Γράφει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.
Το παράπονο του παραδοσιακού πελάτη/ψηφοφόρου της δεξιάς και εκείνο του πελάτη/ψηφοφόρου της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα έχει βάση και είναι δικαιολογημένο : Γιατί Ομπάμα και Μέρκελ δεν κάνουν κάτι για να αποτρέψουν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στη κυβερνητική εξουσία;
Γιατί αφήνουν την Ελλάδα στα χέρια του Αλέξη και της «Βαβέλ» που στελεχώνει το κόμμα του; Γιατί οι «υπεύθυνοι» σύμμαχοι και επίσημοι πάτρωνες της Ελλάδας, δηλαδή της μεγαλοαστικής της τάξης, γυρίζουν διακριτικά μεν, αλλά «γυρίζουν» την πλάτη στη ΝΔ και στους επίσημους κληρονόμους του διαλυμένου ΠΑΣΟΚ; Εκτός από αχάριστοι είναι και τρελοί και επιτρέπουν σε «αναρχικούς», «αριστεριστές», «κομμουνιστές» και τυχάρπαστους περιθωριακούς που προκαλούσαν πριν από λίγο μόλις καιρό «σοκ και δέος» στον κ. Ιωάννη-Βαπτιστή, γιο του Κώστα και της Άννας Πρετεντέρη, να σχηματίσουν την επόμενη κυβέρνηση της Ελλάδας; Για φαντάσου τον Αλέξη δίπλα στον Ομπάμα ή την Μέρκελ! Μπρρ, ανατριχίλα!
Κανείς σχετικά ενημερωμένος και καταρτισμένος ψηφοφόρος/πελάτης των κομμάτων που κυριάρχησαν κατά την μεταπολίτευση δεν αμφιβάλλει: «Αν ήθελαν Ομπάμα και Μέρκελ θα έδιναν την δυνατότητα αρμονικής αναπαραγωγής στο καθεστώς που μας τρέφει, μας πλουτίζει και μας φροντίζει και τακτοποιεί», σκέφτονται, και έχουν δίκιο. Αν ήθελαν αυτοί θα μπορούσαν σχετικά εύκολα να κρατήσουν τον Αλέξη στην αντιπολίτευση και τους Σαμαρά-Βενιζέλο, ή κάποιους άλλους, βρε αδελφέ, του ευρύτερου κέντρου στα πράγματα! Αρκεί να έδιναν σε αυτούς τα μισά έστω από όσα θα «προσφέρουν» στον Αλέξη, ή διαμορφώνοντας μια «κατάσταση» υψηλού εθνικού κινδύνου που θα συσπείρωνε την φοβισμένη πελατεία της δεξιάς, κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς, στο πλαίσιο μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας… για να σωθεί η πατρίς και το ανάδελφο, αλλά ομόθρησκο με την Ρωσία έθνος μας, ασφαλώς!
Γιατί δεν το έπραξαν; «Γιατί μας πρόδωσαν και μας εγκαταλείπουν στα χέρια των εχθρών της πατρίδος, της θρησκείας μας, του γένους μας και της αυθαίρετης περιουσίας μας της αγίας;», εξανίστανται παλαιοί και νέοι πελάτες του πολιτικού μας συστήματος, που ασφαλώς είναι άνθρωποι της αγοράς και όχι του άθλιου, κοινωνικώς παθογόνου κομματισμού!!!
Θα απαντήσω σύντομα και απλά για να μην τους ταλαιπωρήσω περισσότερο με αναλύσεις …στη κατάσταση που βρίσκονται!
Επειδή, αγαπητοί μου, ο προοδευτικός για τα μέτρα των ΗΠΑ, Ομπάμα και η συντηρητική για τα μέτρα της ΕΕ, Μέρκελ έχουν οικονομικούς συμβούλους που συμφωνούν σε ένα και μοναδικό πράγμα: χωρίς ένα πρόγραμμα αναδιανομής δεν έχει έννοια κανένα απολύτως πρόγραμμα προσαρμογής για την Ελλάδα.
Οι οικονομικοί σύμβουλοι τόσο του κ. Ομπάμα, όσο και της κ. Μέρκελ έχουν μπροστά τους τα στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) και εκείνα του ΔΝΤ, παρατηρώντας τον δείκτης Gini που μέτρα την ανισότητα του εισοδήματος και τον συμπληρωματικό δείκτη ανισοκατανομής εισοδήματος «S80/S20», που προσεγγίζει το πόσες φορές το μερίδιο του εισοδήματος του πλουσιότερου 20% του πληθυσμού είναι υψηλότερο από το εισόδημα του φτωχότερου 20%, και …μορφάζουν!
Τι βλέπουν; Πως η ούτως ή άλλως μεγάλη «ψαλίδα» μεταξύ πλουσίων και φτωχών στην Ελλάδα, ενώ παρουσίαζε μια μικρή ανάσχεση στη μεγέθυνση της ανισοκατανομής του πλούτου μεταξύ 1988-2008, έλαβε πρωτόγνωρο άνοιγμα κατά την περίοδο εφαρμογής του προγράμματος της τρόικας. Η Ελλάδα έχει μεταβληθεί πλέον σε πρωταθλήτρια Ευρώπης στην ανισοκατανομή του παραγόμενου πλούτου, ενώ η πραγματική της παραγωγικότητα φθίνει σταθερά σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης!
Τι σημαίνει αυτό; Πως η ελληνική εθνική οικονομία κατά την περίοδο διακυβέρνησης από τις λεγόμενες κυβερνήσεις της κρίσης, ενώ στην πραγματικότητα δεν διόρθωσε καθόλου την σοβαρή παραγωγική της στρέβλωση και ούτε επέλυσε το δημοσιονομικό της πρόβλημα, παρά την ταυτόχρονη μείωση του δημοσιονομικού της και εμπορικού της ελλείμματος, δια της στρατηγικής της εσωτερικής υποτίμησης και της περικοπής ή χρονικής μετάθεσης των δημοσίων δαπανών που αφορούν κυρίως στο κοινωνικό κράτος, πέτυχε να μεταβληθεί σε πιο αντικοινωνική, πιο αντιδημοκρατική και ασφαλώς πιο ασθενική. Αυτά τα χαρακτηριστικά προσβάλουν ασφαλώς την κοινωνική συνοχή και διαμορφώνουν καθεστώς πολιτικής αστάθειας και ακραίας κοινωνικής δυσαρέσκειας έως «ανταρσίας» στην Ελλάδα, που δεν αρέσει ούτε στις ΗΠΑ, ούτε στην Γερμανία, ούτε ασφαλώς στους λεγόμενους θεσμικούς και διακρατικούς επενδυτές.
Από τη στιγμή, κατά την οποία το πρόγραμμα λιτότητας υπό συντεταγμένη χρεοκοπία της Ελλάδας που επιμελήθηκε η τρόικα, καταλήγει να προκαλεί δραματική μεγέθυνση της ανισοκατανομής του πλούτου στη χώρα μας, με τον δείκτη Gini ξεπερνά το 0, 59, υπέρ μιας μερίδας καλά δικτυωμένων στα κυβερνητικά κόμματα και στην διαπλοκή ελλήνων, που αποτελούν περίπου το 20% του ελληνικού λαού, είναι βέβαιον πως οι κυβερνήσεις της κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς είναι όχι απλώς ανίκανες για την σταθεροποίηση της Ελλάδας, αλλά επικίνδυνες για την ασφάλεια του Δυτικού Συστήματος.
Αυτά δεν τα ισχυρίζομαι εγώ, σύμβουλοι της κυβέρνησης Ομπάμα και η ίδια η Μέρκελ τα υποστηρίζουν, φρονώντας πως η κυβέρνηση Σαμαρά δεν τόλμησε να θεμελιώσει ένα κράτος δικαίου, επειδή θα την έριχναν αυτοί που την υποστήριζαν στο εσωτερικό, ή επειδή ήταν τόσο σφιχταγκαλιασμένη με αυτό το 20% που πλουτίζει χωρίς να επενδύει παραγωγικά, που δεν μπορούσε να τους δυσαρεστήσει! Έτσι φτάσαμε να αποκαλούν αυτή την κατάσταση ανυπόφορη, θεωρώντας προφανώς τις κυβερνήσεις της δεξιάς, κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς ανυπόφορες!
Ούτε αυτό το λέω εγώ! Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς το λέει, «ψηφίζοντας» ακόμη και αυτός, ο αντίπαλος του Αλέξη Τσίπρα, ΣΥΡΙΖΑ! Μιλώντας στην εκπομπή Petit Journal του Canal+, o Μάρτιν Σουλτς κληθείς να σχολιάσει ρεπορτάζ από την Αθήνα στο κέντρο αγώνα των απολυμένων καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ, αλλά και στο εκλογικό περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ στην Κλαυθμώνος, δήλωσε ότι κατανοεί την οργή των Ελλήνων, καθώς η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί είναι ανυπόφορη. Παράλληλα υποστήριξε ότι τα μέτρα λιτότητας δεν επιβλήθηκαν από την Ε.Ε., αλλά από τις ελληνικές κυβερνήσεις, τονίζοντας πως ορισμένα από τα μέτρα που έχουν επιβληθεί είναι απαράδεκτα και πρέπει να αλλάξουν. Με δύο κουβέντες «καθάρισε» τους κυρίους Σαμαρά και Βενιζέλο και την προεκλογική τους επιχείρηση να πείσουν τον ελληνικό λαό πως δήθεν διαπραγματεύτηκαν το συμφέρον ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων, αλλά δεν πέτυχαν να πείσουν την σκληρή και θυμωμένη με τους «έλληνες που τα φάγανε όλοι μαζί», τρόικα!
Έτσι κεντροδεξιά και κεντροαριστερά καταλήγουν να εμφανίζονται ως υπερασπιστές ενός σφοδρά αντικοινωνικού πλουτισμού που αφορά στο 20% των ελλήνων, την στιγμή κατά την οποία φτωχοποιείται το υπόλοιπο 80% με το 20% εξ αυτού να έχει εισέλθει στο φάσμα αποκλεισμού που ορίζεται ως ανθρωπιστική καταστροφή. Με αυτή την μορφή αναδιανομής από κάτω προς τα επάνω που συνόδευσε τις «μνημονιακές» κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά, η Ελλάδα μετατράπηκε σε ένα κράτος που είναι αδύνατον να αναπτυχθεί στην ευρωζώνη, εάν προηγουμένως δεν επισυμβεί σοβαρή και καλά μελετημένη αντίστροφη αναδιανομή. Και αυτήν την αναγκαία αναδιανομή από πάνω προς τα κάτω, αυτή την φορά, αποδείχθηκε πως δεν μπορούν να κάνουν κυβερνήσεις της δεξιάς και της κεντροαριστεράς και ούτε θα είχε έννοια μία κυβέρνηση συνασπισμού μεταξύ των δύο με οποιοδήποτε εύρος.
Η Ελλάδα δεν είναι μία αγροτική χώρα. Είναι μία καταναλωτική, μικροαστική χώρα του Δυτικού Συστήματος και μια καταναλωτική περιοχή της ΕΕ με στρεβλή παραγωγική και δημοσιονομική διάρθρωση, η οποία εντάχθηκε σε ένα μοναδικό παγκοσμίως, πανάκριβο πρόγραμμα για να αποφευχθεί η πτώχευση της και η πτώχευση του τραπεζικού της συστήματος με όρους κλασικής πολιτικής οικονομίας. Γεγονός που θα προκαλούσε διάλυση της ευρωζώνης και σοβαρό πλήγμα στο διεθνές πολιτικοοικονομικό σύστημα, το οποίο θα εισερχόταν σε μία πολύ δύσκολα διαχειρίσιμη κρίση.
Ο ατομικός μηχανισμός προσαρμογής της Ελλάδας αποσκοπούσε στην σωτηρία της Ευρώπης και του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος και στην ουσία αδιαφορούσε για τις παράπλευρες απώλειες της στρατηγικής εσωτερικής υποτίμησης στην ελληνική κοινωνία. Σήμερα, όμως κανείς σοβαρός πολιτικός στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ δεν μπορεί να αδιαφορεί για το τεράστιο Κοινωνικό Ζήτημα που έχει προκληθεί στην Ελλάδα, ενώ όλοι γνωρίζουν πως αυτό δεν αντιμετωπίζεται δίχως ένα Εθνικό Σχέδιο αναδιανομής και επενδύσεων. Και αυτό δεν μπορούν να εκπονήσουν και να υπηρετήσουν οι «απαράδεκτοι» του «μνημονιακού» κλαμπ.
Άρα, τι απομένει; Ποιος απομένει; Μα, φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος διολισθαίνοντας έρχεται να καλύψει αντικειμενικά ολόκληρο τον χώρο της φιλελεύθερης αριστεράς και εκείνον της κλασικής – και όχι νεοφιλελεύθερης – σοσιαλ-δημοκρατίας, αφήνοντας πλέον τον χώρο του αντικαπιταλισμού κυρίως στο ΚΚΕ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στόχος είναι πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι αυτός που θα θέσει για πρώτη φορά κατά την μεταπολίτευση το δίλημμα σε αυτούς που αποτελούν το 20% των ελλήνων υπερ-προνομιούχων: Ή επενδύετε σε παραγωγικές δραστηριότητες στο πλαίσιο ενός Εθνικού Σχεδίου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, ή φροντίζουμε μέσω ενός άλλου φορολογικού συστήματος, ασφαλώς, να αναδιανείμουμε εμείς μέρος του συσσωρευμένου πλούτου σας, έτσι ώστε να υπηρετηθεί εν μέρει το πρόγραμμα ανασυγκρότησης, ανάκαμψης της εσωτερικής ζήτησης και ένα καθολικό κοινωνικό μοντέλο.
Ποιος τα λέει αυτά; Δυστυχώς όχι έτσι και όχι εντός της Ελλάδας ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σύμβουλοι της γερμανικής κυβέρνησης και παράγοντες της διοίκησης των ΗΠΑ, με τους οποίους έχουν συνομιλήσει και μάλιστα σε πνεύμα κατανόησης, εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ. Η Ελλάδα είναι πλέον ένα στοίχημα για την Γερμανία και μία υπόθεση που δεν θα ανεχόταν ποτέ η σημερινή κυβέρνηση των ΗΠΑ να χαθεί για το δυτικό σύστημα. Και οι δύο φαίνεται πλέον να είναι βέβαιοι ότι οι παλαιοί τους πολιτικοί σύμμαχοι από την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι «τελειωμένοι» και ανίκανοι να σηκώσουν το βάρος της αναγκαίας ανασυγκρότησης για να παραμείνει η χώρα σχετικά αρμονικά στους υπό μεταμόρφωση δυτικούς θεσμούς. Τους γυρίζουν λοιπόν την πλάτη, αποδεχόμενοι την ιδέα να επιτρέψουν στον ΣΥΡΙΖΑ να δοκιμάσει τον δρόμο της ανάπτυξης που θα συμφέρει το 80% των ελλήνων και όχι εκείνον που θα βολεύει και θα εξυπηρετεί το 20% με όρους παραθεσμικού και παραοικονομικού πλουτισμού. Πρόκειται για μία ρεαλιστική προσέγγιση – την οποία παρουσίασα σκόπιμα ουδέτερα και δίχως προσωπική αξιολόγηση – που ασφαλώς περιέχει και plan B, δίχως στην περίπτωση αυτή την συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ!
