Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Πολλοί σπεύδουν να χαρακτηρίσουν ως την πρώτη κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ, τον ελιγμό του Βαρουφάκη για το ζήτημα του χρέους. Αυτό δεν είναι απολύτως σωστό, αλλά περιέχει και μια δόση αλήθειας ως προς τις πολιτικές συνέπειες αυτής της κίνησης.
Ήδη γινόταν από μέρες συνειδητό από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και τον ίδιο τον πρωθυπουργό ότι ενώ βρίσκουν πολλούς συμμάχους στο ζήτημα των πολιτικών λιτότητας, από τη γαλλική κυβέρνηση μέχρι τον ίδιο τον Ομπάμα, ωστόσο στο ζήτημα του χρέους, φαίνονταν όλοι οι εταίροι μας να μη θέλουν ούτε να το συζητήσουν.
Παράλληλα έχουν αυξηθεί διεθνώς σοβαρά οι φωνές διεθνώς που έλεγαν ότι το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο. Τι εννοούμε βιώσιμο; Δύο κυρίως πράγματα για να το κάνουμε λιανά. Αφενός ότι πιθανά δεν είναι αποπληρώσιμο και αφετέρου ότι με χρέος στο 175% του ΑΕΠ, και δεδομένης της ύφεσης είναι αδύνατο να υπάρξει στοιχειώδης ανάπτυξη της οικονομίας. Αφού ουσιαστικά θα πρέπει να δουλεύουμε για να πληρώνουμε ένα χρέος που αυξάνεται γρηγορότερα από ό,τι το μειώνουμε.
Όμως πολιτικά για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που συμμετέχουν στη μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία χρέους, είναι καταστροφή να γυρίσουν στους φορολογούμενούς τους και να πουν ότι θα συμφωνήσουν να μην πάρουν πίσω τα χρήματα που έδωσαν για την Ελλάδα.
Έτσι το επιτελείο Τσίπρα, αφού βολιδοσκόπησε σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τις τάσεις απέναντι στη νέα του κυβέρνηση και αφού εξεβίασε με έναν πανέξυπνο τρόπο (βλ. ξαφνικό φλερτ με τους Ρώσους) την υποστήριξη Ομπάμα, έχει αρχίσει και βλέπει ως πιθανό το να κάνει πίσω στο ζήτημα του χρέους, ώστε να εξασφαλίσει περισσότερη στήριξη στο ζήτημα της κατάργησης της σκληρής λιτότητας, αφήνοντας ουσιαστικά τη Μέρκελ σε αυτό το θέμα, πολιτικά απομονωμένη.
Δεν πρόκειται ακριβώς για κωλοτούμπα, γιατί ο Βαρουφάκης αυτά τα είχε πει προεκλογικά. Όμως από την άλλη, αν ουσιαστικά δεχθούν να κάνουν το χρέος ομόλογα τα οποία δεν λήγουν ποτέ, θα προκαλέσουν δύο σοβαρότατες πολιτικές συνέπειες. Η μία είναι η πολιτική νομιμοποίηση του χρέους από την νέα κυβέρνηση. Συνεπώς ξεχάστε λογιστικούς ελέγχους και άλλα τέτοια επαναστατικά. Η δεύτερη συνέπεια είναι ότι κρατώντας το χρέος, έστω στα χαρτιά, στο διηνεκές, θα κρατούν και την Ελλάδα σε μια σοβαρή πολιτική εξάρτηση από τους δανειστές της. Ακόμη βέβαια πρέπει να περιμένουμε τις επίσημες εξαγγελίες της κυβέρνησης για να ξέρουμε τι γίνεται, αφού ήδη στελέχη από το αριστερό ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν με δηλώσεις τους στο ζήτημα της διαγραφής του χρέους.
