Γράφει ο Γιάννης Χουντής*
Ο υπερρεαλισμός είναι, πραγματικά, ένα ενδιαφέρον και πολλές φορές καλαίσθητο λογοτεχνικό ρεύμα. Ποιος δεν αγαπά και αναγνωρίζει την Υψικάμινο του Α.Εμπειρίκου ή την Αμοργό του Ν.Γκάτσου, που γράφτηκε με αυτόματη γραφή μέσα σε ένα βράδυ; Εν τούτοις το πρόβλημα με τον σουρεαλισμό (γαλλιστί) προκύπτει, όταν μεταφέρεται από το χώρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας στο πεδίο της πολιτικής.
Ο Αλέξης Τσίπρας αγαπά, πραγματικά, τον υπερρεαλισμό, αν και κατά πάσα πιθανότητα δεν γνωρίζει καν την ύπαρξη αυτού του λογοτεχνικού ρεύματος. Από τη μία στην κηδεία του στυγνού μέχρι κτηνωδίας δικτάτορα Φιντέλ Κάστρο στην Κούβα μεταξύ των μεγαλύτερων απολυταρχικών ηγετών της εποχής μας και την ίδια στιγμή ψήφιση της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ στην Αθήνα εν μέσω νεοφιλελεύθερου χορικού. Πως συνδυάζεται ο Ομπάμα και ο Κάστρο; Η κομμουνιστική Αβάνα και η φιλελεύθερη Ευρώπη;
Το πρόβλημα δεν είναι το vertigo, που επικρατεί στο μυαλό του κ.Τσίπρα. Οι πολίτες οφείλουν να αναρωτηθούν αν ψήφισαν τον μεγάλο αυτό πολιτικό ψεύτη για να τους σκίσει τα μνημόνια και να επαναφέρει την 13η σύνταξη ή για να κάνει την Ελλάδα Κούβα. Για να τους δώσει πίσω την χαμένη αξιοπρέπεια (ασχέτως, που τα έκανε πολύ χειρότερα) ή για να σπαταλά χρήματα του ελληνικού δημοσίου σε υπερατλαντικά ταξίδια στην Κούβα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ τελεί υπό σύγχυση. Είναι ένα Κόμμα χωρίς σχέδιο. Το πρόβλημα παραμένει για τη χώρα. Όσο περισσότερο παραμένουν στην εξουσία, η σύγχυση υπό την οποία βρίσκονται θα ζημιώνει εμάς. Αναλογιστείτε απλά την αντίδραση των δυτικών συμμάχων μας στο άκουσμα της επίσκεψης Τσίπρα στην Αβάνα. Αλήθεια, σε αυτούς δεν θα αποταθούμε έτι μία φορά, όταν τα πράγματα με τους άπληστούς μας γείτονες χειροτερέψουν;
*Ο Γιάννης Χουντής είναι Τελειόφοιτος Κλασικής Φιλολογίας και Διευθυντής του Ινστιτούτου Πολιτικών Μελετών, Κέντρο Αστικής Μεταρρύθμισης.
