Για τον έρωτα στις μέρες μας, μίλησε στην εκπομπή του Θάνου Σιαφάκα και του Κώστα Λασκαράτου, ανήμερα της εορτής του Αγίου Βαλεντίνου, ο Θάνος Ασκητής, πρόεδρος του Ινστιτούτου ψυχικής και σεξουαλικής υγείας.
Για τον έρωτα στις μέρες μας, μετά την Covid-19, τις καραντίνες και όσα πέρασε η κοινωνία:
«Ο έρωτας είναι η ζωή. Αλίμονο αν δεν ερωτευόμαστε και δεν επικοινωνούμε με το μυαλό μας, με τις αισθήσεις και τις επιθυμίες. Αυτό που έχει αλλάξει σημαντικά είναι ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε και ασφαλώς η πανδημία και όχι μόνο, όλες οι μεταβαλλόμενες κοινωνικές συμπεριφορές τα τελευταία 10 χρόνια καταγράφουνε μία αρνητική στάση ζωής στη σύνδεση και οι άνθρωποι είναι πιο φοβικοί, έχουν περισσότερα ψυχολογικά πρόβληματα, με το άγχος, την κατάθλιψη, την αϋπνία με έναν Κοβιντ που μας κλείδωσε, μας έβαλε μάσκες, για τρία χρόνια διανύουμε ακόμα τον φόβο της μόλυνσης και ασφαλώς δημιούργησε μια απορρύθμιση του καθημερινού τρόπου ζωής μας. Κλειστήκαμε στα σπίτια, περάσαμε καραντίνες, ζούμε συνέχεια αρνητικά μυνήματα και η ανθρώπινη σχέση δοκιμάζεται σε επίπεδο διαχειριστικό, συναισθηματικό και κυρίως λειτουργικό»
Για τον έρωτα στους ενήλικους και τους έφηβους αλλά και για τα προβλήματα του έρωτα σήμερα:
«Ο έρωτας δεν έχει ηλικία. Ο έρωτας διαφοροποίητε από τις ηλικιακές ομάδες με κάποια κριτήρια, με τον τρόπο που εκφραζόμαστε εμείς και οι έφηβοι. Οι έφηβοι είναι περισσότερο αυθόρμητοι, περισσότερο δραστικοί, μεταβλητοί, συνδέονται με τις ομάδες πιο εύκολα, επικοινωνούν με διαφορετικό συντελεστή απορρόφησης των μηνυμάτων. Οι ενήλικες εκφράζονται κυρίως μέσω των συναισθημάτων, μέσω επικοινωνίας, ποιότητας και προσδοκιών. Δηλαδή ο έφηβος ζει το “εδώ και τώρα” ενώ ο ενήλικας προσδοκά το αύριο , στο οποίο προσπαθεί να φτιάξει ένα κύκλο ζωής. Ο έρωτας όμως έχει μια μηνυματική αντίληψη. Το νόημα του γιατί υπάρχω. Δηλαδή έχω ένα ονειρικό αίτιο που πραγματώνεται με έναν άνθρωπο που μπαίνω σε μια λογική σύνδεσης. Αυτή η σύνδεση είναι σήμερα προβληματική. Οι άνθρωποι μαθαίνοντας πιο πολύ στην εικονική πραγματικότητα, στα social media, στο Διαδίκτυο και στο έλλειμμα του λόγου γιατί σήμερα οι κοινωνίες μας είναι πιο φτωχές στο λεκτικό μύνημα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια αφού τα βιβλία δεν διαβάζονται, η μουσική ακούγεται λιγότερο ή είναι πολύ ιδιόμορφη και οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύ πιο κλειστές. Δεν βγαίνουμε έξω, δεν συνδεόμαστε, δεν επικοινωνούμε, δεν ανταλλάσσουμε το φλερτ. Ένα μύνημα θέλω να στείλω. Ας βγούμε λίγο έξω από τον υπολογιστή και ας ξαναδούμε τον άνθρωπο. Αυτή είναι μια πολύ σημαντική πλευρά. Να είμαστε αυθόρμητοι και αληθινοί».
