Τι μάθαμε από την τριήμερη πανηγυρική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας; Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί -αν και ορισμένες συνιστώσες του διαφωνούν- να μετεξελιχθεί σε ενιαίο κόμμα, ότι είναι έτοιμος να κυβερνήσει, ότι προς το παρόν ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού και ότι αν τελικώς την άνοιξη πραγματοποιηθεί το ιδρυτικό συνέδριό του θα εκλεγεί πιθανότατα με ποσοστά ΚΚ Κίνας ως ο πρώτος πρόεδρος του ενιαίου πολιτικού φορέα. Όλα αυτά ακούγονται ιδανικά για ένα κόμμα που μέχρι πριν από τρία χρόνια πάλευε για την είσοδό του στο Κοινοβούλιο…
Μάθαμε όμως κι άλλα πράγματα. Ότι ο Τσίπρας για παράδειγμα θα έχει θεσμικά κατοχυρωμένη αντιπολίτευση στο εσωτερικό του κόμματος της οποίας θα ηγείται ο Παναγιώτης Λαφαζάνης (Αριστερή Πλατφόρμα), κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι η σκιά του Αλέκου Αλαβάνου θα τον κυνηγάει σε κάθε κίνηση και πολιτική του επιλογή. Για όσους δεν γνωρίζετε ο Λαφαζάνης είναι ο άνθρωπος του κ. Αλαβάνου στον ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα το 2009 όταν οι Συριζαίοι ήθελαν να εκδιώξουν τον Αλ. Τσίπρα από την ηγεσία του κόμματος εκείνος (Αλαβάνος) είχε προτείνει τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κόμματος ως μεταβατικό αρχηγό…
Να το δούμε πιο πρακτικά; Όσο κι αν επιθυμεί ο Αλέξης Τσίπρας να πείσει για την ετοιμότητά του να αναλάβει τα ηνία της χώρας πάντα θα υπάρχει ένας Λαφαζάνης να τού θυμίζει ότι “λέμε και καμιά κουβέντα παραπάνω για να περάσει η ώρα” και όσο κι αν προσπαθήσει να το παίξει φιλοευρωπαϊστής, πάντα θα υπάρχει το θεσμοθετημένο 30% της εσωτερικής αντιπολίτευσης που θα τού μιλάει για την αναγκαιότητα επιστροφής στην δραχμή και την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση…
