Η ψηφοφορία του πρώτου γύρου των γαλλικών εκλογών φέρνει την ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν σε απόσταση αναπνοής από την εξουσία. Η προτεραιότητα πρέπει τώρα να είναι ο περιορισμός των ζημιών.
Αν ο Εμανουέλ Μακρόν έτρεφε ακόμη ελπίδες ότι η απόφασή του να χαρίσει στη Μαρίν Λεπέν πρόωρες βουλευτικές εκλογές θα απέδιδε καρπούς, αυτές σίγουρα διαψεύστηκαν τώρα. Μετά την ταπείνωση στις ευρωπαϊκές δημοσκοπήσεις του περασμένου μήνα, ο κ. Μακρόν έπαιξε απερίσκεπτα το στοίχημα ότι τα ιστορικά επίπεδα υποστήριξης για το κόμμα του Εθνικού Συναγερμού (RN) της κ. Λεπέν θα έλιωναν μόλις οι ψηφοφόροι διαμαρτυρίας ερχόταν αντιμέτωποι με την προοπτική μιας κυβέρνησης της ακροδεξιάς για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία. Πώς πήγε λοιπόν αυτό;
Η υψηλή συμμετοχή στον πρώτο γύρο της Κυριακής είδε το RN να κερδίζει άνετα την πρώτη θέση με 33,1% των ψήφων, σχεδόν δύο μονάδες πάνω σε σύγκριση με τρεις εβδομάδες πριν. Είναι η πρώτη φορά που το κόμμα που ίδρυσε ο Ζαν-Μαρί Λεπέν ξεπερνά το φράγμα του 20% σε βουλευτικές εκλογές. Το βιαστικά συγκροτημένο Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NPF), που συνδυάζει τις δυνάμεις της αριστεράς, συγκέντρωσε 28%. Ο κεντρώος συνασπισμός “Μαζί” του κ. Μακρόν έμεινε πίσω με 20,8%, στην τρίτη θέση. Σε μια πράξη υβριστικής ανοησίας, ο κ. Μακρόν φαίνεται έτσι να έχει ανατινάξει τη βάση εξουσίας του στο κοινοβούλιο, να έχει μετατραπεί στον πιο άθλιο από τους αποτυχημένους προέδρους και να έχει δώσει στον νεαρό προστατευόμενο της κ. Λεπέν, τον Ζορντάν Μπαρντελά, μια αξιοπρεπή ευκαιρία να γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός της Γαλλίας.
Ενόψει του δεύτερου γύρου στις 7 Ιουλίου, το διακύβευμα είναι πλέον πράγματι πολύ υψηλό. Τα τελευταία χρόνια, η κ. Λεπέν έχει επαναπροσδιορίσει και εξομαλύνει επιδέξια το κόμμα του πατέρα της, απομακρύνοντάς το από τις αντισημιτικές και νεοφασιστικές του ρίζες και στοχεύοντας στη δυσαρέσκεια των εργατών σε οικονομικά μειονεκτικές περιοχές. Κατά τη διάρκεια της τρέχουσας προεκλογικής εκστρατείας, ο κ. Μπαρντελά έχει αρχίσει να υποχωρεί σε δεσμεύσεις για μεγάλες δαπάνες που θα τρόμαζαν τις αγορές. Όμως, ανεξάρτητα από μια τέτοια καιροσκοπική τοποθέτηση, η βαθιά αυταρχική, ξενοφοβική ψυχή του κόμματος – ο ιστορικός λόγος ύπαρξής του – παραμένει αμετάβλητη.
Τα σχέδια για τον αποκλεισμό από ευαίσθητα επαγγέλματα τους πολίτες με διπλή υπηκοότητα, σε μια χώρα με έναν από τους μεγαλύτερους μειονοτικούς εθνοτικούς πληθυσμούς στην Ευρώπη, μαρτυρούν ένα πολιτικό σχέδιο που επιδιώκει να περιθωριοποιήσει και να στιγματίσει τους γεννημένους στη Γαλλία πολίτες που δεν είναι λευκοί. Ένας συζητούμενος νόμος για την καταπολέμηση των “ισλαμιστικών ιδεολογιών” και μια πρόταση για την απαγόρευση της μαντίλας στους δημόσιους χώρους αποκαλύπτουν την έκταση στην οποία η ισλαμοφοβία οδηγεί μια πολιτιστική ατζέντα αποκλεισμού. Οι σχεδιαζόμενες νέες νομικές προστασίες για την αστυνομία προσφέρουν μια σκοτεινή ένδειξη για τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να επιβληθούν τέτοια επιθετικά μέτρα.
Γενικότερα, μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία του RN θα προσπαθήσει να υπονομεύσει τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκ των έσω, στο όνομα του εθνικισμού ιθαγένειας. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που η Alice Weidel, η συμπρόεδρος της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία, χαιρέτισε το αποτέλεσμα της Κυριακής “με θαυμασμό και σεβασμό”, σημειώνοντας ότι το κόμμα της κ. Le Pen ήταν “φυσικά … πρότυπο”.
Το εκλογικό σύστημα δύο γύρων της Γαλλίας σημαίνει ότι τα χειρότερα μπορεί ακόμη να αποφευχθούν, καθώς οι υποψήφιοι μπορούν να αποχωρήσουν για να επιτρέψουν στους ψηφοφόρους να σχηματίσουν ένα ενιαίο μπλοκ αντιπολίτευσης στην ακροδεξιά. Αυτή η παράδοση ενός ισχυρού “δημοκρατικού μετώπου” έχει ξεθωριάσει στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές. Πρέπει επειγόντως να αναβιώσει για να διασφαλιστεί ότι το RN δεν θα επιτύχει απόλυτη πλειοψηφία στον δεύτερο γύρο, ακόμη και αν αυτό σημαίνει περαιτέρω δυστυχία για την κεντρώα συμμαχία του προέδρου. Σε αντίθεση με ορισμένους στο κίνημά του, ο κ. Μακρόν φάνηκε να το αναγνωρίζει, παρά το γεγονός ότι αρχικά, και ψευδώς, υπονόησε ότι μια ψήφος στο αριστερό NPF θα μπορούσε να είναι εξίσου επικίνδυνη με μια ψήφο στην κ. Λεπέν.
Η εποχή που ο κ. Μακρόν μπορούσε να διαιρεί και να κυβερνά έχει τελειώσει. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα σε έξι ημέρες, φαίνεται βέβαιο ότι το RN θα εδραιωθεί ως η πρώτη δύναμη στη γαλλική πολιτική. Το καθήκον τώρα, για έναν μειωμένο ηγέτη και τους κυρίαρχους ψηφοφόρους σε όλο το φάσμα, είναι ο περιορισμός των ζημιών. Ένα κόμμα του οποίου το πρόγραμμα και τα ένστικτα θέτουν σε κίνδυνο τις δημοκρατικές αξίες πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε η σύγχρονη Γαλλία δεν ήταν ποτέ πιο κοντά στην εξουσία. Δεν πρέπει να του επιτραπεί να την πάρει.
