Πριν από περίπου 66 εκατ. χρόνια ένας βράχος από το διάστημα πέφτει προς τη Γη με ταχύτητα 64.000 χιλιομέτρων. Ο βράχος προσγειώνεται στην περιοχή όπου σήμερα βρίσκεται το Τσιξουλούμπ του Μεξικού, απελευθερώνοντας ενέργεια που εκτιμάται στα 100 τρισεκατομμύρια τόνους TNT, ή ένα δισεκατομμύριο βόμβες σαν της Χιροσίμα.
Από την πρόσκρουση δημιουργείται κρατήρας διαμέτρου 185 χιλιομέτρων και ο φλοιός της Γης σκάβεται σε βάθος 30 χιλιομέτρων, ενώ εκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα πετρωμάτων εξαερώνονται και αρχίζουν ένα ντόμινο καταστροφής που εξαφανίζει το 75% των ζωντανών οργανισμών στη Γη.
Οι άμεσες επιπτώσεις του κομβικού βομβαρδισμού μπορούν να εκτιμηθούν με τον «υπολογιστή πρόσκρουσης» που αναπτύχθηκε από γεωεπιστήμονες του Πανεπιστημίου «Πέρντιου» της Ιντιάνα και του Imperial College του Λονδίνου. Ο χρήστης εισάγει τις βασικές παραμέτρους, όπως το μέγεθος, η ταχύτητα και η γωνία πρόσκρουσης εισερχόμενου αντικειμένου, και το πρόγραμμα αναλαμβάνει να δώσει μια εικόνα των άμεσων συνεπειών.
Όπως λοιπόν προκύπτει από την έρευνα, μόλις εννέα δευτερόλεπτα μετά την πρόσκρουση του βράχου, η θερμική ακτινοβολία της πρόσκρουσης θα έκαιγε θάμνους, δέντρα και ολόκληρα δάση, ενώ μετά την πυρκαγιά θα γινόταν πλημμύρα, αφού η πρόσκρουση πιστεύεται ότι σήκωνε τσουνάμι με ύψος μέχρι 305 μέτρα. Παράλληλα, σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις, το τράνταγμα του κοσμικού χτυπήματος θα ξεπερνούσε τους 10,1 βαθμούς στην κλίμακα Ρίχτερ.
Περίπου οκτώ λεπτά μετά την πρόσκρουση, συντρίμμια άρισαν να πέφτουν προς τη Γη, πνίγοντας τα πάντα σε ένα κάλυμμα από πυρωμένες πέτρες και στάχτη. Περίπου 45 λεπτά αργότερα, ένας αφύσικος άνεμος χτυπά με ταχύτητα 960 χιλιομέτρων την ώρα, ισοπεδώνοντας ό,τι είχε καταφέρει να μείνει όρθιο. Μαζί με τη ριπή φτάνει ο κρότος της πρόσκρουσης, ένας ήχος της τάξης των 105 decibel.
Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, σε περιοχές που παρέμειναν ασφαλείς από τις άμεσες επιπτώσεις, ο ουρανός πρώτα μαυρίζει και μετά φωτίζεται από συντρίμμια που εκτινάχθηκαν στο διάστημα και στη συνέχεια έπεσαν στην ατμόσφαιρα. Τα συντρίμμια προκαλούν πρωτοφανείς πυρκαγιές, ενώ υπολογίζεται ότι ο πλανήτης έμεινε βυθισμένος στο ημίφως για εβδομάδες, μήνες ή και χρόνια, γεγονός που φαίνεται να ευθύνεται για τη μαζική εξαφάνιση ειδών. Το φαινόμενο εκτιμάται ότι επιδεινώθηκε από τα θειούχα πετρώματα του Τσιξουλούμπ. Το θείο του υπεδάφους εκτινάχθηκε στην ατμόσφαιρα, αντέδρασε με υδρατμούς και σχημάτισε θειικό οξύ, το οποίο έπεσε στη Γη ως διαβρωτική βροχή από βιτριόλι.
Εκτός από θείο, όμως, τα ασβεστολιθικά πετρώματα του Τσιξουλούμπ πρέπει να απελευθέρωσαν κατά την πρόσκρουση γιγάντιες ποσότητες άνθρακα: δέκα δισεκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα, εκατό δισεκατομμύρια τόνους μονοξειδίου και ακόμα 100 δισεκατομμύρια τόνους μεθανίου, εκτιμά ο Ντέιβιντ Κρινγκ, γεωλόγος του Lunar and Planetary Institute. Όταν ο ουρανός καθάρισε, τα αέρια αυτά πιστεύεται ότι προκάλεσαν ένα ακραίο φαινόμενο θερμοκηπίου, ανεβάζοντας δραματικά τη θερμοκρασία για δεκαετίες ή αιώνες.
