Η ανακοίνωση αρνητικών αποτελεσμάτων πρώτου τριμήνου (-21 εκ. €) μπορεί να είναι εξαίρεση στο θετικό ιστορικό των ΕΛΠΕ τα τελευταία χρόνια, δεν είναι όμως εξαίρεση στη χιονοστιβάδα των αρνητικών αποτελεσμάτων της συγκυρίας σε όλους σχεδόν τους κλάδους. Στην περίπτωση των ΕΛΠΕ, αποδεικνύεται αυτό που λέμε «μπορεί να συμβεί και στα καλύτερα σπίτια». Και δείχνει πως όλος ο παραγωγικός τομέας της χώρας βρίσκεται μπροστά σε πελώριες προκλήσεις, την ώρα που οι ακολουθούμενες πολιτικές όχι μόνο δεν βοηθούν αλλά αντιστρατεύονται την ανάκαμψη.
Ενώ είναι σαφές πως οι καιροί απαιτούν ελληνικά κέρδη και ελληνικές δουλειές στην Ελλάδα, δίνοντας «σάρκα και οστά» σε μια στρατηγική «Πατριωτικού Επιχειρείν», οι πειραματισμοί για την είσπραξη δημοσίων εσόδων τορπιλίζουν κάθε τέτοια προσπάθεια.
Διότι όταν μιλάμε για αρνητικά αποτελέσματα στα ΕΛΠΕ, δηλαδή για έναν από τους κολοσσούς της ελληνικής οικονομίας, σημαίνει πως η διαχείριση της κρίσης είναι ανεπιτυχής και δεν αφήνει κανέναν ανέγγιχτο. Τα ΕΛΠΕ «στριμώχνονται» όπως «στριμώχνεται» κάθε ελληνικό σπίτι. Και δεν είναι ότι μειώθηκε η παραγωγή λόγω της λειτουργικής αριστοποίησης στο διυλιστήριο της Ελευσίνας, διότι αυτό το πολύπλοκο έργο έτσι κι αλλιώς είναι σε φάση ολοκλήρωσης και θα συνεισφέρει σημαντικά στο άμεσο μέλλον.
Το αληθινό πρόβλημα ήταν το ιστορικό ρεκόρ χαμηλής ζήτησης για πετρέλαιο θέρμανσης. Ο κόσμος πάγωσε, μεγάλοι όμιλοι αγωνίζονται με νύχια και με δόντια για να κρατήσουν τις θετικές επιδόσεις τους και στο τέλος δεν μπήκαν ούτε λεφτά στα δημόσια ταμεία. Αν αυτός δεν είναι ο ορισμός του «μια τρύπα στο νερό», τότε ποιος είναι;
Μια εταιρεία ή ένας Όμιλος όταν έχει καλό management, θα προσπαθήσει να κάνει το καλύτερο που μπορεί. Αλλά προφανώς δεν μπορεί να κάνει θαύματα όταν έχει απέναντι τα… πυρηνικά βλήματα των οικονομικών επιτελείων!
