… αφού εσύ είσαι η λαϊκή αρχή και το τέλος της δημοκρατίας;
Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Άμα είσαι γεννημένος δημοκράτης ή φασίστας, δηλαδή βέρος αριστερός ή εθνικοσοσιαλιστής, ή ακόμη άνθρωπος της ολοκληρωτικής αγοράς, είναι πρόδηλο πως εκνευρίζεσαι με αυτόν τον παρείσακτο θεσμό στην οντολογία του κόμματος-κράτους ή στην λειτουργία της ελεύθερης αγοράς που αποκαλείται Ανεξάρτητη Διοικητική Αρχή!
Τι πονηρά κόλπα είναι αυτά στην άσκηση της εξουσίας, σαν να μην υπάρχει υπεύθυνη κυβέρνηση και κοινοβούλιο που να μπορεί να αποφασίζει για όλα με άμεσο τρόπο και με πολιτική νομιμοποίηση, σου λέει ο τύπος της «ευθείας δημοκρατίας»! Είναι αυτός που δεν γουστάρει τη «νέα τάξη πραγμάτων» και ενδιάμεσους χώρους μεταξύ κράτους και ιδιωτών, ενώ ολοένα και περισσότερο σε αυτούς προστρέχει για να σωθεί ο ίδιος από την αυθαιρεσία κυβερνήσεων και επιχειρήσεων, ή για να αντλήσει επιχειρήματα υπέρ της ελευθερίας του από τα ασφυκτικά δεσμά της κρατικής εξουσίας ή της επιχείρησης!
Και εγώ τι κάνω εδώ, υπερασπίζομαι αυτές τις «Αρχές» – μια αριστοκρατία της δημοκρατίας δηλαδή με τη μορφή καινοφανών θεσμών – που ιδρύει η ίδια η κρατική εξουσία, παραιτούμενη, ωστόσο από τον πολιτικό έλεγχο πάνω σε αυτές; Υπερασπίζομαι αυτό που ξεκίνησε στις ΗΠΑ ως «Independent regulatory agencies» στα τέλη του 19ου αιώνα για να γενικευτεί με το «Νew Deal» και από τα μέσα του 20ου να γίνει μόδα στη φιλελεύθερη Ευρώπη μας, προκειμένου, όπως έξυπνα επισημαίνει ο Μ. Αντωνόπουλος, «να συμφιλιώσει την παρέμβαση του Κράτους με την ιδεολογία της ελεύθερης επιχείρησης»;
Από πότε Γιαννακόπουλε εντάχθηκες στο κλαμπ των υποκριτών και δεν βλέπεις δεκάδες αντιφάσεις που σχετίζονται με τη δημοκρατική υπόσταση αυτών των θεσμών; Ίσως ρωτήσεις! Στο κάτω-κάτω η διοίκηση είναι υπόθεση της εκτελεστικής εξουσίας, η οποία λογοδοτεί στο κοινοβούλιο, εσύ γιατί υποστηρίζεις μια στημένη από τα κόμματα «παρακυβέρνηση σοφών» που στην ουσία δεν δίνει λόγο σε κανένα, εκτός ασφαλώς από τον διοικητικό δικαστή και από μια στημένη παράσταση στην Επιτροπή θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής ;
Τα βλέπω, τα ξέρω και τα λογαριάζω, όπως θα μπορούσα να δεχτώ ακόμη πως οι ίδιες οι «Αρχές», που αποτελούν πρόνοια του συντακτικού νομοθέτη, παραβιάζουν την έννοια της λαϊκής κυριαρχίας, όπως αυτή εκφράζεται στο άρθρο 1 παρ.2 και 3 του Σ., αλλά παρόλα αυτά πιστεύω πως αν για παράδειγμα δεν υπήρχαν το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, ο Συνήγορος του Πολίτη, η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών ή η Αρχή Προστασίας των Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, η ίδια η λειτουργία της δημοκρατίας στην Ελλάδα, και αλλού στην ΕΕ φυσικά, θα ήταν ακόμη πιο προβληματική και εις βάρος του πολίτη.
Κοίταξε τι πιστεύω: Το αντικειμενικό πρόβλημα στη διάκριση των τριών θεσμοθετημένων εξουσιών και η τάση επικράτησης της οικονομικής ελευθερίας πάνω στα υπόλοιπα δικαιώματα, καθιστούν αναγκαία μια τέταρτη εξουσία, έτσι ώστε το δημόσιο συμφέρον και τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα να προστατευθούν σε έναν πολιτικό/διοικητικό, δηλαδή ρυθμιστικό και όχι δικαστικό χώρο, όπου δεν εμπλέκονται άμεσα τα όργανα του κράτους και οι φορείς της αγοράς.
Αν δεν υπάρξει αυτή η τέταρτη εξουσία, στη φάση αυτή της ανάπτυξης της φιλελεύθερης δημοκρατίας, είτε το κράτος θα κινηθεί προς ολοκληρωτικά πρότυπα για να αντιμετωπίσει την ολοκληρωτική αγορά, είτε η αγορά θα προσδώσει στο κράτος χαρακτηριστικά ολοκληρωτικής επιχείρησης εις βάρος ασφαλώς των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη, όπως και εις βάρος της βιοοικονομικής ανάπτυξης με έγνοια για τις επόμενες γενιές και τη φύση.
Πιστεύω, λοιπόν, στη χρησιμότητα των Ανεξάρτητων Διοικητικών Αρχών, στη σύγχρονη πραγματικότητα της εξέλιξης του δημοκρατικού φαινομένου, μόνον που απαιτείται συνταγματική αναθεώρηση έτσι ώστε αυτές να μεταβληθούν αναμφισβήτητα σε τέταρτη εξουσία, μέσω μιας εντελώς διαφορετικής διαδικασίας συγκρότησης, λαϊκής νομιμοποίησης και λογοδοσίας. Δεν μου αρέσει όπως εμφανίζονται σήμερα, σαν περιθωριακός μηχανισμός της εκτελεστικής εξουσίας!
Άρα, οι «Αρχές» είναι αναγκαίες σήμερα, αρκεί να μεταβληθεί και αποσαφηνιστεί η νομική τους φύση και να διερευνηθούν εναλλακτικοί οδοί δημοκρατικής τους νομιμοποίησης. Ναι, τις θέλω τέταρτη εξουσία, για να καλύψουν έναν σύγχρονο πολιτικό χώρο, που αν δεν καλυφθεί από αυτές θα οδηγήσει σε ολοκληρωτισμό ή από την μεριά του κράτους, ή από την αγορά και τους ολιγάρχες, ή μάλλον συνηθέστερα από τη συνεργασία του βαθέως κράτους με τους διαπλεκομένους με αυτό ολιγάρχες. Η περίφημη διάσταση των ΜΜΕ ως τέταρτη εξουσία, φαντάζομαι πως είναι αποκρουστική ως ιδέα σε κάθε συνειδητοποιημένο δημοκράτη δημοσιογράφο!
