαία τάξη είχε δύο επιλογές και τις αξιοποιούσε όπως ήθελε. Τώρα φαίνεται να μην έχει καμία.
Από το 1981 και μετά οι μικρομεσαίες τάξεις έκαναν κολεγιά με την κατώτερη τάξη για να ανέλθουν τελικά στην ανώτερη. Τα παραδείγματα των συνδικαλιστών είναι τα πλέον παραστατικά. Θα κάνει και σήμερα το ίδιο;
H μεσαία τάξη αυτής της χώρας πρέπει να αποκτήσει και μια σοβαρή πολιτική επιλογή. Για να έρθει η Νέα Μεταπολίτευση, οι δρόμοι πρέπει να είναι ανοιχτοί. Εδώ τους κλείνει συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ!
Στη διάρκεια της ψευτοανάπτυξης, πριν και λίγο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, ο πολύς κόσμος είχε την πολυτέλεια να είναι απολιτίκ, διότι κατανάλωνε και διασκέδαζε «με τα λεφτά των άλλων». Τώρα που η στρόφιγγα της ευκολίας έκλεισε, ήρθε η ώρα η πολιτική να αποκτήσει ξανά τα σκληρά ιδεολογικά χαρακτηριστικά της. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη το κάνει. Η άλλη πλευρά τι λέει; Θα τολμήσει να θέσει μέχρι τις 17 Ιουνίου το σωστό διακύβευμα; Και εν πάση περιπτώσει, αφού δεν μπορούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να υποστηρίξουν πως «ανήκουμε στη Δύση», ας πάμε ανάποδα. Ας κάνουν τουλάχιστον τη βασική στρατηγική ερώτηση: « Κύριε Τσίπρα, ανήκουμε στη Δύση;».
ΥΓ: Όσοι υπερεκτιμούν τις αναπτυξιακές προοπτικές της Ευρώπης μετά την εκλογή του Francois Hollande θυμίζω πως δεν έχει προϋπηρεσία σε κυβερνητικές θέσεις, απλά ήταν σύζυγος της Ségolène Royal και κατάφερε να κερδίσει τους αντιπάλους του στις εκλογές με την υπόσχεση ότι θα είναι ένας «κανονικός πρόεδρος». Όπως όμως σημειώνει εύστοχα το περιοδικό ΤΙΜΕ: «Αλλά αυτές δεν είναι «κανονικές» μέρες για τον κόσμο.».
Τουτέστιν ο κ. Τσίπρας δεν θα έχει συμμάχους. Και ξέρετε πώς γίνονται οι κομμουνιστές όταν δεν βρίσκουν συμμάχους; Ιωσήφ Στάλιν!
