Πράγματι, ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε βάζει τέλος στην πολιτική λιτότητας; Φυσικά όχι! Τα περί χαλάρωσης της λιτότητας τα ισχυρίζεται το “Spiegel” που δημοσίευσε την επιστολή του προς τον αντικαγκελάριο και υπουργό Οικονομίας Φίλιπ Ρέσλερ, με οποία ζητεί την ανάληψη κοινής δράσης ώστε οι χώρες που αντιμετωπίζουν δομικά και συστημικά προβλήματα με την οικονομία τους, να υποστηριχθούν στο πλαίσιο “διμερούς συνεργασίας” σε θέματα ανάπτυξης μέσω της κρατικής γερμανικής τράπεζας επενδύσεων KfW. Γιατί το έκανε αυτό ο Σόιμπλε;
Πρώτον, για να προλάβει την Κομισιόν και κυρίως να διασκεδάσει πιθανές εντυπώσεις ότι οι Βρυξέλλες αυτονομούνται από τη βούληση του Βερολίνου. Η κατάσταση στον ευρωπαϊκό νότο έχει τρομάξει τις Βρυξέλλες που πλέον παίρνουν ανοιχτά αποστάσεις από την πολιτική της λιτότητας. Στο πλαίσιο αυτής της στροφής η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρόκειται να προτείνει την έξοδο της Ιταλίας από τη διαδικασία ειδικής παρακολούθησης λόγω υπερβολικού ελλείμματος. Κι αυτό για να διευκολύνει την κυβέρνηση Λέτα να διαθέσει περισσότερα κονδύλια για την ανάπτυξη και την απασχόληση χωρίς, όμως, να υπερβεί η χώρα το προκαθορισμένο όριο του 3% στη σχέση ελλείμματος. Αυτό σημαίνει πως η Ιταλία δεν θα χρειαστεί τα τρία επόμενα χρόνια να μειώνει κατά 5% ετησίως, τη σχέση ΑΕΠ-δημοσίου χρέους της.
Δεύτερον, οι δύο ατομικές τρομοκρατικές ενέργειες σε Λονδίνο και Παρίσι, αλλά κυρίως η «σουηδική εξέγερση» των απελπισμένων νέων με αφορμή την αυθαιρεσία της σουηδικής αστυνομίας, έχουν τρομάξει τους πάντες. Στις φτωχές συνοικίες της πλούσιας Στοκχόλμης το ένα τρίτο των νέων από 19 μέχρι 29 χρονών δεν σπουδάζουν και δεν εργάζονται. Το σουηδικό μοντέλο του κοινωνικού κράτους και της ανεκτικότητας φαίνεται ότι δεν αφορά πλέον αυτούς που η αστυνομία αποκαλεί… «αρουραίους, αλήτες, νέγρους».
Έτσι, σε μια εποχή που η Γερμανία χρεώνεται στη συνείδηση των ευρωπαϊκών λαών ως υπεύθυνη για την επιδείνωση της κρίσης χρέους, εξ αιτίας της σκληρής λιτότητας, ο Σόιμπλε επιχειρεί μια επικοινωνιακή στροφή με φθηνά γερμανικά δάνεια, κόντρα στην αλλαγή πολιτικής από τις Βρυξέλλες. Δηλαδή, η Γερμανία επιχειρεί να στήσει ένα χρηματοδοτικό ανάχωμα, από το οποίο θα ωφεληθεί διπλά. «Αν δεν δράσουμε τώρα, τότε ο Νότος της Ευρώπης κινδυνεύει να χάσει μία ολόκληρη γενιά», λέει ο Β. Σόιμπλε και ο Βορράς τις αγορές του νότου, συμπληρώνουμε εμείς…
