Τη διαμαρτυρία τους για την κατάργηση των αδειών άσκησης επαγγέλματος των τεχνικών κινηματογράφου και τηλεόρασης εκφράζουν με υπόμνημα-διαμαρτυρία στον Πρόεδρο και τους βουλευτές της Βουλής, οι εργαζόμενοι της ΕΤΙΤΒΕ (ΕΝΩΣΗ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ).
Αναλυτικά:
“Κύριες και κύριοι Βουλευτές:
Εμείς οι Τεχνικοί του Ελληνικού Κινηματογράφου και Τηλεόρασης, έχοντας απόλυτη επίγνωση της σοβαρότητας του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκεται σήμερα ο οπτικοακουστικός τομέας στους περισσότερους τομείς της δραστηριότητάς του, εκπροσωπώντας τους Τεχνικούς του Κινηματογράφου και της Τηλεόρασης και μετά από αρκετές οχλήσεις στους Υπουργούς Πολιτισμού, σε πολιτικούς εκπρόσωπους – βουλευτές ανεξαρτήτως κόμματος , λαμβάνουμε την πρωτοβουλία να σας επισημάνουμε ότι μετά την ψήφιση του πρόσφατου Πολυνομοσχεδίου – Μνημονίου Ν.4254/2014 στο οποίο περιλαμβανόταν η αδικαιολόγητη κατάργηση του άρθρου 1 του Ν.358/1976, προκύπτουν ζητήματα που άπτονται άμεσης διευθέτησης, προκειμένου να διασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία του ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ στη χώρα μας, πρωτίστως ως προς την ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ και κατόπιν στο επίπεδο του παραγόμενου πολιτιστικού προϊόντος, ενώ παράλληλα είναι επιτακτική η ανάγκη επίλυσης των δεκάδων προβλημάτων που αυτή η κατάργηση προκαλεί.
Συγκεκριμένα, σας υπενθυμίζουμε κατ αρχήν ότι μετά από αυτή την ψήφιση του Πολυνομοσχεδίου – Μνημονίου Ν.4254/2014:
Οι ειδικότητες των Τεχνικών του Ελληνικού Κινηματογράφου και Τηλεόρασης έπαψαν να ορίζονται σαν «ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ» όπως όριζε ο νόμος (άρθρο 1 του Ν.358/1976) ενώ παράλληλα απαξιώνεται η παιδεία και ειδικότερα η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΞΙΔΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΜΕ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ, υποβαθμίζεται η πιστότητα παραγωγής του όποιου οπτικοακουστικού έργου με την επιλογή ανειδίκευτου τεχνικού προσωπικού και εκμηδενίζονται οι ήδη αποκτηθέντες τίτλοι σπουδών.
Το Ελληνικό Σύνταγμα αναγορεύει το τρίπτυχο Τέχνη – Επιστήμη – Εκπαίδευση σε πρώτιστα αγαθά «δημοσίου συμφέροντος». Στο αδιαπραγμάτευτο αυτό πλαίσιο, δεν είναι νοητή, ειδικώς για τους εντελλόμενους, φορείς και πρόσωπα, που υπηρετούν την Τέχνη και την Επιστήμη και συνολικά την Παιδεία, η από συνάρτηση των δύο εννοιών (Τέχνης – Επιστήμης) και, κυρίως, Η ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ !!!
Έκφραση της συνταγματικής αυτής επιταγής, αποτελεί η αδιαμφισβήτητη παραδοχή, ότι το ανθρώπινο δυναμικό, που σχετίζεται και δραστηριοποιείται επαγγελματικά στους παραπάνω τομείς- δημόσια αγαθά, οφείλει – για προφανείς λόγους- να είναι ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟ.
Στα πλαίσια αυτά, οι Τεχνικοί Κινηματογράφου και Τηλεόρασης, συνιστούν επαγγέλματα «ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ», η ύπαρξη των οποίων ουδόλως αντιβαίνει την συνταγματικώς κατοχυρωμένη αρχή της «επαγγελματικής ελευθερίας», όπως, μάλιστα, προσδιορίζεται ειδικώς στον νόμο 3919/2011, ο οποίος στο άρθρο 2 εξειδικεύει και καταργεί τους «αδικαιολόγητους περιορισμούς: (α) περιορισμένο αριθμό δικαιουμένων να ασκήσουν επάγγελμα βάσει εδαφικών ή πληθυσμιακών κριτηρίων, (β) χορήγηση διοικητικής άδειας στη βάση του αριθμού δικαιουμένων, (γ) γεωγραφικός περιορισμός, (δ) ελάχιστες αποστάσεις επαγγελματικών εγκαταστάσεων, (ε) περιορισμός στον αριθμό εγκαταστάσεων ανά επαγγελματία, (στ) περιορισμός στη διάθεση αγαθών, (ζ) περιορισμός νομικής μορφής στην άσκηση δραστηριότητας, (η) περιορισμός περί συμμετοχής σε νομικά πρόσωπα, (θ) επιβολή τιμών αμοιβών κλπ. και (ι) κώλυμα παράλληλης παροχής υπηρεσιών.
Κανένας τέτοιος «αδικαιολόγητος περιορισμός» δεν υφίσταται ως προς τα επαγγέλματά μας. Συνεπώς, οι Τεχνικοί Βιομηχανίας Κινηματογράφου – Τηλεόρασης, ως περιγράφονται στην ΥΠΠΟ/ΔΙΚΟΜ/84148/1376/1402 27.10.2005 Υπουργική Απόφαση ΔΕΝ ΕΜΠΙΠΤΟΥΝ ΣΤΟ ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ Ν.3919/2011. Άλλωστε, επ’ αυτού έχει ήδη γνωμοδοτήσει το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (Υπ. Οικονομικών) με την με αριθμό 539/2011 Γνωμοδότησή του, την οποία επικαλούμαστε.
Αντιθέτως, μετά την ψήφιση του πρόσφατου Πολυνομοσχεδίου – Μνημονίου Ν.4254/2014 στο οποίο περιλαμβανόταν η αδικαιολόγητη κατάργηση του άρθρου 1 του Ν.358/1976, υποβαθμίζει ανεπίτρεπτα τις διαδικασίες παραγωγής Τέχνης σε παραγωγές «ανειδίκευτων εργατών», με ολέθριες συνέπειες σε πολλαπλά επίπεδα.
Το Κράτος οφείλει να παίρνει τα αναγκαία μέτρα για την ηθική και υλική ενίσχυση για τη βελτίωση της ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ.
2.- Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων…
Η ύπαρξη της ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ του Τεχνικού Κινηματογράφου και Τηλεόρασης –με σύγχρονη μορφή– οφείλει να αποτελέσει αναπόσπαστο τμήμα της πολιτιστικής πολιτικής των Υπουργείων Πολιτισμού και Υπουργείου παιδείας για τον εθνικό κινηματογράφο μας, διότι ουσιαστικά σημαίνει:
Α) Την εγγύηση της ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ των εμπλεκομένων στην παραγωγή του οπτικοακουστικού έργου (τεχνικών, ηθοποιών, καλλιτεχνικών συνεργατών, κ.α.), καθώς και την ανάλογη προστασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας. Είναι προφανές ότι το Υπουργείο Οικονομικών δεν γνωρίζει ότι στα Κινηματογραφικά και Τηλεοπτικά συνεργεία υπάρχουν δραστηριότητες ειδικοτήτων οι οποίες άπτονται της ασφάλειας στους χώρους εργασίας, Η κατάργηση της πιστοποίησης είναι ισοδύναμη με την αδιαφορία για την πρόκληση ατυχημάτων –ενδεχομένως και θανατηφόρων– στο χώρο εργασίας αλλά και γύρω από αυτόν.
Β) Την ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΤΟΥΣ –μέσω των οποίων εξασφαλίζονται η ποιότητα και η ασφάλεια– στη μεγάλη μερίδα των Ελλήνων Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης, η οποία έχει αποκτηθεί είτε μέσω πολυετών και πολυδάπανων σπουδών σε σχολές της χώρας μας και του εξωτερικού, είτε μέσω μακροχρόνιας κι επίπονης εργασιακής πείρας στο αντικείμενο που απασχολούνται. Η επιχειρούμενη απαξίωση όλης αυτής της συσσωρευμένης γνώσης κι εμπειρίας, θα έχει ως συνέπεια την απομάκρυνση κάθε σοβαρού προσώπου που επιθυμεί να επενδύσει χρήμα και χρόνο για εκτεταμένες σπουδές και συγκέντρωση επαγγελματικής εμπειρίας, αφού δεν θα του αναγνωρίζονται, με αποτέλεσμα την άμεση υποβάθμιση της Ελληνικής Παραγωγής Θεάματος.
Γ) Την διατήρηση της προοπτικής για την αναβάθμιση της ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑ ΦΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ και του επιπέδου που αυτή εξασφαλίζει, κυρίως σε ό,τι αφορά την αποτελεσματική παραγωγικότητα και καλλιτεχνική επάρκεια. Η οπτικοακουστική εκπαίδευση είναι αναμφίβολα ο μόνος δρόμος που θα μας οδηγήσει μελλοντικά στην οικονομία της γνώσης και στη βελτιστοποίηση της Κινηματογραφικής και Τηλεοπτικής παραγωγής μας. Και αντίθετα: Ποιός και γιατί θα προτιμήσει να πραγματοποιήσει σπουδές στο οπτικοακουστικό αντικείμενό του όταν ούτως ή άλλως ο νόμος θα τον εξομοιώνει με τον πρώτο τυχαίο;
Δ) Την ΥΠΑΡΞΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΚΙΝΗΤΡΟΥ ΚΑΙ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ για όλους εκείνους τους σοβαρούς επενδυτές που θα επιθυμήσουν να παραγάγουν οπτικοακουστικά έργα στην χώρα μας απασχολώντας το εγχώριο καλλιτεχνικό και τεχνικό δυναμικό. Στην αντίθετη περίπτωση, γιατί ένας τέτοιος επιχειρηματίας θα επιθυμούσε να επενδύσει σε μία οπτικοακουστική παραγωγή, όπου οι απασχολούμενοι σ’ αυτήν δεν παρουσιάζουν απολύτως κανένα εχέγγυο ποιοτικής εργασίας που έχει προκύψει από αντικειμενικά κριτήρια…;!
Ε) Την ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΗΘΩΝ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ, καθώς η έως σήμερα εμπειρία μαρτυρά ότι όταν αυτός ο χώρος στερείται προδιαγραφών και παραμένει ανεξέλεγκτος, δημιουργεί προϋποθέσεις για ανασφάλιστη εργασία, για συνεχόμενες παραβιάσεις και αυθαιρεσίες και για κάθε άλλη μορφή διακίνησης «μαύρου» αφορολόγητου χρήματος.
ΣΤ) Την ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ του Ελληνικού Κινηματογραφικού και Τηλεοπτικού ΚΟΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ από την παραγωγή επιβλαβών οπτικοακουστικών προϊόντων, ανάξιων λόγου τόσο από αισθητικής όσο και από ψυχαγωγικής-επιμορφωτικής πλευράς.
Ζ) Την πραγματική ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ της νομοθεσίας μας με την Οδηγία 2006/123/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά, η οποία με την παράγραφο 24 φρόντισε –όχι τυχαία– να εξαιρέσει τις οπτικοακουστικές υπηρεσίες οποιουδήποτε είδους (ανεξάρτητα από τον τρόπο μετάδοσής τους, συμπεριλαμβανομένης αυτής εντός κινηματογραφικών αιθουσών, όπως ρητά αναφέρει) από το πεδίο εφαρμογής των διατάξεών της.
Η) Την προφανώς ειδική μέριμνα που απαιτείται για το ιδιόμορφο αντικείμενο εργαζομένων στην παραγωγή οπτικοακουστικών έργων –που όπως ορίζεται και από αντίστοιχες νομοθεσίες άλλων ευρωπαϊκών χωρών- αποτελεί παραγωγή άϋλου προϊόντος, καθώς αυτό είναι προϊόν του ανθρώπινου νου κυρίως, γεγονός που διαφοροποιεί την εργασία αυτή από κάθε άλλη παραγωγική διαδικασία.
Κατόπιν όλων των παραπάνω, αντιλαμβάνεστε την αγωνία μας ως προς την ακατανόητη επαναφορά του «ό,τι δηλώσεις, είσαι» αφού τα πρόσωπα που θα επιλέγονται για να ασκήσουν το επάγγελμα του Τεχνικού Βιομηχανίας Κινηματογράφου και Τηλεόρασης θα επιλέγονται με αδιαφανή κριτήρια αποκλειστικά και μόνο από ανεξέλεγκτους εργοδοτικούς φορείς, οι οποίοι θα μπορούν να ονοματίσουν τον οποιοδήποτε, οτιδήποτε.
Γνωρίζοντας την αναγκαιότητα αναβάθμισης των ειδικοτήτων του Τεχνικού Βιομηχανίας Κινηματογράφου-Τηλεόρασης, είχαμε καταθέσει ΔΙΑΣΩΜΑΤΕΙΑΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ στο ΥΠ.ΠΟ για τις άδειες άσκησης επαγγέλματος που κατέληξε στο καλάθι των αχρήστων…
Πιο συγκεκριμένα:
Η διασωματειακή εισήγηση όλων των εργασιακών φορέων κατατέθηκε τρεις φορές στις 23 Απριλίου 2012 με αριθμό Πρωτοκόλλου 3312 ΥΠ.ΠΟ.Τ. στις 5 – Φεβρουαρίου -2013 με αριθμό Πρωτοκόλλου 985/5-2-2013. Και στις 10 Οκτωβρίου 2013. και αφορά την Βελτίωση – Αναβάθμιση των Αδειών άσκησης επαγγέλματος όλων των Κλάδων και Ειδικοτήτων του Τεχνικού Βιομηχανίας Κινηματογράφου και Τηλεόρασης.
Μετά τιμής,
ΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ”
