Δύο μήνες πριν από την ημέρα των εκλογών, οι υποψήφιοι μόλις ξεκίνησαν.
Η Labor Day σηματοδοτεί την παραδοσιακή έναρξη της προεκλογικής περιόδου των προεδρικών εκλογών – ωστόσο, σε αυτό το σημείο του ημερολογίου, οι κύριοι υποψήφιοι έχουν συνήθως ξεκινήσει την προεκλογική τους εκστρατεία εδώ και μήνες. Όχι όμως σε αυτόν τον εκλογικό κύκλο. Αυτή η κούρσα έχει έναν νέο υποψήφιο, και τόσο αυτή όσο και ο παλιός προσπαθούν να προσδιορίσουν τις διαφορές τους.
Μετά την αποχώρηση του προέδρου Τζο Μπάιντεν από την κούρσα τον Ιούλιο, η αντιπρόεδρος Κάμαλα Χάρις έπρεπε να συγκροτήσει γρήγορα μια εθνική εκστρατεία. Ήδη, ορισμένες διαφορές μεταξύ αυτής και του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ είναι έντονες. Η κ. Χάρις προσφέρει μια αισιόδοξη άποψη για τη χώρα και το μέλλον της και έχει σε μεγάλο βαθμό αρνηθεί να απαντήσει στις αιχμές του κ. Τραμπ. Ο κ. Τραμπ έχει επιλέξει να κάνει το «αμερικανικό μακελειό», τον όρο που επινόησε στην εναρκτήρια ομιλία του το 2017, το βασικό του θέμα. Οι νύξεις μετριοπάθειας που ήρθαν μετά την παρ’ ολίγον δολοφονία του τον Ιούλιο μοιάζουν να ανήκουν στο παρελθόν.
Ως προς τον χαρακτήρα, το ύφος, τον τόνο, την προοπτική, την αξιοπρέπεια και, ναι, τη φυλή και το φύλο, οι δύο υποψήφιοι είναι διαφορετικοί.
Οι διαφορές μεταξύ τους στην ουσία της πολιτικής, ωστόσο, είναι κάπως πιο ασαφείς. Εκτός από ορισμένες λεπτομέρειες -όπως η κατασκευή του τείχους στα σύνορα, η διενέργεια μαζικών απελάσεων και η αύξηση των δασμών- ο κ. Τραμπ δεν έχει ποτέ περιγράψει λεπτομερώς μια συγκεκριμένη ατζέντα. (Οι υποστηρικτές του στο Project 2025 ετοίμασαν ένα έντονα συντηρητικό σχέδιο για τη δεύτερη θητεία του, αν και ο κ. Τραμπ αποστασιοποιήθηκε από αυτό από τη στιγμή που αποτέλεσε πολιτικό βάρος). Όσον αφορά την κ. Χάρις, η φιλανθρωπική άποψη είναι ότι είχε ελάχιστο χρόνο για να αναπτύξει λεπτομερείς προτάσεις. Η λιγότερο γενναιόδωρη άποψη είναι ότι θέλει να αποφύγει να αποκαλύψει πολλές λεπτομέρειες, για να μην αποξενώσει τη μία ή την άλλη εκλογική ομάδα. Το να στηρίζεται σε «δονήσεις» έχει λειτουργήσει καλά για εκείνη μέχρι στιγμής- έχει πάρει ένα μικρό προβάδισμα στις εθνικές δημοσκοπήσεις και οι έρευνες δείχνουν ότι έχει γίνει ανταγωνιστική σε όλες τις πολιτείες που δίνουν τη μάχη.
Αλλά η καινοτομία της εκστρατείας της κ. Χάρις έχει αρχίσει να εξαντλείται ως δικαιολογία για τη δημοσιοποίηση μόνο των σκαριφημάτων μιας πλατφόρμας. Υπόσχεται «έναν νέο δρόμο προς τα εμπρός», παρουσιάζοντας τον εαυτό της ως παράγοντα αλλαγής, παρόλο που είναι η εν ενεργεία αντιπρόεδρος και παίρνει τα εύσημα για τα στοιχεία της ατζέντας του Μπάιντεν με τα οποία θέλει να συνδεθεί, όπως το ανώτατο όριο για το κόστος της ινσουλίνης των ηλικιωμένων και το σχέδιο της κυβέρνησης για το κλίμα. Όπως δείχνει η πρόσφατη άνοδος των ποσοστών προτίμησής της, οι εντυπώσεις των ψηφοφόρων γι’ αυτήν είναι εύπλαστες και οι ομάδες εστίασης δείχνουν ότι πολλοί έχουν απορίες σχετικά με το τι πρεσβεύει.
Τι γνωρίζουμε μέχρι στιγμής; Όσο αραιά και αν είναι, τα σχέδια που έχουν δημοσιεύσει οι υποψήφιοι μοιράζονται κάποια κοινά στοιχεία, αντανακλώντας τη λαϊκιστική στροφή στην πολιτική της χώρας. Ο κ. Τραμπ απευθύνθηκε στους εργαζόμενους της Νεβάδα προτείνοντας την κατάργηση των φόρων στα φιλοδωρήματα. Η κα Χάρις τον αντέγραψε. Κανένας από τους δύο υποψηφίους δεν έχει σχέδιο για να διορθώσει την κλιμακούμενη πορεία του χρέους της χώρας. Αν και σε αυτό το σημείο, ο κ. Τραμπ παρουσιάζει μια πιο ανησυχητική ατζέντα- το μοντέλο προϋπολογισμού Penn Wharton του Πανεπιστημίου της Pennsylvania υπολογίζει ότι θα προσθέσει 5,8 τρισεκατομμύρια δολάρια στο πρωτογενές έλλειμμα σε μια δεκαετία, ενώ η κ. Χάρις θα προσθέσει μόνο 1,2 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Αν και οι λεπτομέρειες είναι λίγες, η κα Χάρις σχεδιάζει μια πιο σοφή πορεία. Έχει δίκιο να δίνει έμφαση στην ενίσχυση της προσφοράς κατοικιών, το κλειδί για τη μείωση του κόστους στέγασης, και να προτείνει την ενίσχυση αποτελεσματικών προγραμμάτων καταπολέμησης της φτώχειας, όπως η έκπτωση φόρου για τα παιδιά και η έκπτωση φόρου εισοδήματος. Σε αντίθεση με τον κ. Τραμπ, αναγνωρίζει το γεγονός της κλιματικής αλλαγής, δεν απειλεί την ανεξαρτησία του υπουργείου Δικαιοσύνης και επιδιώκει ισχυρή προστασία των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων. Ο κ. Τραμπ, εν τω μεταξύ, προσφέρει ένα πολύ λιγότερο ελκυστικό εσωτερικό πρόγραμμα, εστιάζοντας στην παράνομη μετανάστευση, τους δασμούς και τον τερματισμό της μετάβασης στην πράσινη ενέργεια, και δικαίως θρηνεί για την παράνομη μετανάστευση χωρίς να προσφέρει λύσεις στο πρόβλημα.
Στην εξωτερική πολιτική, η κ. Χάρις έχει αντλήσει ίσως τις σαφέστερες διαφορές της με τον κ. Τραμπ. Έχει επικροτήσει το έργο του κ. Μπάιντεν για την ενίσχυση των συμμαχιών των ΗΠΑ, όπως το ΝΑΤΟ, υποσχέθηκε να σταθεί στο πλευρό της Ουκρανίας και υπερασπίστηκε με έμφαση τον παραδοσιακό ηγετικό ρόλο της Αμερικής στον κόσμο. Ο υποψήφιος αντιπρόεδρος του κ. Τραμπ, ο γερουσιαστής Τζέι Ντι Βανς (Οχάιο), συμμερίζεται τη νεοϊσολαριστική κοσμοθεωρία του πρώην προέδρου. Η επιλογή του κ. Βανς από τον Τραμπ υποδηλώνει ότι θα συνεχίσει να αμφισβητεί τις παραδοσιακές συμμαχίες, ενώ θα είναι χαλαρός με αντιπάλους όπως ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν.
Με άλλα λόγια, οι ουσιαστικές αντιθέσεις μεταξύ της κ. Χάρις με τον κ. Τραμπ την κάνουν γενικά να φαίνεται καλύτερη. Αλλά θα πρέπει οι Αμερικανοί να συμβιβαστούν; Οι εκστρατείες έχουν καθορίσει την πολιτική προς τα κάτω. Ο εκλογικός κύκλος του 2012, όταν ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα έτρεξε εναντίον του πρώην κυβερνήτη της Μασαχουσέτης Μιτ Ρόμνεϊ, ήταν η τελευταία φορά που μια προεδρική κούρσα στράφηκε σε ουσιαστική συζήτηση. Η κ. Χάρις λέει ότι θέλει να εξυψώσει την αμερικανική πολιτική, μια επιταγή για την οποία ο κ. Τραμπ έδειξε και πάλι ελάχιστο ενδιαφέρον. Ως εκ τούτου, έχει την ευκαιρία να αναβαθμίσει την εκστρατεία της, εμβαθύνοντας στην ουσία.
