Γράφει ο Σπύρος Μπόικος
Η αεροπορική επίθεση του Ισραήλ εναντίον στόχων στη Συρία αποτελεί μια ακόμη επικίνδυνη κίνηση της κυβέρνησης Νετανιάχου που απειλεί περισσότερο την ήδη κλονισμένη σταθερότητα της περιοχής.
Άλλη μια φορά το Ισραήλ έρχεται να απασχολήσει τη διεθνή επικαιρότητα με τις κινήσεις της κυβέρνησης Νετανιάχου. Αυτή τη φορά το Ισραήλ διεξήγε μια αεροπορική επίθεση εναντίον της Συρίας, βομβαρδίζοντας δυο θέσεις στην ευρύτερη περιοχή της Δαμασκού.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το Ισραήλ αναλαμβάνει στρατιωτική δράση εναντίον της Συρίας. Από την αρχή της εξέγερσης ενάντια στον Μπασάρ Αλ Άσαντ έχει πλήξει μια σειρά στόχων σε συριακό έδαφος, κυρίως στρατιωτικές εγκαταστάσεις, λέγοντας ότι δεν θέλει να ενισχύσει η Συρία την Χεζμπολάχ με οπλισμό.
Η Συρία ζήτησε από τον ΟΗΕ να επιβάλει κυρώσεις στο Ισραήλ για την επίθεση στο έδαφος της, κατηγορώντας το για σύμπλευση με τους τρομοκράτες, εννοώντας προφανώς τις ομάδες που αντιμάχονται την κυβέρνηση Άσαντ. Γιατί όμως το Ισραήλ προχώρησε σε αυτή την κίνηση και κυρίως, έχει δικαίωμα να συμπεριφέρεται έτσι απέναντι σε ένα κυρίαρχο κράτος, με στρατιωτικές επιχειρήσεις και απ’ ευθείας ανάμιξη στα εσωτερικά του;
Αν ισχύει η εικασία ότι οι επίθεσεις της Κυριακής είχαν σαν στόχο τους πυραύλους S300 της Συρίας, φαίνεται ότι το Ισραήλ προσπαθεί να επωφεληθεί από την αναταραχή που προκαλεί ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, να αφοπλίσει την χώρα και να στηρίξει τις αντίπαλες προς τον Άσαντ ομάδες. Μια αλλαγή καθεστώτος στη Συρία, η οποία θα εγκαθίδρυε ένα φιλικότερο προς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ καθεστώς θα ωφελούσε και το Ισραήλ, καθώς θα στερούσε ένα σύμμαχο κυρίως από το Ιραν, με το οποίο συνδέεται η Συρία και μέσω της σχέσης της με τη Ρωσία.
Επιπλέον το Ισραήλ με την κίνηση αυτή θέλει να διατηρήσει το προφίλ του ρυθμιστή στην περιοχή του, να στείλει ένα μήνυμα ότι παρεμβαίνει όπου και όποτε θέλει, προκειμένου να υπερασπιστεί αυτά που θεωρεί συμφέροντα για το ίδιο, αδιαφορώντας για το διεθνές δίκαιο, παραβιάζοντας και αγνοώντας το.
Η στιγμή βέβαια που έγιναν οι τελευταίες επιδρομές θα πρέπει να συνδεθεί και με την ατζέντα του ισραηλινού πρωθυπουργού, ο οποίος στρέφεται ακόμη δεξιότερα όσο βλέπει να πέφτει η δημοτικότητα της κυβέρνησης του, προσπαθώντας να κερδίσει την ακροδεξιά μερίδα των ψηφοφόρων, όπως έχουμε πρόσφατα γράψει.
Απ’ ό,τι φαίνεται η κυβέρνηση Νετανιάχου συνεχίζει και στο εξωτερικό την ίδια τυχοδιωκτική και επικίνδυνη πολιτική που ακολουθεί και στα εσωτερικά της, κυρίως στο παλαιστινιακό. Το Τελ Αβίβ φαίνεται να επιδιώκει ένα ρόλο στην περιοχή ο οποίος αυξάνει την ένταση και ενδεχομένως να οδηγήσει σε νέες πολεμικές περιπέτειες. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και οι παραδοσιακοί σύμμαχοι του, όπως οι ΗΠΑ έχουν αρχίσει και του γυρίζουν την πλάτη, κυρίως στο παλαιστινιακό.
