Στις 11 Απριλίου, ο ηγέτης της ρωσικής αντιπολίτευσης και αρθρογράφος της Post, Βλαντιμίρ Καρα-Μούρζα, συνελήφθη έξω από το σπίτι του στη Μόσχα. Έκτοτε κατηγορήθηκε για «διάδοση εσκεμμένων ψευδών πληροφοριών», ένα έγκλημα που τιμωρείται με φυλάκιση έως και 15 ετών βάσει νόμων που ψήφισε η κυβέρνηση του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο. 24. Πέρασε το παρακάτω κείμενο στον δικηγόρο του κατά τη διάρκεια μιας από τις πρόσφατες συναντήσεις τους.
«Ο χειρότερος εφιάλτης του κρατούμενου είναι η σκέψη να τον ξεχάσουν».
Συχνά θα παρέθετα αυτή τη γραμμή που μεταδόθηκε από τον Irwin Cotler – μια μεγάλη προσωπικότητα στην κοινότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης του Καναδά και διεθνής δικηγόρος κρατουμένων συνείδησης, συμπεριλαμβανομένων των Andrei Sakharov, Natan Sharansky και Nelson Mandela – σε εκδηλώσεις και ακροάσεις κρατούνται σε όλο τον κόσμο για να επιστήσουν την προσοχή στα δεινά των πολιτικών κρατουμένων στη Ρωσία.
Η τελευταία φορά που θυμήθηκα αυτά τα λόγια ήταν στις αρχές Απριλίου, καθώς μίλησα στο Παρίσι σε μια ακρόαση για τους Ρώσους πολιτικούς κρατούμενους που φιλοξενούσε η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η συνέλευση ετοιμάζει έκθεση για το θέμα αυτό, η οποία θα εξεταστεί στην προσεχή σύνοδό της τον Ιούνιο. Δεν ήξερα ότι, μόλις μια εβδομάδα μετά την ακρόαση, θα ενταχθώ στις τάξεις των πολιτικών κρατουμένων που αποτελούν το αντικείμενο της έκθεσης.
Πάντα ήξερα πόσο αληθινά ήταν αυτά τα λόγια – και πόσο σημαντικές ήταν οι διεθνείς εκστρατείες αλληλεγγύης με τους κρατούμενους συνείδησης. Τώρα το νιώθω με το πετσί μου.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους, αυτές τις τελευταίες εβδομάδες, μίλησαν εκ μέρους μου και ζήτησαν την απελευθέρωσή μου. Νομοθέτες, υπουργοί, διπλωμάτες, αρχηγοί ΜΚΟ και ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κορυφαίοι βουλευτές από τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη και το Συμβούλιο της Ευρώπης. Οι πρόεδροι των επιτροπών εξωτερικών υποθέσεων από 19 νομοθετικά σώματα που έκαναν κοινή δήλωση και περισσότερα από 50 μέλη της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης που πρότειναν ψήφισμα για την υπόθεσή μου. Και η Διεθνής Αμνηστία, η οποία με έχει ορίσει ως κρατούμενο συνείδησης. Ευχαριστώ τον καθένα από εσάς. Μπορεί να μην ακούσω όλα τα μηνύματά σας μέσα σε αυτούς τους τοίχους της φυλακής, αλλά νιώθω την αλληλεγγύη σας – και είμαι βαθιά ευγνώμων.
Η μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη μου πηγαίνει στη γυναίκα μου, τη σύντροφό μου και την αδελφή ψυχή μου, Ευγενία. Έχοντας ήδη βοηθήσει να επαναφέρω τη ζωή δύο φορές μετά από δηλητηριάσεις που οργάνωσε το Κρεμλίνο, συνεχίζει τώρα τη δουλειά μου και ηγείται αυτής της εκστρατείας – ενώ φροντίζει τα δικά της καθήκοντα, το σπίτι μας και τα τρία παιδιά μας.
Η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι να έχεις δίπλα σου κάποιον που αναπνέει και βλέπει τον κόσμο όπως εσύ. Και παρόλο που, προς το παρόν, δεν είμαστε δίπλα-δίπλα σωματικά, νιώθω την αγάπη και τη στήριξή σας κάθε στιγμή.
Σύμφωνα με την (σχεδόν σίγουρα ελλιπή) καταμέτρηση του Κέντρου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Memorial, υπάρχουν εκατοντάδες κρατούμενοι συνείδησης στη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν. Άνθρωποι όπως ο Alexei Navalny, ο Andrei Pivovarov, η Lilia Chanysheva, ο Alexei Pichugin, ο Yuri Dmitriev, ο Pavel Zelensky και πολλοί, πολλοί άλλοι – που το μόνο «έγκλημα» τους είναι να έχουν ανεπιθύμητες πολιτικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις στο Κρεμλίνο.
Παρακαλώ θυμηθείτε τους. Παρακαλώ μιλήστε εκ μέρους τους. Παρακαλώ, υποστηρίξτε την απελευθέρωσή τους – που θα έρθει, δεν έχω καμία αμφιβολία.
Γιατί ο χειρότερος εφιάλτης για έναν πολιτικό κρατούμενο είναι να ξεχαστεί.
