Η Γερμανία φαίνεται ότι αναζητά τρόπους στήριξης της Ελλάδας μετά το μνημόνιο αλλά αποκλείει την ελάφρυνση του χρέους.
Όπως μάλιστα προκύπτει από δημοσίευμα της Sueddeutsche Zeitung –βασισμένο σε έγγραφα που βρίσκονται στη διάθεση της- συζητείται η δημιουργία ενός μαξιλαριού δισεκατομμυρίων Σε… αντικαάστασης της ελάφρυνσης.
Η Αθήνα, σύμφωνα με το δημοσίευμα, πρέπει να είναι εξοπλισμένη κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορεί να εξυπηρετεί όλες τις δόσεις των δανείων προς τις χώρες της ευρωζώνης και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έως το 2022.
Συγκεκριμένα, στα έγγραφα αναφέρεται ότι «εάν χρησιμοποιείται από το 2019 ένα τέτοιο μαξιλάρι (από την Αθήνα) για να εκπληρώνει τις οικονομικές υποχρεώσεις της, μπορούν να συντμηθούν οι προγραμματισμένες ελαφρύνσεις του χρέους».
Γίνεται σε αυτά ένας απλός υπολογισμός: για κάθε 5 δισ. ευρώ που θα καταβάλλονται επιπλέον, θα μπορούσαν οι προβλεπόμενες ελαφρύνσεις -όπως επί παραδείγματι η παράταση αποπληρωμής των δανείων- να μειώνονται κατά δύο έτη.
Συζητείται, δηλαδή, να εξοπλισθεί η Ελλάδα κατά τέτοιον τρόπο, ώστε το μαξιλάρι να επαρκέσει τουλάχιστον μέχρι το 2022, προκειμένου να μπορεί να εξυπηρετεί όλες των δόσεις των δανείων προς τις χώρες του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), δηλαδή μετά τις επόμενες γερμανικές εκλογές.
Δεν χρειάζεται η ελάφρυνση
Την ίδια ώρα, ο Φόλκερ Χελμάγερ -πρώην επικεφαλής αναλυτής της Bremer Landesbank και συνιδρυτής της επενδυτικής Solvecon- σχολιάζοντας τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους και τη συνεχιζόμενη διελκυστίνδα μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου, επισημαίνει ότι ανεξαρτήτως της κατάληξης των διαβουλεύσεων η Ελλάδα δεν έχει άμεση ανάγκη περαιτέρω ελάφρυνσης του χρέους της.
«Φυσικά και ένα χρέος της τάξης του 170% επί του ΑΕΠ είναι δυσθεώρητο. Αποφασιστικής σημασίας όμως είναι κατά πόσον επιβαρύνονται τα δημόσια ταμεία από την εξυπηρέτηση του χρέους, την πληρωμή των τόκων και χρεολυσίων. Και στην προκειμένη τα μεγέθη είναι διαχειρίσιμα στην Ελλάδα, αφού είναι χαμηλότερα κι από όταν ξεκίνησε η κρίση το 2008/09. Συνεπώς η Ελλάδα μπορεί να ανταποκριθεί».
Ο κ. Χελμάιερ εκφράζει για άλλη μια φορά το σεβασμό του στις τεράστιες θυσίες των ελλήνων πολιτών, οι οποίες, όπως λέει, ήταν «ασύγκριτα πιο επώδυνες» απ΄ ότι σε άλλες χώρες που υπήχθησαν σε παρόμοια προγράμματα διάσωσης, τόσο σε οικονομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.
