Ο κ. Βασίλης Κορκίδης , πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, παρά την πολιτική του τοποθέτηση (ΝΔ), δε δίσταζε όταν έκρινε αναγκαίο να αντιταχθεί και να διαφωνήσει ανοιχτά με επιλογές της Κυβέρνησης, έστω κι αν μπορεί να ήταν αποτέλεσμα δεσμεύσεων που είχαν αναληφθεί. Η πλέον πρόσφατη «σύγκρουση» για την λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές για παράδειγμα έχει γράψει τη δική της ιστορία…Δεν δίστασε επίσης να υποστηρίξει ότι θα πρέπει να επανέλθει ο κατώτερος εγγυημένος μισθός από τα 586 στα 751 ευρώ, ως ένα μέτρο που θα μπορούσε να συμβάλει από την πλευρά του και στην αναθέρμανση της οικονομίας.
Ο κ. Κορκίδης λοιπόν, για άλλη μια φορά εντυπωσίασε τους πάντες με την βόμβα που πέταξε καταμεσής στο Δεκαπενταύγουστο, για την ανάγκη μείωσης των μισθών στους εμποροϋπαλλήλους κατά 13% από τα 863 ευρώ στα 751 ευρώ. Αν δεν γίνει κάτι τέτοιο δεν θα προλαβαίνουμε να μετράμε «λουκέτα» από το Φθινόπωρο (κάπως έτσι πήγαινε η επιχειρηματολογία…).
Οι σφοδρότατες αντιδράσεις που προκάλεσε η δήλωσή του, τον οδήγησαν (υποθέτουμε) να επικαλεστεί στη συνέχεια το κλασικό επιχείρημα «η τρόικα που ανακατεύεται παντού, πιέζει για μειώσεις μισθών στο λιανεμπόριο της τάξης του 32% κι εγώ προσπαθώ να σώσω την κλαδική σύμβαση».
Δεν είναι μόνον η ανακολουθία, από τη μια να υποστηρίζεις την άποψη περί ανόδου του κατώτατου εγγυημένου μισθού κι από την άλλη να προτείνεις μειώσεις, που προβληματίζει. Είναι το γεγονός πως ως γέννημα θρέμμα του εμπορίου, γνωρίζει πως στην παρούσα χρονική συγκυρία η ανταγωνιστικότητα των μικρομεσαίων εμπόρων κι εν τέλει η επιβίωσή τους, εξαρτάται σαφώς από την κίνηση των καταναλωτών. Όσο κι αν περιορίσουν τα κόστη τους οι μικρομεσαίες εμπορικές επιχειρήσεις δεν θα καταφέρουν να ορθοποδήσουν αν δεν αυξηθεί η κατανάλωση. Οι πρόσφατες εκπτώσεις ήταν δηλωτικές της κατάστασης. Ήταν ίσως οι καλύτερες τιμές των τελευταίων ετών, αλλά φευ, οι έμποροι δεν είδαν την ανταπόκριση που περίμεναν.
Κι έχουμε μέλλον ακόμα…
