Γράφει ο Γιάννης Κουτρουμπής
Όλο αυτό τον καιρό οι πολιτικές εξελίξεις συμβαίνουν με μεγάλη ταχύτητα με αποτέλεσμα να μην μπορεί κάποιος που δεν έχει παρακολουθήσει από την αρχή τις κινήσεις της Κυβέρνησης, να κρίνει αν οι αποφάσεις που ελήφθησαν είναι σωστές ή λανθασμένες.
Μία από τις κινήσεις που είναι δύσκολο να δει κανείς ποιο ήταν το κίνητρο ή η πρόθεση που δημιούργησε στην λήψη της απόφασης, είναι το δημοψήφισμα που διεξήχθη στις 5 Ιουλίου, του οποίου το αποτέλεσμα ήταν υπέρ της άρνησης της συμφωνίας με τους δανειστές.
Οι προθέσεις των πολιτών ήταν λογικές ήθελαν να αποφύγουν την επιβολή νέων μέτρων, καθώς ήδη αυτά τα 5 χρόνια έχουν υποστεί πολλά μέτρα που έχουν καταλήξει σε φόρους που είχαν ως αποτέλεσμα να μειωθεί το ΑΕΠ της χώρας κατά 25%, διότι ζητήθηκαν μέτρα με ταχύ ρυθμό και για αυτό το λόγο όλοι το βίωσαν ως αφαίμαξη.
Από την άλλη πλευρά, έχουν γεννηθεί τα ακόλουθα ερωτήματα. Γιατί ο πρωθυπουργός έκανε δημοψήφισμα. Γιατί δεν ακολούθησε την εντολή του λαού, Γιατί δεν έχει μιλήσει για το λόγο που τον οδήγησε σε αυτήν την απόφαση. Και αν ήταν για διαπραγματευτικούς λόγους για ποιο λόγο δεν το πραγματοποίησε όταν η χώρα διέθετε την οικονομική δυνατότητα.
Η επίσημη αιτιολογία του δημοψηφίσματος είναι ότι διεξήχθη για λόγους διαπραγμάτευσης, αλλά τελικά κανένας δεν κατάλαβε αν τελικά το χρησιμοποίησε ή αν δέχθηκε όλους τους όρους των δανειστών χωρίς να προβάλλει κάποιο από τα διαπραγματευτικά του χαρτιά, όπως το δημοψήφισμα ή την κοινή δήλωση των ηγετών των κομμάτων για παραμονή στο νόμισμα με καλύτερους όρους.
Ακόμη, την εντολή του λαού μπορεί κανείς να εικάσει πως δεν την χρησιμοποίησε λόγω των κινδύνων που κρύβει το εθνικό νόμισμα, αλλά και γιατί στην Σύνοδο Κορυφής οι ηγέτες τους παρουσίασαν την άμυνα που θα ακολουθήσουν, αλλά και το τι θα γίνει στην χώρα αν τελικά αποφάσιζε να γυρίσει η χώρα στην δραχμή, ενώ οι δανειστές είχαν προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια και ένα δάνειο γέφυρα.
Το δημοψήφισμα έγινε για να μπορέσει να καθησυχάσει την βάση του κόμματος του, και να τονίσει για άλλη μία φορά πως το πολιτικό του κεφάλαιο δεν έχει εξαντληθεί. Το δημοψήφισμα είχε σίγουρά πολλά χαρακτηριστικά προσωπικού δημοψηφίσματος, δηλαδή ένα είδος που αν ψηφίσει θετικά ο λαός σύμφωνα με την άποψη του ηγέτη, ο ηγέτης ανανεώνει με τον πιο άμεσο τρόπο την ήδη υπάρχουσα εντολή που έχει από τον λαό του.
Σίγουρα, ο λαός περιμένει πολλά από τον Πρωθυπουργό και το έχει αποδείξει αναρίθμητες φορές και το απέδειξε για τελευταία φορά με το δημοψήφισμα, καθώς ο Τσίπρας έχει δείξει πως θέλει να διαπραγματευτεί, αλλά δεν έχει κατανοήσει πολύ καλά τον τρόπο λειτουργίας της ένωσης και την ισορροπία δυνάμεων που την χαρακτηρίζει.
Εν κατακλείδι, η επιλογή του δημοψηφίσματος ήταν ένας τρόπος επαναβεβαίωσης του Πρωθυπουργού χωρίς καμία διαπραγματευτική αξία όπως αποδείχθηκε από την συνέχεια της διαπραγμάτευσης και την τελική οριστικοποίηση του νέου μνημονίου τις επόμενες ημέρες. Είναι ένα μεγάλο στοίχημα για τον Πρωθυπουργό να δείξει με ποιον τρόπο θα δείξει ότι οι πολίτες έκαναν σωστή επιλογή που τον εμπιστεύθηκαν, αλλά δεν θα πρέπει να γίνουν άλλες κινήσεις για την τέρψη του εσωκομματικού ακροατηρίου, διότι δεν βοηθάει την χώρα.
