Γράφει ο Γιάννης Κουτρουμπής
Follow @j_koutroubis
Είναι πολύ σημαντικό να υπενθυμίζεται η πρόσφατη πολιτική ιστορία του τόπου, προκειμένου να μπορεί κανείς να διορθώνει τα λάθη του και να μπορεί να δικαιολογήσει τις σωστές κινήσεις που πιθανόν έχει κάνει. Στο κείμενο αυτό θα γίνει μία σύντομη αναδρομή στην πολιτική ιστορία του τελευταίου έτους.
Πριν από περίπου ένα χρόνο, ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέγεται πρώτο κόμμα στις εκλογές του 2015, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν μετά την πτώση της Κυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, διότι δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν τον απαιτούμενο αριθμό ψήφων για να εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Μετά την εκλογή του κυβερνώντος κόμματος εκκρεμεί το ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης στα θέματα του μνημονίου, θέματα που ο κ. Τσίπρας προσωπικά είχε δηλώσει πως θα αλλάξουν άρδην. Εκείνη την περίοδο ο Υπουργός Οικονομικών κ. Βαρουφάκης έκανε μία σειρά από κινήσεις που γρήγορα απέβησαν μοιραίες.
Σύντομα το πρόγραμμα του δεύτερου μνημονίου έληξε και τότε άρχισαν τα πραγματικά προβλήματα να κάνουν την εμφάνιση τους, όπως η πλήρης οικονομική καταστροφή των τραπεζών, η επιβολή του περιορισμού των κεφαλαιακών ελέγχων. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά ο κ. Τσίπρας αποφάσισε να προκηρύξει δημοψήφισμα, το οποίο ανέδειξε νικητή το όχι στο μνημόνιο.
Το αποτέλεσμα αυτό ο Πρωθυπουργός το πήρε και πήγε να διαπραγματευτεί για νέο μνημόνιο, πράγμα που από μόνο του είναι παράλογο. Κατόπιν μίας μεγάλης διαπραγμάτευσης (17ωρης) υπογράφηκε το τρίτο μνημόνιο, και μετά την έγκριση του από το Κοινοβούλιο, κατευθύνθηκε η χώρα προς τις εκλογές.
Στην ουσία, ο ΣΥΡΙΖΑ πήγε διαλυμένος στις εκλογές, καθώς η αριστερή πτέρυγα σύσσωμη ανεξαρτητοποιήθηκε και προέβη στην δημιουργία νέου κόμματος στα αριστερά του κόμματος από το οποίο προερχόταν. Ακόμη, στις εκλογές αυτές ήταν πλέον ξεκάθαρο ότι επρόκειτο οι πολίτες να εγκρίνουν ή να απορρίψουν τις μεταρρυθμίσεις του τρίτου μνημονίου, κάτι που τελικά και έκαναν οι πολίτες επανεκλέγοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο κόμμα.
Κατόπιν όλων αυτών συνέχισε το πρόβλημα των ροών μετανάστευσης από την Συρία, το οποίο ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής της Κυβέρνησης για ανοιχτά σύνορα, μία δήλωση που έγινε από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, όταν ανέλαβε τα καθήκοντα του τον Ιανουάριο του 2015.
Ο ένας χρόνος που βρίσκεται στην Κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο και ότι πολλές φορές γίνονται πολλά σφάλματα, τόσο σε διπλωματικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο εσωτερικής πολιτικής προκαλώντας ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα, όπως για παράδειγμα το προσφυγικό, οπού θα πρέπει πλέον να φιλοξενηθούν πολλοί πρόσφυγες χωρίς η Ελλάδα να είναι καλυμμένη, ούτε από πλευράς χώρου, ούτε από πλευράς πόρων.
Πέρα όμως από όλα αυτά που ανήκουν στο παρελθόν και πέρα από την ολική αλλαγή πλεύσης που έχει σημειωθεί στην πολιτική που ασκεί η Κυβέρνηση μετά την υπογραφή του μνημονίου, θα πρέπει να δημιουργηθεί μία συμμαχία των πολιτικών δυνάμεων προκειμένου να μπορεί η νέα Κυβέρνηση που θα προκύψει να διαπραγματευθεί αποτελεσματικά χωρίς οι εταίροι να έχουν κάποια εναλλακτική κυβερνητική λύση και χωρίς να υπάρχει πολιτική αστάθεια.
Κάτι που έχει γίνει πλέον αντιληπτό από πολλούς είναι ότι οι δανειστές δίνουν περισσότερη σημασία στην κυβερνητική και πολιτική σταθερότητα παρά στις επιμέρους πολιτικές του κάθε κυβερνώντος κόμματος είτε αυτό είναι αριστερό είτε αυτό είναι δεξιό.
Εν κατακλείδι, όλη η πολιτική ιστορία από το ξέσπασμα της κρίσης μέχρι σήμερα δείχνει πως θα πρέπει επιτέλους να υπάρξει πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα προκειμένου να μπορέσει να δώσει το μήνυμα ότι μπορεί να διαπραγματευτεί ενωμένη η πολιτική της ηγεσία και χωρίς να δίνει στους δανειστές δεύτερες και τρίτες πολιτικές λύσεις. Όταν πλέον θα έχει λυθεί το πρόβλημα θα μπορέσει να επανέλθει και το πολιτικό σύστημα στους κανονικούς ρυθμούς λειτουργίας του, αλλάζοντας φυσικά τις παθογένειες που έχουν δημιουργήσει με την σειρά τους κάποια από τα σημερινά προβλήματα.
