Γράφει ο Ιπποκράτης Χατζηαγγελίδης
Παρά τα προφανή θεσμικά αδιέξοδα, η αστική παράταξη συνεχίζει να αυτοχειριάζεται. Διότι, μόνον ως αυτοχειριασμός μπορεί να αποτιμηθεί η στάση της Ν.Δ. -δηλαδή του κόμματος που de facto εκφράζει την αστική παράταξη- να αφήνει την πρωτοβουλία των συνταγματικών -ενδεχομένως και πολιτειακών- αλλαγών στις καιροσκοπικές διαθέσεις του Αλέξη Τσίπρα και των συνοδοιπόρων του, στους οποίους πλέον συμπεριλαμβάνεται ο θλιβερός Βασίλης Λεβέντης και, ίσως, η Φώφη Γεννηματά με ότι απέμεινε από το κόμμα του μακαρίτη πατέρα της!
Και, βεβαίως, όλοι αυτοί καλώς κάνουν και ανταποκρίνονται στον καιροσκοπισμό του Αλέξη Τσίπρα. Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν έλλειψε ποτέ ο λαϊκισμός ενώ η ανάδειξη του Βασίλη Λεβέντη σε κοινοβουλευτικό αρχηγό -ως σύμπτωμα της κρίσεως των θεσμών- δεν τον απήλλαξε από την γραφικότητα και τον ανερμάτιστο λόγο του.
Όμως, η αστική παράταξη δεν μπορεί να διακινδυνεύει το μέλλον της χώρας προσκολλημένη σε αδιέξοδες και φοβικές αντιλήψεις παρωχημένων συνταγματολόγων και πολιτικών ζόμπι! Η ευθύνη του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος διαθέτει πρόσφατη ετυμηγορία από την εκλογική βάση της παρατάξεως, είναι τεράστια. Η πανηγυρική του εκλογή μεταφράζεται σε «Εντολή, Δικαίωμα και Υποχρέωση» ριζοσπαστικών πολιτικών επιλογών, οι οποίες όχι μόνο θα επιτρέψουν την εκμετάλλευση της -διαρκώς εντεινόμενης- δυσαρέσκειας από την εγκληματική πολιτική των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αλλά και θα συγκροτήσουν μια νέα πολιτική συμμαχία με κορμό την ενιαία αστική παράταξη και τα κοινωνικά στρώματα που κινούνται στις παρυφές της, αυτά που ενέδωσαν στον λαϊκισμό και στη δημαγωγία, αλλά που τώρα καλούνται να πληρώσουν πανάκριβα το εκλογικό τους λάθος.
Προ περίπου 2 μηνών έγραψα, σε αυτή την ιστοσελίδα ότι:
«Τα δύσκολα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη τώρα αρχίζουν. Πρέπει να γίνει αρχηγός και εκφραστής ολόκληρης της παρατάξεως και όχι μόνο του κόμματος! Πρέπει να μετουσιώσει τον ενθουσιασμό σε όραμα, την συμμετοχή στις εσωκομματικές διαδικασίες σε συντονισμένη και αποτελεσματική δομική αντιπολίτευση, δηλαδή αντιπολίτευση προτάσεων και αρχών! Αλλιώς, η δυναμική της εκλογής του και του 10ου Συνεδρίου θα χαθεί και οι ενθουσιασμένοι θα απογοητευθούν οριστικώς και αμετακλήτως.
Για να τα πετύχει αυτά πρέπει να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού! Αυτή τη στιγμή, υπό το παρόν πολιτικό σκηνικό και με όπλο τις προνομίες που του δίνει το -μεταλλαγμένο- σύνταγμα του 1975, τους κανόνες τους ελέγχει ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν χρειάζεται πολύ φαντασία για να προβλέψει κανείς ότι θα επιχειρήσει να ανακόψει την επάνοδο της Ν.Δ. στην εξουσία μέσω της αλλαγής του εκλογικού νόμου. Ήδη, έχουν εμφανισθεί αρκετές δημοσιογραφικές αναλύσεις που τεκμηριώνουν επαρκώς το πως και γιατί θα συμβεί αυτό.
Υπάρχει μόνον ένας τρόπος ώστε η πρόταση αλλαγής του εκλογικού νόμου, αντί για εμπόδιο στον Κυριάκο Μητσοτάκη, να γίνει παγίδα για τον εμπνευστή της. Αρκεί ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ. να αντιπροτείνει όχι μόνον αλλαγή του εκλογικού νόμου, αλλά συνταγματική κατοχύρωση της απλής αναλογικής υπό την προϋπόθεση της μετατροπής του πολιτεύματος σε προεδρικό, δηλαδή με πλήρη διαχωρισμό της νομοθετικής (Βουλή) από την εκτελεστική (Πρόεδρος) εξουσία, πράγμα που θα δώσει και καίριο χτύπημα στην διαπλοκή και θα αποτρέψει την πολιτική αστάθεια, αφού ο Πρόεδρος εκλεγόμενος από το λαό για κλειστή θητεία 4 ή 5 ετών δεν θα υπόκειται στους περιορισμούς της διατηρήσεως της δεδηλωμένης.»
Πιστεύω ότι δικαιώθηκα από τις εξελίξεις, όμως δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Η υπόθεση του εκλογικού νόμου είναι απλώς ο «λαγός», το προπέτασμα καπνού που υποκρύπτει τις πραγματικές προθέσεις του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος κινείται με αποκλειστικό στόχο την δική του πολιτική επιβίωση. Βεβαίως, δεν «παίζει» μόνος του, αλλά νομίζω ότι παίζει χωρίς σοβαρούς πολιτικούς αντιπάλους. Πιο σημαντικά εμπόδια μπορεί να βρει από εξωθεσμικούς παράγοντες, παρά από την στρατηγική της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. Όμως, αυτό είναι μια άλλη υπόθεση.
Ο εκλογικός νόμος ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να διαπιστώσει ο Πρωθυπουργός τις προθέσεις των άλλων κομμάτων, αλλά και να ανιχνεύσει την στρατηγική τους. Δεν μπορώ να ξέρω σε τι συμπεράσματα έχει καταλήξει, αλλά νομίζω είναι σαφές ότι διαθέτει την πρωτοβουλία των κινήσεων και το γνωρίζει. Το πώς θα το εκμεταλλευθεί είναι ζήτημα λίγων ημερών να το μάθουμε.
Φοβάμαι ότι η αστική παράταξη κινδυνεύει να υποστεί μια τεράστια στρατηγική ήττα ως αποτέλεσμα τη πολιτικής της μυωπίας. Σε κάθε περίπτωση, η Ν.Δ., και μαζί της ολόκληρη η αστική παράταξη, αντιμετωπίζουν ένα θεσμικό αδιέξοδο, το οποίο απαιτεί ανάλογη λύση. Η αναμενόμενη ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου βάζει τη χώρα σε ένα νέο κύκλο πολιτικής αστάθειας αφού -με την δεδομένη κατανομή προτιμήσεων του εκλογικού σώματος- είναι αδύνατο να προκύψει ισχυρή κυβέρνηση. Άνευ απροόπτου, οι εκλογές, όποτε γίνουν, θα αναδείξουν πρώτο κόμμα τη Ν.Δ., αλλά η συγκρότηση κυβερνήσεως θα είναι σχεδόν αδύνατη. Ομοίως, αδύνατη θα είναι η ψήφιση νέου εκλογικού νόμου, ο οποίος, ούτως ή άλλως, θα ισχύσει από τις μεθεπόμενες εκλογές! Συνεπώς, η κίνηση Τσίπρα είναι σχεδόν ματ: θα έχει παγιδεύσει τη χώρα σε πολιτική ομηρία από το κόμμα του, χωρίς τη συναίνεση του οποίου δεν θα μπορεί να σχηματισθεί κυβέρνηση.
Όλα αυτά σε μια περίοδο τεκτονικών γεωπολιτικών εξελίξεων, κατά την οποία η χώρα χρειάζεται ισχυρή και σταθερή διακυβέρνηση όχι μόνο για να ωφεληθεί από τα εξελίξεις, αλλά και για να μην βρεθεί χαμένη για άλλη μια φορά!
Η μόνη στρατηγική που έχει στη διάθεσή του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όχι μόνον ως Πρόεδρος της Ν.Δ., αλλά και ως de facto ηγέτης ολόκληρης της αστικής παρατάξεως, είναι να αναλάβει την πρωτοβουλία των κινήσεων και να αντιστρέψει το πλεονέκτημα Τσίπρα, προτείνοντας πρώτος μια Ριζοσπαστική Πολιτική Μεταρρύθμιση, με πλήρη διαχωρισμό των εξουσιών ώστε η απλή αναλογική να μην επηρεάζει την δυνατότητα σχηματισμού κυβερνήσεως. Εννοώ μια πρόταση υιοθετήσεως ενός αμιγούς προεδρικού συστήματος, όπως αυτό της Κύπρου ή/και των Η.Π.Α., κάτι που σαφώς μπορεί να γίνει και στο πλαίσιο του υφισταμένου συντάγματος, όπως έχει τεκμηριώσει ο ομότιμος καθηγητής νομικής κ. Μιχαήλ Σταθόπουλος με πρόσφατο άρθρο του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Όμως, ακόμη και αν η διαδικασία του άρθρου 110 του συντάγματος κριθεί απρόσφορη, υπάρχει και το δημοψήφισμα. Ας το προτείνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ας αφήσει τον Αλέξη Τσίπρα να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, αρνούμενος την λαϊκή ετυμηγορία επί του πλέον αυτονόητου: πως θέλουμε να κυβερνηθεί η χώρα μας! Ας το προτείνει πρώτος, πριν το κάνει ο Αλέξης Τσίπρας ορίζοντας με τους δικούς του όρους το ερώτημα, συσπειρώνοντας μέσα από ψευτοδιλήμματα όλο το μέτωπο του ΟΧΙ. Με την γνωστή ικανότητα της Αριστεράς, με την παραπλάνηση και την στρεψοδικία κινδυνεύουμε να πάμε σε μια συνταγματική αναθεώρηση που θα οδηγήσει σε ένα ακόμη χειρότερο σύνταγμα, στην πλήρη αποθέωση της κρατισμού και στην θεσμική, πλέον, κυριαρχία της τυχοδιωκτικής Αριστεράς!
