Γράφει ο Γεράσιμος Ταυρωπός
Πριν αλέκτορα φωνήσαι, η νίκη της κυβέρνησης στο ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών κινδυνεύει να αποδειχθεί… πύρρειος. Όχι μόνο δεν επέρχεται κάποιου είδους «ομαλοποίηση», αλλά οι εξελίξεις είναι σε εντυπωσιακά σύντομο χρόνο χαοτικές! Ένα πρόχειρο απάνθισμα των σχετικών ειδήσεων πείθει για του λόγου το αληθές:
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης, «αδειούχος» πλέον, παραπέμπεται. Ο εισαγγελέας Εφετών κ. Σταμάτης Δασκαλόπουλος προτείνει στο Συμβούλιο Εφετών την παραπομπή και την προφυλάκιση του «αδειούχου» πλέον Βαγγέλη Μαρινάκη σε δίκη για το ζήτημα των «στημένων» αγώνων στο ποδόσφαιρο, που «σέρνεται» από το 2011. Ο κ. Δασκαλόπουλος ζητεί την προφυλάκιση του κ. Μαρινάκη «για σαφή περιφρόνηση της έννομου τάξεως που εγκυμονεί κίνδυνο τέλεσης νέων αδικημάτων», επειδή αγνόησε την εισαγγελική εντολή να μην αναμειγνύεται στα του ποδοσφαίρου.
Οι «αδειούχοι» καναλάρχες θέτουν τώρα ζήτημα ξεκαθαρίσματος του τοπίου (να αποφανθεί για την υπόθεση το ΣτΕ και να οριστικοποηθεί ο αριθμός των αδειών) για να πληρώσουν το τίμημα και να ξεκινήσουν τα νέα (ή και παλιά) κανάλια να λειτουργούν. Την ίδια στιγμή, τα κυβερνητικά στελέχη δηλώνουν ότι εντός διμήνου τα μη αδειοδοτηθέντα κανάλια θα πρέπει να σταματήσουν τη λειτουργία τους, ενώ στέλνουν μήνυμα στους αδειούχους ότι αν δεν καταβάλουν το τίμημα, θα τους αφαιρεθεί η άδεια.
Οι αδειούχοι καναλάρχες άρχισαν ήδη συζητήσεις με όσους απέτυχαν στο διαγωνισμό, για να αγοράσουν και να λειτουργήσουν ήδη λειτουργούντα κανάλια. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο Καλογρίτσας μιλάει με τον Κοντομηνά για τον Alpha, ενώ ο Μαρινάκης διερευνά σε άλλες κατευθύνσεις.
Για όσους διατηρούν αμφιβολίες «περί τίνος πρόκειται», ας ρίξουν μια ματιά στο σημερινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Κόντρα». Το επικαλούμαστε όχι για λόγους αντικειμενικότητας, αλλά επειδή η συγκεκριμένη εφημερίδα είναι γνωστή για τα φιλοκυβερνητικά της αισθήματα – συχνά λέει «έξω από τα δόντια» και σε «ωμή» γλώσσα αυτά που άλλοι υποχρεώνονται λόγω «στάτους» είτε να πουν διπλωματικά είτε να αποσιωπήσουν…
Γράφει λοιπόν η «Κόντρα», υπό τον εύγλωττο τίτλο «Ποιοι πάνε να κλείσουν φυλακή τον Βαγγέλη Μαρινάκη»: «Για τέσσερα ολόκληρα χρόνια οι σκοτεινοί μηχανισμοί της ΕΥΠ που συνδέονταν με τα υπόγεια του Μαξίμου και το παρακρατικό σύστημα Σαμαρά στη Δικαιοσύνη, μαζί με το γνωστό κανάλι της διαπλοκής, μεθόδευαν τη σκευωρία σε βάρος του προέδρου του Ολυμπιακού Βαγγέλη Μαρινάκη».
Καμία αισιοδοξία δεν εμπνέει εξάλλου και η αντίδραση του ίδιου του Βαγγέλη Μαρινάκη, που απείλησε με μήνυση τον εισαγγελέα Εφετών…
«Περί τίνος πρόκειται», λοιπόν; Η απάντηση είναι μία και προφανέστατη: πρόκειται για τη «μάχη εξουσίας» μέσα στο κράτος και το σύστημα πολιτικο-επιχειρηματικής εξουσίας. «Μάχη» που μαίνεται σε όλα τα μέτωπα, στη Δικαιοσύνη, στα μίντια, στις τράπεζες, στα σώματα ασφαλείας, και διεξάγεται με όλα τα μέσα: με σκληρά μπρα ντε φερ, με προσεταιρισμό συμμάχων, με διαρροή πληροφοριών που θα πλήξουν τον αντίπαλο, με χτυπήματα «κάτω από τη ζώνη», με προσπάθειες να προκληθεί σύγχυση και έριδες στο αντίπαλο στρατόπεδο…
Από μία άποψη, όλα αυτά είναι συνηθισμένα και δεν συμβαίνουν πρώτη φορά. Ωστόσο, στην προκείμενη περίπτωση υπάρχουν σημαντικά νέα στοιχεία που εγκυμονούν σαφώς τον κίνδυνο αυτή τη φορά η «μάχη εξουσίας» να προκαλέσει γενικευμένο χάος στο σύστημα εξουσίας και «κρίση μέσα στο κράτος»:
Πρώτο, ότι όλα συμβαίνουν σε ένα τοπίο κρίσης, οικονομικής και πολιτικής, σε μια χώρα που βαδίζει στον 9ο χρόνο ύφεσης (!), με ανεργία πάνω από 25%, με μη βιώσιμο χρέος και με μια «συνταγή» προσαρμογής που «δεν βγαίνει».
Δεύτερο, ότι αυτή τη φορά τη μάχη εξουσίας πυροδοτεί ένας νέος «παίκτης», ο ΣΥΡΙΖΑ, που έρχεται από την Αριστερά, χωρίς παραδοσιακά ερείσματα στο σύστημα εξουσίας και με απόλυτη ανάγκη να τα βρει «εδώ και τώρα», σε σύντομο χρόνο.
Τρίτο, όλα αυτά συμπίπτουν επίσης με τη βραχυπρόθεσμη συγκυρία της διαχείρισης των επιχειρηματικών «κόκκινων» δανείων, ενώ παράλληλα η διοίκηση των τραπεζών περνάει στα χέρια των ξένων funds και των δανειστών.
Τέταρτο, ότι αυτή η «μάχη» κορυφώνεται λίγο πριν μια νέα, σκληρή διαδικασία αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος, η οποία μπορεί να δημιουργήσει ξανά συνθήκες αστάθειας.
Ο κίνδυνος οι εμπλεκόμενοι στη «μάχη» να λειτουργήσουν «κοντόθωρα», κυριαρχημένοι από το «πείσμα» και τα συμφέροντα του ανταγωνισμού και αγνοώντας τον κίνδυνο πρόκλησης γενικευμένου χάους, είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός…
