Οι επιθέσεις κατά της δημοφιλούς τραγουδίστριας βοηθούν να αναδειχθεί η απόλυτη παραδοξότητα του GOP του Τραμπ.
Ποτέ μην υποτιμάτε την ικανότητα της αμερικανικής Δεξιάς να προωθεί εξωφρενικά ψέματα. Αυτό είναι ένα μάθημα που έχουμε μάθει ξανά και ξανά στον 21ο αιώνα, ένα μοτίβο που περιλαμβάνει την επινόηση της κυβέρνησης Μπους για τα όπλα μαζικής καταστροφής, που αναπτύχθηκε για να πουλήσει τον πόλεμο στο Ιράκ, καθώς και την ενσωμάτωση από τη Δεξιά της άρνησης της κλιματικής αλλαγής, των θεωριών συνωμοσίας QAnon και της ψευδοεπιστήμης κατά των εμβολιασμών.
Η Taylor Swift, μακράν η πιο δημοφιλής μουσικός στον κόσμο αυτή τη στιγμή -η οποία κέρδισε το τέταρτο βραβείο Grammy για το άλμπουμ της χρονιάς που έσπασε το ρεκόρ- είναι το τελευταίο θύμα της τάσης της Δεξιάς να πλασάρει παράξενες μυθοπλασίες ως γεγονότα. Αυτό δεν είναι εντελώς απροσδόκητο, καθώς η οργή κατά της Swift βρίσκεται εδώ και πολλούς μήνες σε έξαρση στη Δεξιά, ιδίως μεταξύ των υποστηρικτών του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Τον περασμένο Οκτώβριο, όταν οι αντι-Swifties ήταν απλώς αφρισμένοι αλλά όχι ακόμη εντελώς διαταραγμένοι, έγραψα μια στήλη που εξέταζε την αντιπάθεια που είχαν οι MAGA heads για την τραγουδίστρια. Τόνισα το γεγονός ότι η Swift είναι ένα άβαταρ της γυναικείας ανεξαρτησίας, προκαλώντας αλλεργική αντίδραση στους ιδεολογικούς μισογύνηδες.
Αλλά ακόμη και όταν σημείωσα τη συσπείρωση της κοσμοθεωρίας κατά της Swift, δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο πραγματικά ανισόρροπη θα γινόταν. Τις τελευταίες εβδομάδες, η θεωρία συνωμοσίας έχει επικρατήσει στη Δεξιά ότι το τρέχον ειδύλλιο μεταξύ της Swift και του στενού επιθετικού των Kansas City Chiefs Travis Kelce (ήδη αντιπαθής στη Δεξιά για την υποστήριξή του στα εμβόλια) αποτελεί συνωμοσία για να βοηθήσει στην κλοπή των εκλογών από τον Ντόναλντ Τραμπ. Αυτή η υποτιθέμενη συνωμοσία κατά της Αμερικής, υποτίθεται ότι οργανώνεται από κάποιον συνδυασμό του βαθέος κράτους και του Τζορτζ Σόρος. Η θεωρία υποστηρίζει ότι το Super Bowl θα είναι στημένο ώστε να κερδίσουν οι Kansas City Chiefs. Η Swift και ο Kelce θα βασιλεύσουν τότε ως το πιο αγαπημένο ζευγάρι της Αμερικής, πιθανώς στο δρόμο για το γάμο. Στη συνέχεια, θα χρησιμοποιήσουν την πολιτιστική τους επιρροή για να δώσουν στον Joe Biden την απαραίτητη ώθηση.
Αυτή η ιδέα είναι διάχυτη στα δεξιά μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένου του Fox News. Ο Ντόναλντ Τραμπ και το επιτελείο του φέρονται να είναι εξοργισμένοι με την Swift και να σχεδιάζουν αντίποινα. Ο πρώην υποψήφιος πρόεδρος και νυν υποστηρικτής του Τραμπ, Vivek Ramaswamy, υποστήριξε τη θεωρία με ένα tweet που απλά ρωτούσε: “Αναρωτιέμαι ποιος θα κερδίσει το Super Bowl τον επόμενο μήνα. Και αναρωτιέμαι αν θα υπάρξει μια σημαντική προεδρική υποστήριξη από ένα τεχνητά πολιτισμικά ενισχυμένο ζευγάρι αυτό το φθινόπωρο. Απλά μια άγρια εικασία εδώ πέρα, ας δούμε πώς θα ωριμάσει τους επόμενους 8 μήνες.”
Αυτή η θεωρία συνωμοσίας είναι εν μέρει ένα παράδειγμα του πώς η κομματοκρατία μπορεί να δηλητηριάσει το μυαλό. Αν και σε μεγάλο βαθμό απολίτικη για το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας της, τα τελευταία χρόνια η Swift έχει γίνει πιο ηχηρή σε μερικά θέματα: υποστήριξε έναν Δημοκρατικό στην κούρσα για τη Γερουσία του Τενεσί το 2018 και τον Τζο Μπάιντεν στις εκλογές του 2020, ενθάρρυνε τους θαυμαστές της να εγγραφούν για να ψηφίσουν και μίλησε υπέρ της αναπαραγωγικής ελευθερίας καθώς και για τα δικαιώματα των LGBTQ+. Γράφοντας στο Slate, ο Ben Mathis-Lilley σημειώνει: “Οι συνωμοτικές εικασίες έχουν όντως μια μακρινή σχέση με την πολιτική πραγματικότητα. Οι New York Times ανέφεραν ότι η εκστρατεία του Μπάιντεν ελπίζει ότι η Swift θα τον υποστηρίξει, όπως έκανε το 2020, και οι Rolling Stone αναφέρουν ότι οι σύμβουλοι του Τραμπ συζητούν πώς να επιτεθούν στη Swift”.
Αλλά όλες οι θέσεις που παίρνει η Swift την χαρακτηρίζουν όχι ως ριζοσπάστρια αλλά ως μια απολύτως τυπική γυναίκα στα 30 της (η τραγουδίστρια είναι 34 ετών). Είναι η τυπικότητα της Swift, παρά ο υποτιθέμενος ριζοσπαστισμός της, που την κάνει στόχο για τη Δεξιά. Είναι πραγματικά μια φωνή γενιάς, και αυτή η γενιά ήταν στην πραγματικότητα καθοριστική για τη νίκη του Μπάιντεν το 2020. Όπως ορθά σημείωσε ο συνεργάτης μου, Chris Lehmann, οι επιθέσεις εναντίον της Swift απηχούν τη μακρά ιστορία των αντιδραστικών κατηγόρων που δαιμονοποιούν τις ανεξάρτητες γυναίκες, από τις flappers της δεκαετίας του 1920 μέχρι τις ανύπαντρες μητέρες της δεκαετίας του 1990 (προσωποποιημένες από τον χαρακτήρα της κωμικής σειράς Murphy Brown, αντικείμενο των παράξενων λεονταρισμών του τότε αντιπροέδρου Dan Quayle).
Επειδή η Swift είναι το σύμβολο μιας γενιάς, το μίσος που αντιμετωπίζει τώρα είναι πιο πολύτιμο για τον Joe Biden από ό,τι θα ήταν οποιαδήποτε υποστήριξη. Η εμμονή των δεξιών με τη Swift τους κάνει να φαίνονται παράξενοι και ανατριχιαστικοί, σαν κυνηγοί που αποφάσισαν να έχουν εμμονή με μια γυναίκα που δεν θέλει την προσοχή τους και μόλις και μετά βίας γνωρίζει την ύπαρξή τους.
Η ιδιότητα του διώκτη του αντι-Swiftισμού είναι πιο εμφανής όταν θυμόμαστε ότι πριν αρχίσουν να μισούν την τραγουδίστρια πολλοί δεξιοί ήταν ξετρελαμένοι μαζί της. Όπως ανέφερε το NPR το 2016, “Ορισμένοι λευκοί ρατσιστές έχρισαν την Taylor Swift “Άρια θεά”, ισχυριζόμενοι ότι ενδόμυχα ασπάζεται ακροδεξιές πεποιθήσεις και περιμένει την άνοδο του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία για να κάνει γνωστές τις πραγματικές της απόψεις”.
Ακόμα περισσότερο από την πρόσφατη θεωρία “η Swift ως πράκτορας του βαθέος κράτους”, η θεωρία “η Swift ως Άρια θεά” είχε μια αξιοσημείωτα ισχνή πραγματική βάση: Η Swift είναι λευκή και σε εκείνο το σημείο ήταν σε μεγάλο βαθμό απολιτική. Αυτό οδήγησε πολλούς στην ακροδεξιά να φανταστούν ότι ήταν η μυστική τους φίλη, μια γυναίκα που θα τους συνόδευε ευχαρίστως σε έναν γύρο έκφρασης εθνοτικών ύβρεων, αν είχαν ποτέ την ευκαιρία να τη συναντήσουν. Με δεδομένο αυτό το παρελθόν, είναι δύσκολο να μην δει κανείς ότι η πρόσφατη στροφή εναντίον της Swift έχει ένα στοιχείο απογοήτευσης. Η κόλαση δεν έχει οργή όπως ένας Ναζί που απορρίπτεται.
Γράφοντας στους New York Times, ο συντηρητικός αρθρογράφος Ross Douthat παραπονέθηκε ότι οι θεωρίες συνωμοσίας Swift/Kelce καταδεικνύουν “το πρόβλημα ανωμαλίας της Δεξιάς”. Ο Douthat αναγνωρίζει ότι ενώ οι φιλελεύθεροι μπορεί να είναι περιστασιακά παράξενοι, ο συντηρητισμός ταλαιπωρείται από την “ανικανότητα να είναι ο ίδιος φυσιολογικός, έστω και για ένα λεπτό”. Ο Douthat επιρρίπτει την ευθύνη για το πρόβλημα αυτό στον Τραμπ, του οποίου η πολιτική επιτυχία οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην προθυμία του να τροφοδοτήσει τις άγριες και ακατέργαστες θεωρίες συνωμοσίας, γράφοντας: “Μια δημοσκόπηση της Echelon Insights από το περασμένο καλοκαίρι διαπίστωσε ότι αυτό που αποκαλούσε “Ρεπουμπλικανούς που προτιμούν τον Τραμπ” ήταν πιο πιθανό να είναι εχθρικοί προς τη Swift, ενώ οι πιο “ρεπουμπλικάνοι που προτιμούν το κόμμα” της έδιναν τις ίδιες γενικά ευνοϊκές αξιολογήσεις με το σύνολο της χώρας”. Αυτή η δημοσκόπηση υποδηλώνει ότι το συναίσθημα κατά της Swift θα μπορούσε να αποτελέσει ένα χρήσιμο θέμα σφήνα, καθώς χωρίζει τους σκληροπυρηνικούς υποστηρικτές του Τραμπ από εκείνους που έχουν κομματική ταυτότητα ως Ρεπουμπλικάνοι.
Ο David French, συνάδελφος του Douthat στους New York Times και επίσης ένας συντηρητικός που αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τον Τραμπ, κάνει μια παρόμοια επισήμανση σχετικά με το αντι-Swift συναίσθημα που δείχνει ότι το MAGA είναι “χαζό και παράξενο”. Ο French προτείνει: “Η ιδέα ότι το MAGA είναι η μόνη που έχει να κάνει με το να κάνει με το ΜΑΤ: Αν υπάρχει κάποια ασημένια επένδυση σε αυτό το σκοτεινό σύννεφο, είναι ότι ίσως το MAGA τελικά αποκαλύφθηκε πολύ πλήρως. Μπορεί κανείς να ονειρεύεται, αλλά ίσως η στοχοποίηση της πιο δημοφιλούς ποπ σταρ του κόσμου να βοηθήσει επιτέλους να αποκαλυφθεί αυτό που οι πολιτικοί παρατηρητές του έθνους γνωρίζουν εδώ και καιρό: Το MAGA δεν είναι απλώς βαθιά θυμωμένο, έχει γίνει βαθιά παράξενο.
Ως συντηρητικοί, ούτε ο Douthat ούτε ο French δίνουν έμφαση στις έμφυλες διαστάσεις του συναισθήματος κατά του Σουίφτ. Αλλά δεν υπάρχει λόγος οι Δημοκρατικοί να μην δώσουν έμφαση στον μισογυνισμό πίσω από την επίθεση κατά του Σουίφτ ως έναν τρόπο συσπείρωσης των γυναικών ψηφοφόρων. Ο Τζο Μπάιντεν αγωνίζεται σήμερα στις δημοσκοπήσεις, αλλά τα πάει καλύτερα όταν το χάσμα μεταξύ των δύο φύλων μεγαλώνει και οι γυναίκες συσπειρώνονται γύρω από την υποψηφιότητά του για επανεκλογή. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση του NBC δείχνει ότι ενώ ο Μπάιντεν υστερεί σε σχέση με τον Τραμπ σε πολλά θέματα (όπως η εγκληματικότητα, η οικονομία και η μετανάστευση), ο Δημοκρατικός υποψήφιος έχει σαφές πλεονέκτημα στο θέμα των αμβλώσεων. Σε αυτό το θέμα, ο Μπάιντεν προηγείται με 44% έναντι 32% – ένα πλεονέκτημα 12 μονάδων.
Είναι προς το συμφέρον του Μπάιντεν να διευρύνει το χάσμα μεταξύ των δύο φύλων και να καταστήσει την άμβλωση το τεστ κρίσεως για αυτές τις εκλογές. Ένας τρόπος για να το κάνει αυτό είναι να αναδείξει τις τρελές θεωρίες συνωμοσίας που δείχνουν ότι το κίνημα Τραμπ έχει μια ανθυγιεινή εμμονή με μια πολύ αγαπητή νεαρή γυναίκα που είναι το έμβλημα της γυναικείας ανεξαρτησίας και ισχυρή υποστηρίκτρια της αναπαραγωγικής ελευθερίας. Αν το GOP επιμένει να συμπεριφέρεται σαν φρικιό, τότε οι Δημοκρατικοί θα πρέπει να αγκαλιάσουν το δώρο που τους δόθηκε.
Πηγή : The Nation
