Γράφει ο Μανόλης Καμπουράκης
Πριν από λίγο καιρό έκανα μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Μόλις τελείωσε είχα μπόλικη τροφή για σκέψη. Σκεφτόμουν τις συνθήκες πάνω στις οποίες δημιουργούνται οι ομάδες που πρωταγωνιστούν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο το μυαλό μου πήγε στον Ολυμπιακό. Στην εποχή Μαρινάκη οι στόχοι της ομάδας είναι δύο: κυριαρχία στην Ελλάδα και πορεία στην Ευρώπη. Ο πρώτος στόχος έχει επιτευχθεί. Όσον αφορά τον δεύτερο στόχο σημαντικό ρόλο παίζουν οι βλέψεις της ομάδας. Αν η ομάδα επιθυμεί να πηγαίνει μέχρι τους 16 ή να συνεχίζει στο Europa τότε ο πρόεδρος πέτυχε και τους δύο στόχους. Στο λιμάνι όμως δηλώνουν ότι θέλουν να λειτουργούν όπως τα κορυφαία club και έχουν ως στόχο τα προημιτελικά ή τα ημιτελικά.
Η διαφορά του Ολυμπιακού με τις μεγάλες ομάδες βρίσκεται στην τακτική των πωλήσεων. Οι ομάδες που έχουν ως στόχο την κορυφή της Ευρώπης προσπαθούν κάθε καλοκαίρι να διατηρήσουν τον κορμό τους. Ο Ολυμπιακός πέρσι πούλησε αρκετούς παίκτες σε σημαντικές θέσεις ενώ έχασε και άλλους ως δανεικούς. Η ομάδα αναπλήρωσε τα πολλά κενά αλλά δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει κορμό. Τα τελευταία χρόνια όλες οι ομάδες που έφτασαν στα προημιτελικά είχαν ενδεκάδα τουλάχιστον τριών ή και τεσσάρων ετών. Ομάδες με πολλούς νέους παίκτες και μεταγραφές φτάνουν μετά βίας μέχρι τους 16.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της τακτικής των μεγάλων αλλαγών στο ρόστερ η Real της σεζόν 2009-2010. Οι Μαδριλένοι ξόδεψαν περίπου 200 εκατ. για να επιστρέψουν στην κορυφή της Ευρώπης και τελικά αποκλείστηκαν στους 16 από την Lyon ενώ πέρσι με κορμό ομάδας τριών ετών έπαιξαν καταπληκτικό ποδόσφαιρο και κατέκτησαν το Champions League. Επίσης η Manchester City δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει κορμό αλλάζοντας πολλούς παίκτες σε καίριες θέσεις και φτάνει μέχρι τους 16 της διοργάνωσης.
Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν πορείες ομάδων με μικρότερο μπατζετ από τους ισχυρούς. Όταν προπονητής της Πόρτο ήταν ο Ζοζέ Μουρίνιο η ομάδα κατέκτησε σε δύο χρόνια ισάριθμους ευρωπαϊκούς τίτλους με παίκτες που έπαιζαν στην ίδια ενδεκάδα για δύο χρόνια. Άλλη μια ομάδα που έχει αυτή την τακτική είναι η Ατλέτικο Μαδρίτης . Η ομάδα που έφτασε πέρσι στον τελικό της διοργάνωσης είχε παίκτες που γνωρίζονται και παίζουν μαζί τρία χρόνια. Φέτος το καλοκαίρι επέλεξε να μην πουλήσει όλα τα περιουσιακά της στοιχεία για να διατηρήσει σε ένα μεγάλο βαθμό την ενδεκάδα της και να καλύψει τα κενά με αποτέλεσμα να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με πέρσι.
Ακόμη και στο ελληνικό ποδόσφαιρο υπάρχουν ομάδες με τέτοια αντίληψη. Ο Αστέρας Τρίπολης έχοντας σχεδόν ίδια ενδεκάδα τα τελευταία τρία χρόνια έχει καταφέρει να λάμψει στην Ευρώπη, να αποκλείσει μεγάλες ομάδες και έφτασε να διεκδικεί την πρόκριση στους 32 του Europa μέχρι την προτελευταία αγωνιστική. Επίσης ο Παναθηναϊκός της σεζόν 2001-2002 με κορμό τριών ετών πέρασε στους 8 της διοργάνωσης και αποκλείστηκε δύσκολα από την Μπαρτσελόνα.
Ο Μαρινάκης έχει καταφέρει να αλλάξει επίπεδο τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη και αυτό αποτελεί μια από τις επιτυχίες τις προεδρίας του. Ποιοι είναι όμως οι ρεαλιστικοί στόχοι της ομάδας; Αν το ταβάνι είναι οι 16 τότε η τακτική των ακριβών πωλήσεων είναι πολύ σωστή καθώς βοηθά τους παίκτες να εξελιχθούν και γεμίζουν τα ταμεία της ομάδας. Για να προχωρήσει ο Ολυμπιακός ένα βήμα παραπάνω τότε θα πρέπει να δημιουργήσει μία σταθερή ενδεκάδα για πάνω από δύο χρόνια. Πέρσι ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να δημιουργηθεί ένας κορμός στην ομάδα αλλά η διοίκηση επέλεξε να πουλήσει τους παίκτες. Ας γίνει η φετινή σεζόν η αρχή για την δημιουργία μιας σταθερής ομάδας ώστε σε δύο τρία χρόνια να υπάρχει η δυνατότητα ευρωπαϊκής διάκρισης. Φέτος η ομάδα έχει και το υλικό και τον κατάλληλο προπονητή για να το επιχειρήσει. Απλά χρειάζεται χρόνος.
