Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Ποια είναι η γάτα των Ιμαλαΐων με το μακρύ εντυπωσιακό τρίχωμα, η ελαφρώς εύσωμη, με μάτια γαλάζια, αυστηρή και μεγαλοπρεπής, η οποία καθόταν επάνω σε ένα ευμέγεθες μαξιλάρι και παρατηρούσε έντονα τον ανιστόρητο εκδότη χωρίς να κουνηθεί από τη θέση της για να φτιάξει έστω ένα εσπρέσο που θα συνόδευε τη συνωμοτική συνάντηση Τσίπρα–Ψυχάρη; Είχαν γίνει προηγουμένως, όπως γράφει ο Παύλος Παπαδόπουλος στην ιστοσελίδα του «Βήματος» το οποίο ανήκει στον ανιστόρητο εκδότη, «άλλες τρεις … επίσης υπό συνθήκες μυστικότητας, σχεδόν με τήρηση κανόνων συνωμοτικότητας, στα βόρεια προάστια της πρωτεύουσας, στο σπίτι ενός προσώπου που χαίρει της απολύτου εμπιστοσύνης και των δύο ανδρών, ενός υψηλόβαθμου κομματικού στελέχους με μακρά θητεία στις εκδόσεις που επιχειρούσε να… στερεώσει αυτόν τον ιδιότυπο “πολιτικό αρραβώνα”»!
Είναι απίστευτο! Τρεις συνωμοτικού χαρακτήρα συναντήσεις πριν από την τέταρτη, χωρίς την παρουσία της γάτας των Ιμαλαΐων και μάλιστα χωρίς να αναφέρει το εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ της διαπλοκής το ενδυματολογικό ύφος των κυρίων Ψυχάρη και Τσίπρα! Δεν φτάνει που δεν αποκαλύπτεται συγκεκριμένως η ταυτότητα της γάτας, αλλά η πληροφόρηση προς το φιλοθεάμον κοινό περιορίζεται στα ρούχα που φόραγαν Ψυχάρης και Τσίπρας αποκλειστικά στην τέταρτη συνάντηση: Ο εκδότης «φορούσε πουκάμισο με λεπτή κόκκινη ρίγα, τιράντες, κόκκινη γραβάτα και μπλε κοστούμι», ενώ ο υποψήφιος πρωθυπουργός «λευκό πουκάμισο και μπλε κοστούμι»! Θέλουμε λεπτομέρειες για να γραφτεί σωστά το λαϊκό μυθιστόρημα τύπου «βίπερ Νόρα» της διαπλοκής αυτών που ανήλθαν στην εξουσία έχοντας ως κύριο όπλο την «μάχη κατά της διαπλοκής»!
Λεπτομέρειες για να αηδιάσουμε απολύτως, όσοι τουλάχιστον πιστέψαμε πως ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, αν μη τι άλλο, είχαν πρόθεση να συγκρουστούν αδιαπραγμάτευτα με το καθεστώς της διαπλοκής που αποτελεί εδώ και πολλές δεκαετίες την σοβαρότερη παθολογία στο ελληνικό κράτος και στην ελληνική αγορά. Μία σύγκρουση με την μορφή του ανένδοτου αγώνα για την δόμηση μίας νέας μεταπολίτευσης!
Φίλε αναγνώστη, γνωρίζεις πόσο πολύ απεχθάνομαι το κουτσομπολιό και πως ποτέ δεν καταφεύγω σε αυτό. Ωστόσο, με έναν μάλλον μαζοχιστικό τρόπο, είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι την ανάγκη να διαβάσω το «βίπερ Νόρα» της διαπλοκής. Θέλω να μάθω τα πάντα για την γάτα των Ιμαλαΐων, καθώς για τον ηγέτη-γάτα χωρίς γραβάτα αδιαφορώ πλέον πλήρως!
Ο μεγάλος κινέζος ηγέτης Ντενγκ Ξσιάο Πινγκ συνήθιζε να λέει, υπερασπιζόμενος τον κινεζικό πραγματισμό και την μετάβαση από τον γραφειοκρατικό συγκεντρωτισμό στην υπό την ρύθμιση του ΚΚΚ οικονομία της αγοράς: «άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, δεν έχει σημασία, αρκεί να πιάνει ποντίκια». Είναι κυνικό και ίσως χυδαίο αυτό το απόφθεγμα-σύνθημα. Τι συμβαίνει όμως εδώ, στη σημερινή Ελλάδα, όπου η γάτα τελικώς αποδεικνύεται μαύρη χωρίς, μάλιστα την ικανότητα να πιάνει ποντίκια; Γράψτε λαϊκά αναγνώσματα με την άσπρη γάτα των Ιμαλαΐων για να παρηγορηθώ με την φαντασία μου!
Σε ο, τι αφορά στην μαύρη γάτα, δεν νομίζω ότι αξίζει πλέον τον κόπο ακόμη και των πλέον λαϊκιστών συγγραφέων. Η μαύρη γάτα μετά το σημερινό δημοσίευμα του «Βήματος», προκαλεί μάλλον ρίγη ανατριχίλας. Κάθε φορά που θα ανοίγει το στόμα της για να μιλήσει για την διαπλοκή, θα ανατριχιάζει το σύμπαν, μια και δεν νομίζω πως στην ελληνική κοινωνία περισσεύει πλέον το χιούμορ για να αντιμετωπιστεί αυτή η ιλαροτραγωδία.
Προσωπικώς έχω ζητήσει δυο-τρεις φορές συγγνώμη από εσένα, αναγνώστη, για την αφέλεια που έδειξα υποστηρίζοντας – εκτός από την τελευταία εκλογική αναμέτρηση – τον ΣΥΡΙΖΑ. Έχω ανάγκη να το πράξω για άλλη μια φορά και πιστεύω τελευταία, εκτός εάν αποκαλυφθεί ποια είναι η γάτα των Ιμαλαΐων και θελήσει και αυτή να μιλήσει με σοκαριστικές λεπτομέρειες που κατέγραψε η γαλάζια ματιά της.
