Η δυτική συμμαχία δεν θα επιβίωνε από άλλη μια θητεία Τραμπ
Της Jennifer Rubin
Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς προσέφερε πρόσφατα ασυνήθιστα ένθερμους επαίνους για την ηγεσία του προέδρου Μπάιντεν. “Νομίζω ότι ο Τζο Μπάιντεν είναι κάποιος που είναι πολύ σαφής, που ξέρει ακριβώς τι κάνει και που είναι ένας από τους πιο έμπειρους πολιτικούς στον κόσμο, ειδικά όταν πρόκειται για τη διεθνή πολιτική”, δήλωσε στον απόηχο μιας συνάντησης της Ομάδας των Επτά που οριστικοποίησε ένα δάνειο ύψους 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων προς την Ουκρανία, το οποίο υποστηρίζεται από δεσμευμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία. Πρόσθεσε ότι ο Μπάιντεν “ακολούθησε μια πολιτική που οδήγησε στη σωστή οικονομική ανάπτυξη της χώρας, που βοήθησε να διασφαλιστεί ότι η ειρήνη και η ασφάλεια βρίσκονται σε καλά χέρια και ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες παίζουν πραγματικά το ρόλο τους στον κόσμο”.
Ένας τέτοιος έπαινος από έναν κρίσιμο σύμμαχο έρχεται σε αντίθεση με τη σκωπτική ρητορική των Ρεπουμπλικανών. Επιπλέον, αντικατοπτρίζει τον βαθμό στον οποίο ο Μπάιντεν αποκατέστησε τις συμμαχίες των Ηνωμένων Πολιτειών που είχαν φθαρεί υπό τον προκάτοχό του και σφυρηλάτησε ένα ενιαίο μέτωπο για την υποστήριξη της δημοκρατίας και της ευρωπαϊκής ασφάλειας. Οι New York Times παραδέχθηκαν ότι η G-7 “ήταν ένα ακόμη παράδειγμα αδιαμφισβήτητης αμερικανικής ηγεσίας της Δύσης, ιδίως σε επίμαχα ζητήματα πολέμου και ειρήνης”.
Το σχόλιο του Σολτς έδωσε μια γεύση από την αγωνία των Ευρωπαίων ηγετών για το ενδεχόμενο να επιστρέψει στην εξουσία ο κακοποιός και πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ – ένας δηλωμένος απομονωτιστής, ζητωκραυγαστής του Βλαντιμίρ Πούτιν και καθ’ όλα άσχετος με την εξωτερική πολιτική. Ο συνταξιούχος αντισυνταγματάρχης Alexander Vindman δήλωσε στον David Rothkopf, γράφοντας για το New Republic, ότι “μια νίκη του Τραμπ το 2024 θα οδηγούσε αναμφίβολα στο τέλος της αμερικανικής υποστήριξης προς την Ουκρανία”. Χωρίς την αμερικανική υποστήριξη, υποστήριξε ο Vindman, η Ουκρανία πιθανότατα θα αναγκαστεί να διαπραγματευτεί την παραχώρηση των εδαφών της, παραδίδοντας στον Πούτιν μια νίκη τεράστιας σημασίας. Σε εκείνο το σημείο, η ένταξη της Γεωργίας, της Μολδαβίας και της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα ήταν νεκρό γράμμα και οι χώρες της Βαλτικής θα φοβόντουσαν για τη δική τους εδαφική ακεραιότητα.
Ο Μπάιντεν καταλαβαίνει πάρα πολύ καλά τον πανικό των συμμάχων. Στα ταξίδια του για την Ημέρα της Αποκάλυψης, υποστήριξε ρητά ότι το ΝΑΤΟ πρέπει να αντισταθεί στην επιθετικότητα προκειμένου να διατηρήσει την πίστη σε εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους για να ελευθερώσουν την Ευρώπη πριν από 80 χρόνια. “Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο στο να ταξιδεύει ένας σύγχρονος πρόεδρος των ΗΠΑ στην Ευρώπη για να επικαλεστεί την κοινή ιστορία της νίκης επί της τυραννίας”, ανέφερε το CNN. “Αλλά κανένας άλλος αρχιστράτηγος δεν το έχει κάνει αυτό αφού ο προκάτοχός του προσπάθησε να καταστρέψει τη δημοκρατία για να παραμείνει στην εξουσία”. Ο φόβος για “μια επιστροφή στο χάος που προκάλεσε ο Τραμπ στους Ευρωπαίους συμμάχους” παρέμεινε αισθητός καθ’ όλη τη διάρκεια της επίσκεψης και στη συνέχεια.
Ο κίνδυνος που θέτει ο Τραμπ για τη Δύση κάνει την προσκύνηση των γερακιών Ρεπουμπλικάνων στον Τραμπ ακόμη πιο ενοχλητική. Ο ηγέτης της μειοψηφίας της Γερουσίας Μιτς Μακόνελ (R-Ky.) έκανε έναν “γύρο νίκης” (με τους συμμάχους του στη Γερουσία να παρατάσσονται για να ταΐσουν με το κουτάλι τους επαίνους στους New York Times) μόλις το νομοσχέδιο για τη βοήθεια προς την Ουκρανία πέρασε καθυστερημένα. Είπε στους Times: “Προφανώς αυτό ήταν ένα πρόβλημα των Ρεπουμπλικανών. … Για το μεγαλύτερο μέρος αυτού του χρόνου, ένιωθα σαν να ήμουν ο μόνος Ρεπουμπλικανός Ρεπουμπλικάνος που είχε απομείνει”. Υπό το πρίσμα της δηλωμένης ανησυχίας του για την Ουκρανία, η υποκρισία του να αγκαλιάζει τον Τραμπ είναι σαγόνι-καρφιά.
Τι ακριβώς πιστεύει ότι θα συμβεί αν εκλεγεί ξανά ο Τραμπ, τον οποίο τώρα υποστηρίζει; Το “ρεπουμπλικανικό πρόβλημα” υπάρχει επειδή οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν ευλαβικά παραταχθεί πίσω από ένα κανίς του Πούτιν, η επιστροφή του οποίου τρομοκρατεί τους δημοκρατικούς συμμάχους μας. Αντί να αντισταθούν στον Τραμπ, όπως έκαναν η Λιζ Τσένι και άλλοι, ο Μακόνελ και ορισμένα ρεπουμπλικανικά γεράκια θα τσεπώσουν τα εύσημα για τη διάσωση της Ουκρανίας, ενώ θα υποστηρίξουν τον υποψήφιο που σίγουρα θα υπογράψει τη θανατική της καταδίκη.
Επιπλέον, τα όποια δεινά που θα πλήξουν την Ευρώπη σε μια δεύτερη θητεία Τραμπ δεν θα περιοριστούν στην Ευρώπη. “Η διοίκηση Τραμπ θα προκαλέσει τους Ευρωπαίους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων: από την Κίνα έως το εμπόριο, το κλίμα έως τη Μέση Ανατολή”, προειδοποίησε μια τριάδα συγγραφέων από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων. “Ακόμη χειρότερα, ένας άλλος εφιάλτης κρύβεται κάτω από τους πιθανούς κλυδωνισμούς της εξωτερικής πολιτικής: ένας διεθνής συνασπισμός που θα μπορούσε να αναδυθεί ως πλαίσιο για τους λαϊκιστές στην Ευρώπη για να δημιουργήσουν ειδικούς δεσμούς με την Ουάσινγκτον του Τραμπ”. Και προσθέτουν: “Η επανεκλογή του Τραμπ θα μπορούσε κάλλιστα να ενθαρρύνει τη λαϊκιστική δεξιά στην Ευρώπη να παρεμποδίσει πιο έντονα τις κοινές πολιτικές και πρωτοβουλίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης”.
Η αδυναμία μεταξύ των δυτικών συμμάχων στο θέμα της Ουκρανίας θα ερμηνευθεί σχεδόν σίγουρα ως πράσινο φως για την Κίνα να επεκτείνει την επιρροή της στην Άπω Ανατολή και την Αφρική – και για τη Ρωσία να διπλασιάσει την επέλασή της στη Μέση Ανατολή, με αυξημένη υποστήριξη προς το Ιράν και τη Συρία. Όσοι Ρεπουμπλικάνοι ισχυρίζονται ότι υποστηρίζουν το Ισραήλ θα πρέπει να καταλάβουν ότι μια συνεργασία Πούτιν-Τραμπ θα ενθάρρυνε τους εχθρούς του Ισραήλ και τις κρατικά χρηματοδοτούμενες τρομοκρατικές ομάδες του Ιράν.
Δεν είναι να απορεί κανείς που η προπαγάνδα από τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης ακούγεται τόσο παρόμοια με αυτά που προέρχονται από τον Τραμπ και τους υποτακτικούς του MAGA media. Η Ρωσία και η εκστρατεία του Τραμπ έχουν κοινό στόχο να αποτρέψουν την επανεκλογή του Μπάιντεν. Το τελευταίο πράγμα που θέλουν οι Ρώσοι είναι άλλα τέσσερα χρόνια με τον Μπάιντεν να διατηρεί την αλληλεγγύη στην Ευρώπη, να αντιστέκεται στη ρωσική επιθετικότητα και να διεκδικεί την οικονομική και διπλωματική κυριαρχία των Ηνωμένων Πολιτειών. Αν το Κρεμλίνο τον είχε σχεδιάσει σε ένα εργαστήριο της Μόσχας, θα δυσκολευόταν να βρει ένα εξιλαστήριο θύμα τόσο χρήσιμο όσο ο Τραμπ.
Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι θα πρέπει να είναι προειδοποιημένοι. Δεν μπορούν να είναι υπέρ τόσο της αμερικανικής “εξαιρετικότητας” όσο και του Τραμπ- δεν μπορούν να πανηγυρίζουν για το καθεστώς μας ως υπερδύναμη και στη συνέχεια να επευφημούν τον υποψήφιο που θα το υπονομεύσει.
