Γράφει ο Θάνος Παπανικολάου
Επιστρέψαμε..
Και αναρωτιέμαι τι νόημα έχει το επιστρέφω, όταν είναι σα να μην έφυγες ποτέ..
Αυτό το καλοκαίρι μίλησα με το λογιστή μου πιο πολλές φορές απ’ ότι με τη μάνα μου..
Και φαντάζεστε όλοι τι σημαίνει αυτό σε ποσότητα τηλεφωνημάτων και πραγματικό χρόνο..
Μπαίνουμε, λοιπόν, ξανά στη χειμερινή σεζόν της απογοήτευσης μας, όπως συμβαίνει με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού εδώ και 7 χρόνια τώρα, ωστόσο νομίζω πως πρώτη φορά τα πράγματα είναι τόσο αντικειμενικά και ξεκάθαρα..
Ναι, κύριοι.. Έχουμε μία από τις πιο αντιπροσωπευτικές κυβερνήσεις όλων των εποχών.. Αυτή που ταιριάζει καλύτερα και περιγράφει ακριβέστερα το μέσο όρο των ανθρώπων της χώρας μας..
Ξεκινώ, εξηγούμαι και επιχειρηματολογώ..
Χτίζεις σπίτι και προσλαμβάνεις έναν πολιτικό μηχανικό, ελπιδοφόρο, με καλές συστάσεις ανερχόμενο και καλό παιδί.. Νέο και ορεξάτο.. Σου λέει πως ειδικεύεται στα εναλλακτικά σπίτια, με σεβασμό στο περιβάλλον, με ρηξικέλευθη τεχνολογική υποδομή και φρέσκια αρχιτεκτονική διάθεση.. Του δίνεις τα μισά λεφτά προκαταβολή και σου παραδίδει ένα σπίτι τσιμεντένιο κουβούκλιο σαν όλα τα υπόλοιπα.. Του ζητάς το λόγο και σου απαντά πως εσύ δεν κατάλαβες όσα σου είπε σωστά και σου λέει πως αν δε μείνεις εκεί και δεν του πληρώσεις και μέχρι δεκάρας το υπόλοιπο της αξίας του σπιτιού, θα το κρατήσει για τον εαυτό του..
Δε θα ήταν τέλειος για πρωθυπουργός;;
Πηγαίνεις στο νοσοκομείο να εξεταστείς ως γυναίκα, γιατί διαπιστώνεις πως έχεις κάποια συμπτώματα που σε ανησυχούν.. Κάθεσαι στην αναμονή με αγωνία και αφού μετά από ώρες έρχεται η σειρά σου, μπαίνεις και βλέπεις τον συμπαθή μουστακαλή κοιλαρά λεβένταγα με τα Rothmans ανά χείρας και ένα μπουκάλι μαύρο Johnny πίσω του να σου δίνει το παράγγελμα “γδυθείτε” με τη στεντόρια φωνή του, έτοιμος για ρόλο στις 50 αποχρώσεις του γκρι.. Σε εξετάζει γεμάτος σάλια στο βλέμμα, σου δίνει ένα ελαφρύ μπατσάκι εσωτερικά του μηρού και σου λέει αινιγματικά “τελειώσαμε, όμορφα δεν ήταν;;” με το ελαφρύ του σαρδόνιο χαμόγελο.. Την ώρα που σου γράφει τη συνταγή θα σε νουθετήσει κι όλας.. “Τώρα που θα κάνεις θεραπεία, να του πεις του δικού σου να είναι ήσυχος όχι πολλές τρελίτσες..!!”
Εγώ μια φορά τον παραπάνω τύπο για υπουργό μια χαρά τον βρίσκω..
Θυμάσαι τον παλιό σου συμμαθητή.. Ήταν ήσυχο παιδί με γυαλιά.. Είχε το δεύτερο καλύτερο βαθμό στην τάξη.. Ήταν αναπληρωτής απουσιολόγος.. Κάθε φορά που αρρώσταινε ο κανονικός τα μάγουλα του ήταν 50% πιο ροδοκόκκινα.. Τις μισές μέρες της εβδομάδας έκλεινε αυτός την πόρτα στους καθηγητές και τις άλλες μισές τους ρωτούσε απορίες για την ύλη στο διάλειμμα.. Καλές σχέσεις μαζί του δεν είχες αλλά ούτε και κακιές.. Έγινες αντιδήμαρχος στην περιοχή σου και έγινε προϊστάμενος στον ΟΤΕ και πήγες να σε βοηθήσει με το ζήτημα κακού σήματος τηλεφωνίας στην περιοχή που μένεις..
Σε δέχεται κάνοντας πως δε σε θυμάται, σου λέει με ψυχρό τρόπο πως δε μπορεί να κάνει τίποτα για το πρόβλημα σου, έχοντας μια τεράστια χαρά στη φωνή του για αυτό και όταν του λες να σου επιτρέψει να βάλεις στην περιοχή μια άλλη κεραία σήματος, ιδιωτική, για να μπορείς να εξυπηρετήσεις τους εκεί συμπολίτες σου, σου απαντά με το απλούστατο “αυτό ορίζει ο νόμος, αυτό τηρώ εγώ και αν δε σας αρέσει η περιοχή που μένετε, αλλάξτε περιοχή.. Εγώ άδεια για άλλη κεραία δε δίνω ως προϊστάμενος.. Θα τηρήσω τη νομιμότητα..”
Εγώ πάντως έναν τέτοιο τύπο θα τον φανταζόμουν και υπερυπουργό..
Αντικατοπτρισμός..
Δύσκολη συνθήκη για κάθε κοινωνία αυτή..
Να κοιτάς τον εαυτό σου, τον περίγυρο σου, τους συναδέλφους σου στη δουλειά, τους γνωστούς σου στο γυμναστήριο, στην ταβέρνα, σε όλους αυτούς που έχεις διαλέξει και εμπιστευτεί για τη ζωή σου..
Και να απογοητεύεσαι.. Ή να ηδονίζεσαι.. Εξαρτάται από ποιο μπαλκόνι κοιτάς..
Δεν κατηγορώ κανέναν πια..
Ποτέ κανέναν άλλο..
Μόνο εμένα..
Καθημερινά παλεύω να με βελτιώνω και να μη μοιάσω σε κανέναν από τους παραπάνω που επιλέγω να με κυβερνούν, να με ορίζουν..
Να μην έχω καμία σχέση με το αισθητικό και μορφωτικό τους βάρος..
Ν’ αντιληφθώ πως οφείλω καθημερινά να παλεύω με την καλή και την κακή πλευρά του εαυτού μου μέχρι να με κάνω βαθύτερο στη σκέψη και γρηγορότερο στη δράση..
Και το κυριότερο..
Να ξέρω πως θέλω να γίνω, προς τα που κοιτώ και που θέλω να φτάσω..
Να λειτουργώ και όχι να δυσλειτουργώ..
Η καλύτερη κυβέρνηση όλων τον εποχών θα έρθει, όταν καλύτεροι Έλληνες καθοδηγήσουν τους πιο μπερδεμένους και ταλαιπωρημένους.. Όταν τους μαγνητίσουν, τους εμπνεύσουν, τους κερδίσουν, τους αναγκάσουν να αισθανθούν πως μένουν πίσω και, αυτόματα, έτσι θα ενεργοποιηθεί η διαδικασία αυτοβελτίωσης και αυτοίασης..
Ως τότε..
Ας απολαύσουμε τις αντιπροσωπευτικές κυβερνήσεις αυτού του τόπου, κυβερνήσεις ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΡΙΣΜΟΎ 30 ετών και παρακαλώ θερμά όχι φωνές και νταηλίκια..
Αγάπη μόνο..
Που είναι και της μόδας..
Λίγο ΕΝΦΙΑ..
Μια τζούρα βαρύ γλυκό..
Και ειδήσεις από την ΕΡΤ..
Καλό χειμώνα,
Υγεία και κάθε καλό σε όλους,
Στις επάλξεις ξανά!
