Ο Ντέιβιντ Πετρέους, ένας απόστρατος στρατηγός του αμερικανικού στρατού, ήταν διοικητής της αύξησης των στρατευμάτων στο Ιράκ, την Κεντρική Διοίκηση των ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ/ΗΠΑ. Δυνάμεις στο Αφγανιστάν. Ο Frederick W. Kagan είναι ανώτερος συνεργάτης και διευθυντής του Critical Threats Project στο American Enterprise Institute.
Η ταχεία ουκρανική ανακάλυψη και πρόοδος που πολλοί ήλπιζαν δεν έχει συμβεί. Η κάλυψη των μέσων ενημέρωσης έχει γίνει πιο ζοφερή τις τελευταίες εβδομάδες λόγω αποσπασματικών δημοσιογραφικών λογαριασμών από το μέτωπο και αναφερόμενων εκτιμήσεων πληροφοριών από δυτικούς αναλυτές. Τα νέα δεν ήταν σπουδαία. Ο αγώνας εναντίον της Ρωσίας έχει αποδειχθεί αιματηρός και αργός.
Αλλά οι παρατηρητές θα ήταν σοφό να μετριάσουν την απαισιοδοξία τους. Ο πόλεμος δεν εξελίσσεται με γραμμικό τρόπο. Οι αμυντικοί μπορούν να κρατηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα και μετά να σπάσουν ξαφνικά, επιτρέποντας σε έναν επιτιθέμενο να κάνει γρήγορες νίκες προτού η άμυνα σταθεροποιηθεί πιο πίσω. Οι Ουκρανοί στοχεύουν να δημιουργήσουν ακριβώς αυτό το αποτέλεσμα — και υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι μπορούν. Η επιθετική ώθηση της Ουκρανίας απέχει πολύ από το να έχει τελειώσει. Στην πραγματικότητα, είναι ακόμα στα αρχικά στάδια – μόλις 10 εβδομάδες σε αυτό που είναι πιθανό να διαρκέσει τουλάχιστον τέσσερις ακόμη μήνες.
Η διείσδυση σε μια σύγχρονη άμυνα σε βάθος, όπως οι Ρώσοι που έχουν εγκατασταθεί στη νότια Ουκρανία, είναι μια μεγάλη παραγγελία για κάθε στρατό. Ο στρατός των ΗΠΑ το έχει κάνει δύο φορές στη σύγχρονη μνήμη, και τις δύο φορές εναντίον του Ιράκ. Το 1991, αφού χτύπησε τις ιρακινές δυνάμεις για 39 ημέρες από αέρος, ένας συνασπισμός υπό την ηγεσία των ΗΠΑ 650.000 στρατιωτών διείσδυσε και υπερκερμάτισε την ιρακινή άμυνα, συντρίβοντας τον ιρακινό στρατό σε 100 ώρες. Το 2003, μια μικρότερη δύναμη υπό την ηγεσία των ΗΠΑ κατέστρεψε έναν άσχημα υποβαθμισμένο ιρακινό στρατό μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Οι ρωσικές δυνάμεις έχουν προετοιμάσει εκτεταμένες άμυνες σε βάθος, αποτελούμενες από φαρδιές, βαθιές ζώνες από επιδέξια τοποθετημένες νάρκες, αντιαρματικές τάφρους και άλλα εμπόδια. Στρατιώτες εξοπλισμένοι με drones κατευθύνουν σημαντικά πυρά πυροβολικού εναντίον οποιωνδήποτε ουκρανικών μονάδων προσπαθούν να περάσουν. Γενικότερα, ο ρωσικός στρατός έχει υιοθετήσει μια ελαστική άμυνα, στην οποία τα στρατεύματά του αρχικά υποχωρούν και στη συνέχεια αντεπιτίθενται μόλις οι ουκρανικές δυνάμεις πάρουν απώλειες και αρχίσουν να κουράζονται.
Οι ουκρανικές δυνάμεις προχωρούν σε δύο βασικές περιοχές — στην κεντρική περιφέρεια Zaporizhzhia κοντά στο Robotyne στο δρόμο προς Tokmak και Melitopol και στην ανατολική περιφέρεια Zaporizhzhia νότια της Velyka Novosylka σε μια γραμμή προς το Berdyansk. Οι Ουκρανοί φαίνεται να έχουν διεισδύσει τουλάχιστον στην πιο εμπρός ζώνη των ρωσικών ναρκών και άμυνας και στις δύο περιοχές, και η προέλασή τους στην περιοχή Robotyne φαίνεται να επιταχύνεται. Έχουν επίσης πάρει πίσω κάποιο σημαντικό έδαφος γύρω από το Bakhmut, η οποία είναι η μόνη πόλη που μπόρεσε να καταλάβει η Ρωσία κατά τη διάρκεια της δικής της δαπανηρής επίθεσης τον περασμένο χειμώνα. Επίσης, καταστρέφουν περιουσιακά στοιχεία σε ρωσικά κατεχόμενα εδάφη, αφαιρούν μονάδες πυροβολικού, στρατηγεία και περιοχές εγκατάστασης εφεδρικών δυνάμεων, καθώς και στοχεύουν σε βασικές αποθήκες ανεφοδιασμού και διαδρομές για να δυσκολέψουν τη Ρωσία να διατηρήσει την άμυνά της. Για να το θέσω απλά, η Ουκρανία ασκεί πίεση στον αντίπαλό της μέχρι να σπάσει κάτι, οπότε θα δεσμεύσει τις εφεδρείες της και θα χτυπήσει.
Το πιο σημαντικό, η Ρωσία δεν διαθέτει μεγάλα επιχειρησιακά αποθέματα. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε ουκρανική παραβίαση των υπαρχουσών γραμμών θα είναι δύσκολο να συνδεθεί γρήγορα. Σε αυτό στηρίζεται η Ουκρανία. Μια μικρή παραβίαση θα μπορούσε να αποφέρει σχετικά ξαφνικά και γρήγορες νίκες. Εάν αυτά υλοποιηθούν, ο πανικός μεταξύ των ρωσικών δυνάμεων θα μπορούσε να πολλαπλασιάσει τις ευκαιρίες της Ουκρανίας να διατηρήσει την ορμή της.
Οι Ουκρανοί γνωρίζουν ότι παλεύουν για την ίδια τους την επιβίωσή τους και η συνολική κινητοποίηση της χώρας σε όλους τους τομείς της κοινωνίας αποτελεί απόδειξη της θέλησης και της αποφασιστικότητάς τους.
Για τους δυτικούς παρατηρητές, είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου αυτή τη μεγάλη εικόνα όταν παρακολουθούμε τον εξαντλητικό αγώνα της Ουκρανίας. Και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής δεν πρέπει να σφίγγουν τα χέρια τους για την αντεπίθεση που δεν αποφέρει γρήγορα κέρδη. Αυτός θα είναι ένας μακρύς πόλεμος και χρειαζόμαστε να επικρατήσει η Ουκρανία.
Η Ουκρανία χρειάζεται δυνατότητες κρούσης ακριβείας μεγάλης εμβέλειας όπως το Τακτικό Πυραυλικό Σύστημα του Στρατού των ΗΠΑ (ATACMS). Χρειάζεται πυρομαχικά διασποράς για τους πυραύλους του, όχι μόνο τους πυροβολικούς του. Χρειάζεται περισσότερα πυρομαχικά για να διατηρήσει την επίθεση. Και χρειάζεται την ταχεία παράδοση των F-16. Στην πραγματικότητα, η Ουκρανία χρειαζόταν αυτές τις δυνατότητες πριν από μήνες.
Η παροχή των Ηνωμένων Πολιτειών με περισσότερα από 44 δισεκατομμύρια δολάρια σε όπλα, πυρομαχικά και βοήθεια ήταν εξαιρετικά εντυπωσιακή. Αλλά πρέπει να κάνουμε περισσότερα, και πρέπει να το κάνουμε με μεγαλύτερη αίσθηση επείγοντος. Η ώρα για δράση είναι τώρα.
