Οι αυτοκινητοβιομηχανίες εισέρχονται στην τρίτη εβδομάδα της πρώτης ταυτόχρονης απεργίας εναντίον των τριών μεγάλων εταιρειών και για πρώτη φορά, ένας εν ενεργεία πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, προσχώρησε μαζί τους στη γραμμή αγορών. Στελέχη της General Motors, της Ford και του Stellantis απορρίπτουν τα αιτήματα των εργαζομένων επικαλούμενοι την κλιματική κρίση. Λένε ότι είναι αδύνατο να δώσουν στους εργαζόμενους αυτό που θέλουν, ενώ παράλληλα κάνουν μια γρήγορη μετάβαση στην κατασκευή ηλεκτρικών οχημάτων.
Στις 14 Σεπτεμβρίου, ο Διευθύνων Σύμβουλος της Ford, Jim Farley, είπε ότι οι απαιτήσεις του συνδικάτου – υψηλότεροι μισθοί, καλύτερες ώρες, τερματισμός της κλιμακωτής απασχόλησης και εγγυημένη ασφάλεια εργασίας σε μια μετάβαση στην πράσινη ενέργεια – θα μπορούσαν να οδηγήσουν την εταιρεία σε χρεοκοπία. Η Mary Barra, η διευθύνουσα σύμβουλος της GM, είπε ότι οι απαιτήσεις του συνδικάτου είναι «μη ρεαλιστικές» και θα κάνουν τη GM λιγότερο ανταγωνιστική. Τα μεγάλα καταστήματα επανέλαβαν αυτούς τους ισχυρισμούς, υποστηρίζοντας ακόμη και ότι η απεργία του UAW θα βλάψει το περιβάλλον εμποδίζοντας την παραγωγή EV.
Αλλά αυτά τα εταιρικά επιχειρήματα υπονομεύονται από το γεγονός ότι αυτές οι εταιρείες έχουν εγκρίνει δισεκατομμύρια σε εξαγορές μετοχών, ειδικά μερίσματα και αποζημιώσεις στελεχών. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες θα μπορούσαν να έχουν επενδύσει αυτά τα χρήματα σε αποζημιώσεις εργαζομένων και ηλεκτρικά οχήματα, αλλά αντ’ αυτού τα κατευθύνουν προς τους μετόχους.
Άνθρωποι με εμπειρία στην κυβέρνηση φαίνεται να είναι στο πλευρό τους. Το 2009, ο Steve Rattner, ο πρώην «τσάρος αυτοκινήτων» του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και ο αρχικός διαπραγματευτής της συμφωνίας πτώχευσης της GM μετά το 2008, βοήθησε το UAW να δεχτεί περικοπές 11 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε μισθούς και επιδόματα. Τώρα, ο Rattner ισχυρίζεται ότι τα αιτήματα των εργαζομένων είναι υπερβολικά και θα μπορούσαν να προκαλέσουν την ήττα των Δημοκρατικών στις επόμενες προεδρικές εκλογές.
Ταυτόχρονα, τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης έχουν επικεντρωθεί στο πώς η απεργία θα μπορούσε να βλάψει τους Αμερικανούς καταναλωτές, ενώ αγνοούν το γεγονός ότι οι εργάτες αυτοκινήτων δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν τα αυτοκίνητα που κατασκευάζουν. Ίσως η πιο περίπλοκη πρόκληση για τις απαιτήσεις του συνδικάτου, ωστόσο, είναι η κριτική ότι η UAW – τα περισσότερα μέλη της οποίας υποστηρίζουν μια κίνηση προς τα ηλεκτρικά οχήματα – θα βλάψει τελικά το περιβάλλον.
Αλλά στη δεκαετία του 1990, η GM είχε ακόμα την ευκαιρία να οδηγήσει τη στροφή της βιομηχανίας στα ηλεκτρικά οχήματα. Μέχρι το 1996, η GM διέθετε χιλιάδες ηλεκτρικά αυτοκίνητα στους δρόμους, τα οποία κυριολεκτικά συνέτριψε τρία χρόνια αργότερα, αφού οι συναλλαγές από τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων χαλάρωσαν τις κυβερνητικές εντολές για την κατασκευή EV και επέτρεψαν στις αυτοκινητοβιομηχανίες να εγκαταλείψουν το έργο.
Καθώς η GM ξόδεψε περισσότερα για εξαγορές, η εταιρεία συρρικνώθηκε. Το 1986, η GM απασχολούσε σχεδόν 900.000 άτομα. Σήμερα απασχολεί 167.000.
Από τους κατασκευαστές φαρμακευτικών προϊόντων και τους μεγάλους τεχνολογικούς γίγαντες μέχρι τις πετροχημικές εταιρείες, οι εταιρείες σε όλη την οικονομία έχουν καταργήσει τις δικές τους εταιρείες για να πληρώσουν τους μετόχους. Σε μια ανάλυση, ο Lazonick διαπίστωσε ότι μεταξύ 2012 και 2021, οι 474 εταιρείες που περιλαμβάνονται στον δείκτη S&P 500 διοχέτευσαν 5,7 τρισεκατομμύρια δολάρια σε αγορές μετοχών, ή το 55 τοις εκατό του συνδυασμένου καθαρού εισοδήματός τους. Κατέβαλαν επίσης 4,2 τρισεκατομμύρια δολάρια στους μετόχους ως μερίσματα, ένα άλλο 41 τοις εκατό του καθαρού εισοδήματός τους.
Οι εργατικές οργανώσεις και οι ακτιβιστές για το κλίμα μοιράζονται έναν κοινό στόχο: μια νέα οικονομία που πληρώνει δίκαια τους εργαζόμενους και δεν καταστρέφει τη γη. Και οι δύο ομάδες συνειδητοποιούν ότι μια δίκαιη οικονομία είναι ένας δρόμος τόσο για την ενδυνάμωση των εργαζομένων όσο και για την προστασία του κλίματος. Καταλαβαίνουν ότι η ληστρική εξόρυξη πλούτου, όπως οι εξαγορές μετοχών, αποτελούν εμπόδια. Ο Trevor Dolan, επικεφαλής της πολιτικής βιομηχανίας και εργατικού δυναμικού στην ομάδα υπεράσπισης του κλίματος Evergreen Action, εξήγησε: «Οι κλιματικές ομάδες στέκονται σε αλληλεγγύη με τους εργαζόμενους, επειδή αυτό είναι ένα σημείο καμπής στη μετάβαση στην πράσινη ενέργεια».
Καθώς ο Μπάιντεν προχωρά για να τηρήσει την υπόσχεσή του να είναι ο πιο φιλο-εργατικός πρόεδρος της Αμερικής, το να στέκεται στη γραμμή πικετοφορίας δεν αρκεί. Για να υποστηρίξει πραγματικά τους εργαζόμενους, θα πρέπει να βεβαιωθεί ότι τα οικονομικά κίνητρα των εταιρειών είναι ευθυγραμμισμένα με τις ανάγκες των εργαζομένων τους.
Η απαγόρευση εξαγορών μετοχών, τα υπερβολικά μερίσματα των μετόχων ή η εκτίναξη των αποζημιώσεων στελεχών θα επαναφέρει τα κίνητρα της εταιρείας και θα απελευθερώσει τρισεκατομμύρια δολάρια για τους εργαζόμενους και το κλίμα. Υπάρχουν αρκετοί πόροι για την εφαρμογή τεχνολογίας μετασχηματισμού και για να διασφαλιστεί ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπή ζωή. Οι οργανωτές εργασίας και οι ακτιβιστές για το κλίμα έχουν έναν κοινό εχθρό: μια τάξη δισεκατομμυριούχων που σκοπεύει να συσσωρεύσει πόρους για τον εαυτό τους.
ΠΗΓΗ: thenation.com
