Πολλά ερωτηματικά δημιούργησε μία λέξη που χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός σήμερα το πρωί κατά την διάρκεια της επίσκεψης του στο Υπουργείο Υγείας.
Ο κ. Τσίπρας χρησιμοποίησε την λέξη «στοιχείωση» κατ αντιδιαστολή με το «αστοιχείωτος» προκαλώντας ποικίλα σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα για το λεκτικό του ατόπημα.
Η πρόταση τέθηκε ως εξής:
«Εμείς οι αστοιχείωτοι καταφέρνουμε και ξεπερνάμε πολλές φορές, ακόμα και θεσμικά εμπόδια, αυτών που έχουν ιδιαίτερη στοιχείωση και να μας στήνουν τέτοια εμπόδια, θα τα ξεπερνάμε».
Ήταν όμως η χρήση τη λέξης ατόπημα από την πλευρά του πρωθυπουργού; Η λέξη παρά την πρώτη εντύπωση, υπάρχει και απαντά ήδη από τα αρχαία ελληνικά. Σταχυολογώντας την χρήση της και χωρίς σε καμία περίπτωση να μπορούμε να καλύψουμε όλο το φάσμα, βρήκαμε τα ακόλουθα:
Ο Πατριάρχης Φώτιος στη «λέξεων συναγωγή» αναφέρει πως η στοιχείωσις είναι «η ακριβεστάτη επιτομή, η πρώτη μάθησις, ήτοι διάταξις».
Ο Ιωάννης Ζωναράς, βυζαντινός χρονογράφος, θεολόγος και νομικός, αναφέρει επίσης την λέξη, γράφοντας πως «στοιχείωσις εστίν η εκ διαφόρων συντεθείσα μονοειδής θεωρία».
Προφανώς και αναφέρεται σε ελεύθερη μετάφραση στην «εξειδικευμένη μόρφωση».
Ο νεοπλατωνικός Πρόκλος, έχει γράψει έργο με τίτλο «Θεολογική Στοιχείωση», εννοώντας προφανώς τις βάσεις της θεολογίας. Μία εισαγωγή στην επιστημονική θεολογία.
Ο Γαληνός αναφέρει πως «στοιχείωσις έστιν η των αυτών κατά το αυτό και ωσαύτως διδασκαλία».
Ο Μ. Βασίλειος από την πλευρά του αναφέρει πως «της γαρ των τεχνών αναλήψεως αρχή έστιν η στοιχείωσις».
Η λέξη αναφέρεται και στο λεξικό Liddell and Scott.
Από τα ανωτέρω και κάνοντας μία ελεύθερη μετάφραση η λέξη σημαίνει «εισαγωγή σε μία επιστήμη», «ειδίκευση».
Η λέξη απαντά και σε νέο ελληνικό κείμενο και συγκεκριμένα στο περιοδικό Νέα Εστία του 1951: «Αλλοτε κατηγοροούσαν τήν αναιμική στοιχείωση του μύθου στην πεζογραφία του Παπαδιαμάντη». Προφανώς πρόκειται για μία λέξη που έχει πέσει σε αχρησία στη νέα ελληνική, εξ’ ου και τα ερωτήματα και η θυμηδία που προκλήθηκε στα κοινωινικά δίκτυα.
