Είναι σχεδόν πάντα γυναίκες οι οποίες περιγράφονται με χρήσιμες φράσεις που ματαιώνουν την ύπαρξή τους.
Απόδοση από άρθρο του The Economist
Είναι σχεδόν πάντα γυναίκες οι οποίες περιγράφονται με χρήσιμες φράσεις που ματαιώνουν την ύπαρξή τους, το «σώματα με κόλπους» είναι ένας παράξενος τρόπος για να απευθυνθεί κανείς στη μισή ανθρωπότητα. Ωστόσο, αυτή ήταν η έκφραση στο ιατρικό περιοδικό Lancet, που επελέγη για το εξώφυλλο σε πρόσφατο τεύχος του, το οποίο ανέφερε ότι «ιστορικά, η ανατομία και η φυσιολογία» αυτών των σωμάτων είχε παραμεληθεί. Το Lancet απολογήθηκε για αυτή την επιλογή, μετά από σωρεία παραπόνων που χαρακτηρίζουν ως απανθρωποίηση την επιλογή αυτής της έκφρασης. Αλλά δεν είναι το μόνο. Ένας ολοένα και αυξανόμενος αριθμός αξιωματούχων και οργανισμών δεν ξέρουν πως να αρθρώσουν τη λέξη «γυναίκα».
Ένα νοσοκομείο στη Βρετανία έχει δώσει οδηγίες στο προσωπικό που εργάζεται στα μαιευτήρια να χρησιμοποιεί τη φράση «άνθρωποι που γεννούν». Η Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ, μέλος του αμερικανικού Κογκρέσου, μιλά για «ανθρώπους με έμμηνο ρύση». Στις 18 Σεπτεμβρίου, η Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών (ACLU) δημοσίευσε εκ νέου κάτι που είχε πει η ανώτατη δικαστής, Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ, την επέτειο του θανάτου της. Τη φράση αυτή την είχε πει υπερασπιζόμενη το δικαίωμα μιας γυναίκας στην έκτρωση. Αλλά, η εκδοχή της ACLU -για την οποία και απολογήθηκε αργότερα- αντικατέστησε τη λέξη «γυναίκες» με τη λέξη «άνθρωποι». Το Εργατικό Κόμμα της αντιπολίτευσης στη Βρετανία έχει βιώσει πολλά δημόσια μπερδέματα, καλούμενο να απαντήσει σε ερωτήσεις όπως αν έχουν μόνο οι γυναίκες τράχηλο της μήτρας.
Η γλωσσική αλλαγή έχει ως κίνητρό της και τη συμπόνοια, αλλά και τον φόβο. Συμπόνοια, γιατί οι οργανισμοί δεν πρέπει να φαίνεται ότι αποκλείουν όσους το βιολογικό τους φύλο δεν ταιριάζει με την έκφραση αυτού, όπως άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως διαφυλικά ή μη-δυαδικά. Και φόβος, επειδή ανησυχούν για το αν θα τους επιτεθούν διαδικτυακά, στην περίπτωση που θεωρηθεί ότι έχουν παραβιάσει ταχέως μεταβαλλόμενα ταμπού σχετικά με το φύλο και τη σεξουαλική ταυτότητα, τα οποία δεν υπήρχαν πριν μια πενταετία και τα οποία, εκτός από κάποιους συγκεκριμένους κύκλους, ακόμα δεν υπάρχουν. Τα περισσότερα λεξικά ορίζουν τη γυναίκα ως έναν «ενήλικο άνθρωπο θηλυκού γένους». Για μερικούς ακτιβιστές, αυτό αποτελεί μια απαίσια πρόκληση, καθώς θεωρούν πως αυτή έννοια αποκλείει τα αρσενικά από το να είναι γυναίκες.
Η γλώσσα μεταβάλλεται συνεχώς (η λέξη ταμπού για παράδειγμα είναι γλωσσικό δάνειο του 18ου αιώνα από την Πολυνησία). Όμως, οι γιατροί, τα αφεντικά και οι πολιτικοί θα πρέπει να σκέφτονται πολύ προσεκτικά πριν ξεστομίσουν λέξεις ευρέως γνωστές ή χρησιμοποιήσουν λέξεις με νέο και έντονα διαφορετικό τρόπο. Πάνω στη βιασύνη τους, επειδή θέλουν να δείξουν πως είναι ενημερωμένοι, μπορεί να κάνουν ζημιά στους ίδιους τους τους ασθενείς, τους υπαλλήλους και τους ψηφοφόρους.
Ένας λόγος για αυτό είναι πως πολλοί από αυτούς τους όρους χαρακτηρίζονται ως απόπειρα απανθρωποίησης. Όπως κατάλαβε και το Lancet, πολλοί άνθρωποι -και μεταξύ αυτών και διαφυλικοί άνδρες- δεν επιθυμούν να περιγράφονται σαν σωρός από κινούμενα μέλη του σώματος και εκκρίματα. Στον αέρα πλανάται κάτι παραπάνω από υποψία μισογυνισμού. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι δεν υπάρχει ο αντίστοιχος ζήλος για ένα καταργηθεί η λέξη «άνδρες» προς χάριν όρων όπως «αυτοί που έχουν προστάτη», «αυτοί που εκσπερματώνουν» ή «σώματα με όρχεις». Είναι σχεδόν πάντα γυναίκες οι οποίες περιγράφονται με χρήσιμες φράσεις που ματαιώνουν την ύπαρξή τους και τις ακούν για όλη τους τη ζωή.
Επιπροσθέτως, το ζήτημα της κατανόησης πάσχει. Παραδείγματος χάριν, οι ιατρικές συμβουλές, πρέπει να είναι ξεκάθαρες και κατανοητές από όλους. Για αυτό ο οργανισμός υγείας της Βρετανίας NHS προτιμά συχνά τη χρήση λέξεων όπως «στομαχόπονος» αντί «δυσπεψία» και «καρδιακό επεισόδιο» αντί «έμφραγμα του μυοκαρδίου». Έρευνα που διεξήχθη από μια οργάνωση για τον καρκίνο του τραχήλου έδειξε πως περίπου 40% των γυναικών δεν ξέρουν ακριβώς τι είναι ο τράχηλος της μήτρας. Αυτό συνεπάγεται πως αν λένε στους «ανθρώπους με τράχηλο» πως πρέπει να εξετάζονται, αυτό δεν είναι ούτε ξεκάθαρο, ούτε κατανοητό, ειδικά για γυναίκες που τα Αγγλικά είναι η δεύτερή τους γλώσσα.
Ακατάλληλα διά…
Η πιο ευρεία χρήση της γλώσσας, είναι η επικοινωνία. Η επιμονή σε μη οικείους ή ξένους όρους δυσκολεύει τη συζήτηση πάνω σε θέματα που επηρεάζουν μόνο ή σε δυσανάλογα υψηλό βαθμό τα κορίτσια και τις γυναίκες, όπως ο ακρωτηριασμός θηλυκών οργάνων, η ενδοοικογενειακή βία, τα παιδιά νύφες και τη διατήρηση της διαφοράς αμοιβών μεταξύ των φύλων.
Πολλές χώρες συζητούν για το αν η ασφάλεια και η δικαιοσύνη θα πρέπει κάποιες φορές να σταματούν τη συμπερίληψη. Θα πρέπει οι αρσενικοί κρατούμενοι, ακόμα και οι βίαιοι, που αυτοπροσδιορίζονται ως γυναίκες, να παραμένουν σε γυναικείες φυλακές, όπως γίνεται ενίοτε στην Αμερική, Βρετανία, Καναδά και αλλού; Θα πρέπει τα γυναικεία αθλήματα να είναι διαθέσιμα μόνο σε βιολογικές γυναίκες ή θα πρέπει όποιος αθλητής αυτοπροσδιορίζεται σαν γυναίκα να μπορεί να συμμετέχει σε μια γυναικεία ομάδα ράγκμπι;
Πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν να πάρουν θέση σε τέτοια ερωτήματα, γιατί αυτές οι συζητήσεις προκαλούν προσβολές και κακοπροαίρετες αντιδράσεις. Αν μια γλώσσα, υπερβολικά προσεγμένη, αμήχανη και ξένη, προστεθεί στο τίμημα του να συμμετέχει κάποιος σε αυτή τη συζήτηση, ακόμα λιγότερα άτομα θα είναι πρόθυμα να εισέλθουν στο στόμα του λύκου.
